De beste Disney-films
Rafiki houdt baby Kiara vast op Pride Rock terwijl Simba en Nala toekijken. (Afbeelding tegoed: Disney)
Velen van ons, vooral degenen onder ons die zijn opgegroeid met VHS- en dvd-spelers, zijn opgegroeid met het idee dat een Disney-film een film voor ons was, iets dat we keer op keer konden bekijken en nooit moe worden. In een zeer reële zin waren deze films de mythe van onze kinderjaren en ze blijven tot op de dag van vandaag de hoeksteen van het merk Disney.
Laten we dus even de tijd nemen om enkele van de beste van het stel, zowel oud als nieuw, uit te lichten die ons en toekomstige generaties zullen bijblijven.
De vos en de hond (1981)
De Vos en de hond is een universeel herkenbaar verhaal over vriendschap ondanks de druk die het zou verscheuren. Een vos (Mickey Rooney) wordt wees wanneer zijn moeder wordt gedood door een jager, maar wordt opgevoed door een vriendelijke boer en genaamd Tod. Naarmate Tod ouder wordt, raakt hij bevriend met een naburige jachthondpuppy, genaamd Copper (Kurt Russell). Hoewel de twee goede vrienden worden, botst die vriendschap met de realiteit dat honden instinctief zullen jagen en dat van Copper wordt verwacht dat hij op vossen jaagt in opdracht van zijn meester. Dit zorgt voor een verrassend bitterzoete toegang tot de Disney-catalogus, maar het is er een die zo memorabel is omdat het zo emotioneel hard raakt.
De grote muisdetective (1986)
De opname van Vincent Price als de jammerlijk onderschatte antagonist Ratigan zou genoeg moeten zijn om te maken De grote muisdetective opvallen, maar het is ook zo'n uitstekende introductie tot de traditie van Sherlock Holmes voor een jong publiek dat men er niets aan kan doen, maar er dol op is.
Gecentreerd op de titulaire muisdetective Basil (Barrie Ingham), volgt de film het onderzoek naar Ratigans complot om de Mouse Queen of England te vervangen door een replica van een uurwerk, waardoor hij de de facto koning wordt. Het is een verhaal vol mysterie en avontuur dat soms echt griezelig is, ongeacht hoe oud je bent, en het is waarschijnlijk de minst gewaardeerde film van regisseurs John Musker en Ron Clements, die later De kleine Zeemeermin en Aladdin .
Belle en het Beest (1991)
Ik haat het om jullie fauteuilfilmpsychologen te vertellen, maar dat is gewoon niet hoe het Stockholm-syndroom werkt. Schoonheid en het beest is niet het verhaal van een vrouw die met geweld wordt gemanipuleerd in een giftige relatie met haar misbruiker, maar is in plaats daarvan de verkenning van een wilskrachtige vrouw die het innerlijke goed vindt voor een schijnbaar monster dat slecht omgaat met zijn traumatische transformatie en isolement.
Het is een strak verhaal dat terecht de bekrompen vooroordelen van de stedelingen bekritiseert - een vrij cynische kijk op een Disney-film - en laat zien hoe liefde letterlijk datgene met littekens kan transformeren. Het is ook een van de prachtigste animatiefilms die Disney ooit heeft gemaakt, dus iedereen houdt het alsjeblieft op met je zeurende onzin. Jij bent de reden dat we de live-action versie hebben die elk klein ding over de interne logica van dit sprookje letterlijk maakt, en ik waardeer het niet.
De Leeuwenkoning (1994)
Wat kan er nog meer over worden gezegd? De Leeuwenkoning ? Gehucht bij wijze van sprekende leeuwen is misschien niet de meest voor de hand liggende hit-makende verhaallijn die er is, maar een combinatie van uitstekende humor, ongelooflijk karakterontwerp en animatie, en een van de beste soundtracks die Disney ooit heeft geproduceerd, maakt dit een onbetwiste koning, niet alleen van Disney-films, maar van de hele animatiefilm. HakunaMatata, mijn vrienden.
De verdiensten van deze zijn duidelijk.
Speelgoedverhaal (1995)
Veel mensen verwijzen graag naar de sequels als betere inzendingen in de serie, maar voor mijn geld, Pixar's origineel Toy Story is een van de beste films die ze ooit hebben gemaakt. Het was een pionier op het gebied van 3D-animatie die een revolutie teweegbracht in de manier waarop de hele filmindustrie functioneerde en tegelijkertijd de basis legde voor Pixars favoriete terugkerende thema: veroudering van de mannelijke veroudering.
Woody (Tom Hanks), een speelgoedcowboy, wordt bedreigd door de opkomst van een nieuwe surrogaatvaderfiguur in het leven van zijn menselijke Andy, de 'ruimteavonturier' Buzz Lightyear (Tim Allen). Woody's groei in de richting van het accepteren van zijn verouderde, maar daarom niet minder belangrijke rol, is een van de briljantere emotionele spilelementen die een animatiefilm ooit heeft bedacht.
Het maakt de film over veel meer dan de vijandige vriendschap die ontstaat tijdens de reis van dit verloren speelgoed naar huis, en daarom blijft het zo tijdloos.
Lilo & Stitch (2002)
Lilo & Stitch is het soort film dat je met een hectische hook naar binnen trekt voordat het iets wordt dat zo verrassend zoet wordt dat het iets weggeeft dat lijkt op een emotionele whiplash. Natuurlijk kun je naar de film kijken met het idee dat je de onwaarschijnlijke vriendschap zult zien tussen een 6-jarig Hawaïaans meisje (Daveigh Chase) en een hyperactieve blauwe alien (Chris Sanders), maar het is niet zozeer een riff Aan ET zoals men zou verwachten. In plaats daarvan krijgen we een verhaal te zien over de banden van zusterschap en uitgebreide familie, terwijl Lilo's oudere zus Nani worstelt om hun leven bij elkaar te houden na de dood van hun ouders.
Natuurlijk krijg je nog steeds de hilarische comedy-beats en buitenaardse kattenkwaad die je zou verwachten van een brabbelende blauwe dreiging als Stitch, maar dit is ook schokkend gegrond voor wat het uitgangspunt postuleert, en het is een film die elke keer dat ik ernaar kijk de waterwerken aanzet .
Binnenstebuiten (2015)
Als Toy Story was toen de meest revolutionaire film van Pixar Binnenstebuiten is zeker zijn meest aangeboren intelligente.
Je zou kunnen denken dat het verhaal van de tegenstrijdige emoties van een pretienermeisje, gepersonifieerd als letterlijke Joy (Amy Poehler), Sadness (Phyllis Smith), en andere persoonlijkheden van de psyche, te esoterisch en ingewikkeld zou zijn voor een familiepubliek, maar deze film bewijst dat dat helemaal fout. Het hoge conceptkarakter van het uitgangspunt wordt sterk verlicht door het simpele emotionele gewicht van verhuizen naar een nieuwe stad. Wat nog belangrijker is, het benadrukken van kinderen - en laten we eerlijk zijn, ook volwassenen - dat het belangrijk is om verdrietig te zijn, is een boodschap waar we allemaal achter zouden moeten staan, vooral omdat velen van ons tegenwoordig meer dingen hebben die de moeite waard zijn om te rouwen.
Het feit dat dit wordt geleverd in zo'n consistent humoristisch en avontuurlijk boeiend pakket, is niets minder dan een filmisch wonder.
Moana (2016)
Sorry voor alle Bevroren fans die er zijn, maar ik moet mee Moana als de opvallende inzending van Disney's meest recente geanimeerde renaissance. In een vrij directe weerlegging van enkele van Disney's meer kronkelige pogingen tot niet-blanke representatie - ik kijk naar jou, Pocahontas - Moana is een subversief verhaal over zelfontdekking dat de groei van Moana (Auli'i Cravalho) als personage verbindt met een omhelzing van haar voorouderlijke erfenis en identiteit als ontdekkingsreiziger.
Dit komt verpakt in een buddy-avonturenfilm met de halfgod Maui, gespeeld door Dwayne The Rock Johnson op zijn meest charismatische manier, waardoor het avontuur dat ze delen even hilarisch en ontroerend is. Als je het nog niet hebt gezien, wat kan ik dan zeggen behalve graag gedaan?
De beste Disney+ deals van vandaag Disney+ maandelijks $ 7,99/mnd Bekijk Deal Disney+ Jaarlijks $ 79,99/jaar Bekijk Deal
