13 horrorfilms om deze Halloween te streamen
Een attractie wordt dodelijk in 'Hell Fest'. Krediet: Lionsgate
Gelukkig Halloween, mede-horror-duivels! Terwijl we onszelf allemaal uitdagen om in oktober elke dag een nieuwe horrorfilm te kijken, prijzen we de streaminggoden voor talloze opties. Netflix , Hulu , Amazon Prime en huivering zijn slechts een handvol platforms die een aantal angstaanjagende traktaties bieden die verborgen zijn in schuifbare menu's.
Ik ben hier om je weg te leiden van de trucs. Ik zal een paar risico's nemen, maar beloof ervoor te zorgen dat je Halloween-kijkfeesten op het netelige, met grafstenen omzoomde pad naar spookachtig succes gaan.
Helfeest (2018)
Halloween-horrormarathons zouden moeten neigen naar feestelijke, thematisch afgestemde films zoals Hell Fest die al de All Hallow' Eve-geest dragen. De Oktoberslasher van Gregory Plotkin vindt plaats op het equivalent van Universal's Horror Nights of Six Flags' Fright Fest, al vol met Halloween-versieringen. Je hebt een gemaskerde moordenaar rondrennen op het terrein van pretparken waar klanten junkies opslokken, terwijl productiewaarden de toeschouwers op een dwaalspoor brengen en de spanning hoog houden. Hoe moet je ontsnappen aan een schurk die opgaat in doolhoven vol props en enthousiaste hordes schrikacteurs? Dat is het efficiënte 'horrortainment' van Hell Fest .
De oppas (2017)
Wie houdt er niet van plezier te hebben op Halloween? Begrijp me niet verkeerd, horrorklassiekers zoals de exorcist hebben hun plaats in de wachtrijen - maar ik zou in plaats daarvan doorgaan De oppas met vrienden. Samara Weaving schittert als Bee, de oppas van een sekteleider in deze thuisinvasiekomedie, geschreven door Brian Duffield (schrijver van 2020's Spontaan ) en geregisseerd door McG. Je bent hier voor een ondersteunende cast van satanische volgelingen gespeeld door Robbie Amel, Bella Thorne, Hana Mae Lee en Andrew Bachelor, die allemaal hun plicht verprutsen om preteen Cole (Juda Lewis) te vangen voordat hij Bee's bemanning verraadt. Het is gevuld met gore grappen en pittige energie met McG's glanzende afwerking, die werkt als een echt humoristische middernachter met een sterk komisch ensemble in de hoofdrol.
Heilige Maud (2019)
Rozenglas’ Saint-Maud is een van de belangrijkste slachtoffers van de pandemie, aangezien de theatrale release veranderde in een no-hype dump op de on-demand-service van Epix. Geen enkele andere release trof zo'n ongelukkig lot, maar dat is in het verleden - deze melancholische heiligschennis is nu streambaar en zou een populaire ontdekking in oktober moeten zijn. Morfydd Clark schittert als Glass' object van belang en speelt een Maud die zichzelf heeft toegewijd aan gezalfde heiligheid op een manier die haar vrome realiteit vervormt tot iets gevaarlijks. Het is een langzamer merk van godslasterlijke angsten tot een zinderende uitbetaling, maar zal indruk maken op degenen die hongeren naar A24's uitbundige productieontwerpen en aanhoudende uitingen van getraumatiseerde horrorverhalen.
De huizen oktober gebouwd (2014)
Als iemand die spookachtige attracties bijwoont, van bedrijfsparken tot de telefoons uit, verlaat hoop indie-producties op 45 minuten van de snelweg, De huizen in oktober gebouwd raakt een bepaalde genrezenuw. Filmmaker Bobby Roe en zijn cast van pseudo-documentaires reizen rond om Halloween-amusement te bezoeken voordat het verhaal verandert in regelrechte horror wanneer bange acteurs van plaats wisselen met echte afwijkenden. Het is echt verontrustend omdat Roe's team - in werkelijkheid - een database beheert van wereldwijde trefpunten die ze hebben bezocht, wat betekent dat al hun huiveringwekkende ervaringen van invloed zijn op scripted verschrikkingen. Alles wat je je ooit had kunnen voorstellen in een spookachtig scenario komt tevoorschijn uit vervloekte doolhofbodem, terwijl de intimiteit van first-person cameralens laat zien waarom het ultieme spook met rust gelaten moet worden.
Hell House LLC (2015)
Stephen Cognetti's introductie van het Abaddon Hotel in Hel Huis LLC presenteert een groenblijvende metgezel aan De huizen in oktober gebouwd , dit keer vanuit het perspectief van gedoemde makers van attracties. Alex (Danny Bellini) en zijn bedrijf reizen naar Rockland Country, N.Y., waar ze het meest meeslepende Halloween-doolhof uit hun carrière willen organiseren. Dingen gaan mis, clownsmannequins komen tot leven en de connecties met de onderwereld presenteren zich op een manier die 15 ongelukkige zielen claimt op de openingsavond. Het is de film die je zou verwachten, met gevonden beeldmateriaal als een versterking van intieme angsten; de banden met De huizen in oktober gebouwd ren diep en smeek om een avond vol funhouse-gruwelen.
Satans slaven (2017)
AMC's horror-streamingservice Shudder kost ongeveer $ 4,99 per maand. Op genoemde service vindt u Joko Anwar's Satans slaven , wat de prijs van een maandelijks bedrag waard is, zelfs als het de enige Shudder-release is die je de hele oktober bekijkt. Het is het Indonesische antwoord op het oeuvre van James Wan en het komt ook het dichtst in de buurt bij het repliceren van Wans wurggreep op spookhuiscinema. Dit huiveringwekkende verhaal over verdriet en spookachtige moeders is eng genoeg om de meest doorgewinterde genreveteranen bang te maken. Satans slaven essentiële Halloween-weergave voor degenen die op zoek zijn naar vreselijke klassieke horrorvibes.
Arachnofobie (1990)
Ik heb het grootste deel van mijn leven besteed aan het vermijden van Arachnofobie omdat spinnen mijn ijdele zwakte zijn, maar dat was een vergissing. De 'horror-komedie' van Frank Marshall - het is allemaal horror, naar mijn mening - doet zo'n prachtig werk door het balanceren van spin-acteurs, luchtige gemeenschapstropen en achtpotige freakouts dat je huid iets fels zal doen kruipen. Arachnofobie is het toppunt van spinachtige horror als een Zuid-Afrikaanse vogelmoordenaar het bevel voert over een leger drones met hun eigen giftige beten - alleen Jeff Daniels, Julian Sands en John Goodman kunnen de dag redden! Ik wou dat ik deze griezel-per-seconde verstrengeling eerder had getrotseerd.
De afdaling (2006)
Neil Marshall's kijk op recreatieve gruwelen in de buitenlucht in De afdaling zou nachtmerries doen blozen. De claustrofobie van het verkennen van grotten en de paranoia van pikzwarte grotten zijn niets vergeleken met de wilde beesten die erin leven. Een groep vrouwen kronkelt, springt en rent zich een weg door de gangen van de Appalachen terwijl hun speleologie-uitje een masterclass wordt in stropdas-strakke spanning. Er zijn te veel gedenkwaardige sequenties, van de bloedplas tot het uiterlijk van een crawler achter je, want Marshall is nooit beter geweest dan De afdaling .
De mist (1980)
De mist wint misschien niet de populaire populariteitswedstrijd van John Carpenter, maar dit vissersverhaal aan de kust van Californië ademt Halloween-vibes. Radio-dj's en stadspriesters weren scheurbuikige zwervers van de ondode variëteit af terwijl dikke mist door Antonio Bay rolt. Het is doordrenkt van sfeer en angst die velen sindsdien verkeerd hebben begrepen; een knipoog naar het vermogen van Carpenter om spookverhalen op te voeren die tot leven komen waar anderen sussen. Er is iets magisch aan een angstaanjagende en gerichte voorouderlijke vloek die zo snel als het tij in en uit rolt - bonuspunten voor een onmiskenbaar jonge Jamie Lee Curtis.
Tanden (2007)
Ja, die vagina dentata horrorfilm - de geciteerde term is Latijn voor getande vagina. Jess Weixler speelt een opvallende rol als deze coming-of-age-tiener wiens geslachtsorganen in bepaalde gevallen inderdaad terugbijten. Thema's van onderdrukt trauma, wraakzuchtige afsnijden van de dong en de terugvordering van het personage van Weixler zorgen ervoor dat dit Sundance Film Festival allesbehalve een mutatie bijzaak is. Er zijn diepere pijnen ervaren dan partners wiens mannelijkheid in gevaar komt, wat Weixler geweldig doet in deze ambitieuze swing voor genrecinema. Het is iets fris en anders, spreken over toestemming door een lens die zo subtiel is als een mensetend voortplantingssysteem.
Bijl (2007)
Adam Green's Bijl bracht een van de dichtste herhalingen van een iconische moderne slasher-schurk in Victor Crowley voort. Het is onnodig gewelddadig dankzij de praktische effecten van John Carl Buechler, legt de mythologie voor een hele franchise en maakt grappen over zowel de mijne als de alma mater Hofstra University van Green - wat is er niet leuk aan? Kane Hodder portretteert de moerasmoordenaar uit New Orleans met een meer dan levensgrote oplegging, terwijl spooktochtdobbers ontdekken dat de legende van Crowley heel echt en erg dodelijk is. Hoogtepunten zijn onder meer elektrische schuurmachines, gescheurde kaaklijnen en zo veel meer slasher gemeenheid met een knipoog naar throwback-charme.
De geliefden (2009)
Sean Byrne's De geliefden is slechts een van de twee functies die de Tasmaanse filmmaker ooit heeft uitgebracht, en dat is een waanzinnige statistiek om hardop aan te kondigen. Waarom? Omdat De geliefden is een vakkundig verweven ontvoeringsverhaal doorspekt met tienerangst en ongepastheid, naast martelporno-hints en scheve streepjes om op te starten. Robin McLeavy is een hartenbreker als prinses Lola, een diepbedroefd schoolmeisje dat wraak neemt op de jongen (gespeeld door Xavier Samuel) die haar uitnodiging voor het bal afsloeg. Papa's kleine meisje krijgt alles wat ze wil, en in dit geval is het een recreatie van het bal waar ze over fantaseert met de datum van haar dromen - of hij nu bij bewustzijn is, aan stukken gehakt of zich nauwelijks vastklampt aan het leven.
WNUF Halloween-special (2013)
De geest van Halloween is springlevend in WNUF Halloween-special , een nep-VHS-opname die de gruwelijke gebeurtenissen van 31 oktober 1987 opnieuw afspeelt. Een lokale televisiepersoonlijkheid leidt een onderzoeksteam een huis binnen dat bekend staat om zijn meerdere moorden, en hun live-verslaggeving vangt een groot aantal bovennatuurlijke activiteiten op. Oude videocamera's geven een besneeuwde esthetiek van het opnieuw afspelen van homevideo's - inclusief enkele komische advertenties - terwijl exorcisten en paranormale zoekers het onbekende bestrijden op netwerkfeeds. Het is microbudget-horror met een hoop passie, wat zich vertaalt in een leuke nacht van gehuil en genieten van een film voor horrorfans, gemaakt door horrorfans.
