Artemis Fowl Review: een foute poging bij een franchise-starter
Ons oordeel
Ontzettend frustrerend en de tijd niet waard.
Voor
- De meeste kostuums.
- Het merendeel van de spelregels.
Tegen
- Juliet's enige doel is om mensen eten te brengen.
- Er zit geen climax in de film.
- Bewerkingskeuzes zijn op zijn best lukraak.
- Een voor de hand liggende franchise starter die nooit begint.
Naar Disney gaan Artemis Fowl , had ik gehoopt dat het niet lezen van het bronmateriaal in het voordeel van de film zou werken. Ik hoopte dat mijn voorliefde voor kinderfilms en het tarief voor jonge volwassenen het misschien wat genade zou schenken. Ik dacht dat mijn liefde voor fantasie en kennis die samengaat met die van de wetenschap misschien zou helpen om lukrake COVID-19-spoedklussen te verdoezelen.
Ik had het fout.
Waarschuwing, enkele spoilers in het verschiet!! Wil je niet weten wat er gebeurt voordat je gaat kijken? Klik nu weg!
Laten we, voordat we daar allemaal op ingaan, even de tijd nemen om de plot uiteen te zetten. De jonge Artemis Fowl (Ferdia Shaw) is een buitengewoon slimme en begaafde jongen met een voorliefde voor wetenschap en respect voor niemand. Artemis Fowl Sr. (Colin Farrell) heeft een mysterieuze baan die hem de hele tijd weghoudt, maar als hij thuis is brengt hij de uren door met het onderwijzen van zijn zoon over de mythen en legendes van het feeënvolk.
Het duurt niet lang voordat Artmeis Fowl Sr. vermist wordt en zijn jonge erfgenaam het mysterie van zijn verdwijning moet oplossen. Met de hulp van zijn lijfwacht, Domovoi Butler (Nonso Anozie), ontdekt Artemis al snel dat de sprookjeswereld waar zijn vader hem al die jaren over had verteld, echt is. Artemis, Domovoi en Domovoi's nichtje Juliet (Tamara Smart) gaan aan de slag om zijn vader te redden van de kwaadaardige Opal (Hong Chau).
Bron: Disney + (Afbeelding tegoed: Disney +)
Om dit te doen, zullen de drie het opnemen tegen de hele sprookjeswereld door de gretige jonge feeënagent Holly Short (Lara McDonnell) te ontvoeren. Ondanks de verschillen tussen Artemis en Holly, zullen de twee uiteindelijk moeten samenwerken om hun respectievelijke werelden te redden voordat het allemaal gezegd en gedaan is.
Klinkt niet zo slecht, toch? Een beetje rudimentair natuurlijk, maar het is toch een kinderverhaal. Voordat we ingaan op waar Artemis Fowl zo, zo fout gaat, laten we eens kijken naar wat werkt. Er zijn niet veel decorstukken in de film, maar het Fowl Manor en de kleine glimp die we krijgen van de sprookjeswereld zijn best cool. Sommige kostuums zijn ook behoorlijk netjes! Ja, het kostuum van Josh Gad is misschien letterlijk van Hagrids lichaam gestolen, maar de rest is in orde.
Eén alinea en acht-vijf woorden zijn letterlijk alle leuke dingen die ik kan opbrengen over deze film.
Hier gaat het om. Er zijn genoeg vergoedingen die ik bereid ben te maken voor een kinderfilm. Het kan me bijvoorbeeld niet schelen dat Artemis en Domovoi meteen weten hoe ze sprookjestechnologie moeten gebruiken, of dat Holly's fee ... pod (?) menselijke muziek speelt ondanks de strikte scheidingswetten tussen de twee werelden. Het maakt niet eens uit dat Artemis Holly zonder enige reden begint te vertrouwen. Kinderfilms mogen dat!
Bron: Disney + (Afbeelding tegoed: Disney +)
Wat kinderfilms (of welke films dan ook) niet mogen doen, is een personage als Juliet introduceren, een jong zwart meisje, dat letterlijk niets anders doet dan mensen eten brengen in de film. We zien haar schermen in haar inleiding, en dan is haar enige doel in het verhaal om mensen sandwiches te brengen. We weten welk jaar het is. We weten dat dit soort onzin niet meer acceptabel is. Toch is het er. In het volle zicht. In een grote studio-release.
Films, ongeacht het genre of demografische leeftijd, moeten ook een heel verhaal naar voren brengen. Artemis Fowl doet dat niet. Nadat ze Artemis Sr. met de Aculos hebben weten te redden, stopt het verhaal gewoon.... Er is geen definitieve confrontatie met Opal, we horen nooit meer van de verraderlijke Briar Cudgeon (Joshua McGuire), en het apparaat dat in de hele film werd opgemerkt als te gevaarlijk om terug te keren naar het feeënvolk, wordt zonder vragen aan hen teruggegeven.
We hebben Disney dit spel eerder zien spelen met wat zij beschouwen als franchise-starters. Ze gebruiken de openingsfilm om intriges op te bouwen, zodat ze er vervolgens een trilogie op kunnen lanceren. Soms slagen ze erin om ermee weg te komen. Andere keren is het zo flagrant dat het moeilijk te geloven is dat ze ooit een vervolg zullen kunnen bouwen bovenop het niets van een verhaal dat ze naar voren hebben gebracht. Artemis Fowl valt in die tweede categorie.
Het is verbazingwekkend hoeveel van deze film verbijsterend frustrerend kan zijn. Josh Gad wordt duidelijk gedirigeerd om te overdrijven, wat resulteert in vermoeiende monologen die in plaats daarvan bedoeld zijn om intriges en opwinding te wekken. Ondertussen zijn de bezuinigingen in bepaalde scènes zo lukraak dat ze zelfs Dame Judi Dench (die Commander Root uitbeeldt) bijna een slechte actrice lijken. Sommige regels die ze moet afleveren, zijn gewoon hilarisch slecht. 'Haal dat klavertje vier hier weg' en het ondraaglijk absurde 'top of the morning to ya', komen in me op.
Het komt erop neer: Artemis Fowl is gratis voor Disney+-abonnees. Dit is handig, want dat is ongeveer hoeveel je zou moeten betalen om ernaar te kijken.
