'For All Mankind' Seizoen 2 Finale Review
Ons oordeel
Een aflevering met een hoog octaangehalte die een emotionele en spannende finale vol verrassingen oplevert.
Voor
- 🚀Gordo en Tracy's chemie.
- 🚀Vrouwen die de klus klaren.
- 🚀Zoveel spannende sequenties die een licht schijnen op het hele creatieve team.
- 🚀De aftiteling van de songkeuze en waar het toe leidt.
- 🚀Kelly's adoptieverhaal.
Tegen
- 🚀Alles wat te maken heeft met Karen en haar relatie met Danny.
Dit bericht bevat Voor de gehele mensheid spoilers.
Geweren naar de maan sturen zou nooit goed aflopen Voor de gehele mensheid wanneer twee superkrachten strijden om territorium. Zelfs in de ruimte kunnen soortgelijke problemen oplaaien als op aarde en er is niet veel voor nodig om de trekker over te halen. Gebeurtenissen aan het einde van aflevering 8, waarin de eerste kogels op de maan werden afgevuurd, leidden tot de gruwelijke dood van een Sovjetkosmonaut die levend werd verbrand in zijn pak (nadat de kogel een vonk veroorzaakte en de zuurstof ontstak). De andere Rus overleefde zijn schotwond en in plaats van boos te worden op deze daad van agressie, vroeg hij politiek asiel aan. Ja, je kunt zelfs overlopen op de maan, en hoewel deze aanvankelijke vlaag van geweervuur een misverstand was - de Sovjets reikten naar vertaalkaarten en niet naar wapens toen ze werden benaderd - suggereerde de cliffhanger van de voorlaatste aflevering dat vrede niet langer een optie is toen de USSR de Sovjet-Unie aanviel Amerikaanse Jamestown-maanbasis.
Het uitgangspunt van het Apple TV+-drama is natuurlijk een historisch wat als? In het geval van deze alt-tijdlijn begon de serie van Ronald D. Moore met de Sovjets die Neil Armstrong en Buzz Aldrin versloegen bij de eerste maanlanding in 1969 en de veranderingen die dit zou veroorzaken. Het meest opvallende voor dit verhaal was dat vrouwelijke astronauten veel eerder werden geïntroduceerd en dat NASA geen geld terug kreeg. In het tweede seizoen werd Reagan in 1976 verkozen tot president in plaats van 1980, en de maan is een broeinest van actie geworden. Het DOJ heeft uiterst geheime operaties uitgevoerd op een 'need-to-know'-basis, wat Ellen (Jodi Balfour) op een video-hotline naar de voorzitter. Ondertussen is Margo (Wrenn Schmidt) misschien de directeur van het Space Center, maar ze is ook in het ongewisse gehouden over enkele belangrijke operationele nucleaire toevoegingen die in de finale tot een hoogtepunt komen. De verlengde finale, die bijna 80 minuten duurt, heeft veel verschillende draden (en conflicten) om te verbinden voordat het publiek verder de toekomst in wordt gedreven. Regisseur Sergio Mimica-Green weet de spanning tussen de verschillende knelpunten vast te houden. Het is een emotioneel einde van het seizoen en een aflevering die ik nog lang niet zal vergeten.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Toen de Sovjets vorige week de basis Jamestown binnengingen, sloten ze effectief de meerderheid van de Amerikaanse bemanning af. Zonder dat ze het wisten, waren Gordo (Michael Dorman) en Tracy (Sarah Jones) in de kombuis en hadden ze een potentieel nieuw moment van romantiek en dit geeft hen een geheim wapen. Gordo heeft het hele seizoen geprobeerd om de kilo's kwijt te raken (zowel letterlijk als figuurlijk) en zich te ontdoen van de geesten die hem achtervolgden sinds hij voor het laatst op de maan was. Jamestown was toen een stuk kleiner en hij ervoer hallucinaties waardoor hij bijna zijn helm afzette terwijl hij zich buiten de veiligheid van de basis bevond. Het werd zo erg dat Danielle Poole (Krys Marshall) haar arm brak, zodat Gordo niet medisch ongeschikt zou worden verklaard om terug te keren naar de maan als de dag aanbrak. Die dag kwam bijna tien jaar later en hoewel Tracy sindsdien hertrouwd is, heeft hij al verklaard van plan te zijn haar terug te winnen. Normaal gesproken zou ik een plot als dit een vervelende bijzaak vinden, maar de schrijvers hebben met deze combinatie gewerkt en het is verre van een afgeleide afleiding. De chemie tussen Dorman en Jones knettert met het gemak en de intensiteit van een stel dat nog iets aan het koken is. Gordo heeft veel fouten gemaakt, maar in plaats van af te wijken, bezit hij zijn verschrikkelijke gedrag en zijn woorden zijn verre van hol. Tracy's boog dit seizoen heeft haar zien worstelen met de slogan van America's Sweetheart terwijl ze nog steeds een actieve astronaut is. Ze is impulsief en rommelig zonder een karikatuur te worden, en haar aanvankelijk lusteloze tijd op Jamestown maakte haar tot meer dan alleen een liefdesbelang.
Ik zou gemakkelijk een hele recensie kunnen schrijven op basis van het feit dat dit paar vastzit in deze moeilijke situatie, maar dat magnum opus zal moeten wachten. In plaats daarvan is hier een kortere versie van waarom deze specifieke verhaallijn resoneert en ervoor zorgde dat ik elke keer dat ze op mijn scherm verschenen tijdens een tweede horloge opwelde. De kombuis herinnert aan Gordo's trauma, maar hij heeft deze kamer teruggewonnen en het vertegenwoordigt niet langer zijn cyclus naar waanzin. Door contact op te nemen met Houston via de oude videoverbinding, wordt het gescheiden stel verteld over de naderende nucleaire kernsmelting (veroorzaakt door het gespannen vuurgevecht van Tracy-getuigen) die iedereen op de maan zal doden. De oplossing voor deze ramp zou gemakkelijk zijn, maar ze zijn zonder pakken, dus het wordt een zelfmoordmissie voor de persoon die het onderneemt. Gordo biedt meteen zijn diensten aan en zijn reis terug naar de maan is nog veelbewogener dan de vorige.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
De beste Apple TV+ aanbiedingen van vandaag Apple TV+ - maandelijks $ 4,99/mnd VisieEen pak van ducttape maken voelt als een... Project Runway astronaut twist (zeer trendy!) en Gordo wordt verteld om elke centimeter van hun huid te bedekken omdat het oppervlak van de maan meer dan 200 Fahrenheit is. Hij heeft ongeveer 15 seconden om de taak te voltooien voordat hij flauwvalt, maar uiteindelijk maakt hij deze reis niet alleen. Bevelen tarten is een terugkerend thema in de finale en Tracy weigert haar ex alleen naar buiten te laten gaan, omdat het onwaarschijnlijk is dat hij binnen deze tijd de knop kan omzetten en kabels kan verwisselen. Ik ben het in godsnaam niet, Gordo, zegt ze tegen hem als hij haar aanbod afwijst. Wat daarna volgt is een objectief hilarisch moment met ducttape, gevolgd door een ongelooflijk stressvolle reeks. Ze zien er belachelijk uit in de doe-het-zelfpakken (oké, Tracy laat die van haar zingen) en deze absurde kwaliteit wordt snel vergeten wanneer de lijm snel bezwijkt en het gevaar wordt uitgesproken. Ik was ervan overtuigd dat een van hen zou sterven, dus de opgetogenheid die ik voelde toen ze terugkwamen voordat ze flauwvielen, was groot. Snijd tot de wreedheid van de onthulling wanneer ze allebei levenloos in elkaars armen worden gevonden. Ze hebben de basis en iedereen op de maan gered (American en Sovjet) maar stierf daarbij.
Eenheid is een ver vooruitzicht wanneer de aflevering begint en het is niet de moedige daad van Tracy en Gordo die de loop van de Koude Oorlog verandert. In plaats daarvan ligt de PR-kans die nooit bedoeld was om door te gaan aan de basis van de verschuiving van DEFCON 2 (de enige keer dat de VS naar DEFCON 2 zijn gegaan was de Cuba-raketcrisis) naar Reagan die vloog om zijn Sovjet-tegenhanger Andropov te ontmoeten om aan te bieden zijn hand. Aan het begin van de aflevering wordt verwezen naar de nooit eindigende cyclus van escalatie en de-escalatie in de Koude Oorlog. Iemand trekt zich altijd terug, maar niet tot het punt waarop het conflict is opgelost. Daarom sleepte het decennialang voort en kende het zoveel verschillende momenten van rust en chaos. Danielle heeft er genoeg van een lachende pion te zijn die een klein beetje respect krijgt voordat het wordt weggerukt en ze gaat dapper tegen haar orders in om haar missie te voltooien.
In een montage die de verschillende threads weerspiegelt die tegelijkertijd plaatsvinden, zien we deze handdruk naast het maken van het pak met ducttape, en Ed Baldwin (Joel Kinnaman) die dit mogelijk allemaal naar de hel blaast, terwijl John Lennons Well Well Well de tussenliggende momenten begeleidt. De Lennon-draad loopt aan het einde terug en dit seizoenslange stem van vredesmotief is een goed gebruik van een alt-tijdlijnreferentie zonder het algemene verhaal te overschaduwen.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Eds woede kleurt zijn keuzes en dit is een constante fout geweest - inclusief zijn verdriet dat vorig seizoen veranderde in woede over zijn kosmonaut die gevangen zat na de dood van zijn zoon. Karens (Shantel VanSanten) affaire-bekentenis voordat hij naar deze missie vertrok, was slecht getimed omdat beelden van zijn huwelijk zijn oordeel vertroebelden. Op dit cruciale moment worden zijn beslissingen gevormd door heethoofdige emoties. Wanneer de Sovjets dreigen te vuren op de onbemande Sea Dragon, begint Eds militaire ervaring en is hij klaar om met alle macht van zijn vaartuig aan boord te gaan. Gelukkig weigert Sally Ride (Ellen Wroe) het bevel, en opnieuw maakt een uitdagende vrouw een keuze die de geschiedenis ten goede verandert. Na een impasse realiseert Ed zich dat er een andere manier is en vernietigt Sea Dragon zelf, waardoor een oorlogsdaad van beide kanten wordt gestopt. Sally is misschien niet de eerste Amerikaanse vrouw in de ruimte in deze tijdlijn, maar haar impact is van vitaal belang.
Terug op aarde worstelt Margo met het feit dat ze in het donker wordt gehouden, en zonder twijfel mijn favoriete moment van de finale is de gezichtsreis die Wrenn Schmidt ons meeneemt wanneer Margo ontdekt dat er een tweede kernreactor op de maan is die geen failsafe heeft . Fietsend door woede en verbijstering is dit haar breekpunt en toch gaat ze door en vindt een manier om de dag te redden via het Jamestown-droomteam. Margo's liefdesleven is langzaam aan het sudderen en een van de twee belangrijkste cliffhanger-momenten is dat Sergei (Piotr Adamczyk) een voorgestelde datum in Londen plant, wat in feite is dat zijn bazen hem gebruiken om Margo als een aanwinst te laten werken. Hoe dit verhaal zal verlopen gezien de tijdsprong is onduidelijk, maar het lijkt erop dat Margo haar hart zal breken. Over de tijdsprong gesproken, de aftiteling onthulde dat 1983 de bestemming van seizoen 2 zou zijn en deze finale volgt. Terwijl de soorten van Nirvana's Come as You Are ons naar de hemel voeren, is het duidelijk dat de jaren negentig aangebroken zijn. Een titelkaart uit 1994 begeleidt een voet in een ruimtepak die op het roestige Mars-terrein stapt, en onthult hoe ver dit programma zal gaan (voor de context, deze week een onbemande NASA-helikopter vloog op Mars). Waar dit de reguliere cast verlaat, is een grote vraag, omdat het gemakkelijk was om de minimale verouderingseffecten over een periode van 10 jaar te negeren, maar 20 jaar is een grotere taak. Misschien wordt Ellen in 1994 president in plaats van Bill Clinton?
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Voor de gehele mensheid is ambitieus in zijn plot en over het algemeen is seizoen 2 een succes geweest, met uitzondering van één belangrijk karaktertraject. Een maand geleden schreef ik over het interessante pad dat astronautenvrouw archetype Karen Baldwin volgde, maar ik vroeg me af of er een onverstandige romance met Tracy en Gordo's oudste zoon Danny (Casey W. Johnson) op het spel stond. Helaas, die rode vlaggen bleken waar te zijn en deze onverstandige poging om Karen's verveling te laten zien, werd geportretteerd via een affaire met iemand die ze al zijn hele leven kent (en BFF was voor haar zoon). Het zou logischer zijn geweest als ze met Tracy's nieuwe echtgenoot Sam (Jeff Hephner) naar bed zou zijn gegaan, maar dat zou Karen hebben vertroebeld bij het verkopen van The Outpost (kijkers met adelaarsogen zullen merken dat Sam's kantoor dezelfde ruimte is die wordt gebruikt in Amazon Prime's Thuiskomst ). En terwijl ze de romantische boog van Karen snuiven, was de adoptieverhaallijn met Kelly (Cynthy Wu) veel succesvoller. Toen ze zich naar de schuilkelder waagden terwijl de sirenes loeiden, was mijn grootste zorg dat haar tienerdochter enig bewijs zou vinden dat haar moeder met Kelly's verliefdheid had geslapen, maar de enige biechtstoel ging over het vinden van haar biologische vader. Weer een crisis afgewend!
Kelly krijgt de laatste voice-over van het seizoen, waarin ze vertelt over verschillende paden en de momenten waarop ze uiteenlopen. In één opzicht is dit het proefschrift van een serie die een andere versie van onze tijdlijn verkent, en het is er een vol politieke spanning, trauma maar ook hoop. Misschien drijven we gewoon van moment tot moment af waar ze over nadenkt voordat ze eindigt met een citaat dat wordt toegeschreven aan John Lennon. Alles komt uiteindelijk goed en als het niet goed is, is het niet het einde, en gelukkig is dit niet het einde van de weg hiervoor NASA-team.
