'Foundation' 1.08 Review: The Missing Piece
Ons oordeel
Terwijl deze aflevering van 'Foundation' de emotionele inzet voor zijn leads verhoogt, is het cumulatieve effect minder indrukwekkend.
Voor
- - Lee Pace speelt hier een zorgvuldig sluwe uitvoering terwijl het donkere interieur van Brother Day verder wordt onthuld
- - Jared Harris is aangenaam terughoudend als altijd
- - De spanning in alle drie de verhaallijnen is solide zonder echt opmerkelijk te zijn
Tegen
- - Het is moeilijk om te zien hoe een van deze verhaallijnen aan het einde van het seizoen met elkaar verbonden zullen zijn
- - Hoe indrukwekkend deze show er ook uitziet, de personages blijven een zwakkere plek
- - Er is een leegte in de huidige cliffhanger rond Gaal Dornick
Dit bericht bevat spoilers voor fundament . Bekijk onze laatste recensie hier .
Elke aflevering van fundament voelt als twee stappen vooruit, één stap terug. Dat gevoel zweeft over het geheel van 'The Missing Piece', de achtste aflevering van het eerste seizoen van de show, waarin drie van de vier belangrijkste verhaallijnen schermtijd krijgen zonder het gevoel te hebben dat er grote vooruitgang is in de richting van zelfs een seizoenslang eindspel. Het feit dat drie van de vier verhaallijnen hier schermtijd krijgen, versterkt alleen maar het duidelijke gevoel dat we naar drie zeer afzonderlijke verhaallijnen kijken die bij lange na niet samenkomen. Nu we het einde van het eerste seizoen naderen, fundament voelt bijna alsof het beter zou zijn om volledige afleveringen op afzonderlijke verhaallijnen te concentreren om een omnibus of anthologie-stijl of verhalen te creëren.
Denk aan de algemene bogen van elk van de verhalen waarop we ons in deze aflevering concentreren (de gebeurtenissen op Trantor met Brothers Dawn en Dusk moeten wachten, omdat ze buitenspel worden gezet). Ten eerste is er het verhaal met Brother Day (Lee Pace). Terwijl Pace zoals gewoonlijk uitstekend presteert, met een effectieve balans tussen wreedheid en charme, plaagt wat Brother Day in deze aflevering overkomt alleen maar op de kern van de bogen van de klonen. Brother Day wordt momenteel uitgedaagd door Zephyr Halima (T'Nia Miller) als een zielloos omhulsel, het product van een decennia lang experiment dat elke mensheid uit het Cleon-rijk heeft verwijderd. Om haar ongelijk te bewijzen, heeft Broeder Day zich verplicht tot een fysieke handschoen, waarin hij door de enorme Spiraal zal lopen. De legende gaat dat iedereen die deze zware reis voltooit, wordt begroet door een diepgaande visie die hun hele wereldbeeld zal hervormen. De vraag die aan de reis van Brother Day ten grondslag ligt, is simpel: zal hij de tocht kunnen volbrengen en zal hij een visioen zien en zo zijn menselijkheid bewijzen?
In eerste instantie lijkt het antwoord op beide vragen een volmondig 'ja'. Wat de eerste vraag betreft, lijdt het geen twijfel: hoewel Brother Day eindigt met een zonverbrande huid en gesprongen lippen (door de spiraal te moeten lopen in een bakkende woestijn), voltooit hij de zoektocht, zelfs nadat hij spiritueel is bijgestaan door een medepelgrim. Wanneer hij terugkeert om zijn visie te delen met Zephyr Halima en haar mede-Zephyrs, lijkt het alsof hij oprecht is over wat hij zag in de grot aan het einde van de spiraal. Het wint het van Halima's mede-Zephyrs en zelfs Demerzel (Laura Birn), de robotadviseur van Brother Day die ook een gelovige is.
Zodra broeder Day zijn reis heeft voltooid en zijn waarde heeft bewezen, geeft hij Demerzel een bloem als teken van haar volgende taak: Zephyr Halima vermoorden, wat ze bloedeloos doet (door middel van gif dat op de huid wordt afgescheiden). Demerzel, hoewel ze nog steeds maar een robot is, lijkt veel meer menselijkheid te hebben dan haar meester. In de laatste momenten van 'The Missing Piece' zegt ze dat ze blij is dat Brother Day een visioen had, want om het einde van de spiraal te bereiken en door niets te worden begroet, zou een erger lot zijn dan de dood. En het is meer dan duidelijk aan de blik op Day's gezicht dat zijn beschrijving van zijn visioen eerder een complete en effectieve leugen was. Hij zag niets bij de Spiraal, waarmee hij bevestigde dat de dode Halima gelijk had: hij heeft geen ziel.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
De verhaallijn die doordrenkt is met het meeste mysterie blijft die van Gaal Dornick (Lou Llobell). Nadat ze 35 jaar nadat ze naar een cryogene ontsnappingscapsule was gestuurd, op een mysterieus reddingsschip was beland, ontmoette ze een gedigitaliseerde versie van de nu dode Hari Seldon (Jared Harris), terwijl ze zich ook realiseerde dat het schip op weg is naar Helicon, Hari's thuisplaneet . In deze aflevering leert Gaal waarom van de altijd raadselachtige Hari: hoewel men dacht dat ze de eerste Foundation op de verre planeet Terminus zou leiden, had Hari zelf een soort back-upplan. Ja, het is de bedoeling dat er een tweede Foundation op Helicon komt, een die zo geheimzinnig is dat de bewoners van Terminus niet van het bestaan ervan op de hoogte mogen zijn.
Gaals eigen vermogen om kort in de toekomst te kijken, wordt hier enigszins omzeild, omdat ze zich begrijpelijkerwijs meer zorgen maakt over waarom de tweede Foundation moet bestaan, en belangrijker nog, waarom het geheim moet worden gehouden voor alle anderen. Hari weigert, zelfs in gedigitaliseerde vorm, verdere details over de tweede Stichting te delen. En dus besluit Gaal om te bluffen, met iets van een gewelddadige driftbui en het vernietigen van veel van de beschermende systemen van het schip. Ze geeft Hari maar een paar keuzes: of hij kan duidelijk worden over de tweede Foundation of Gaal springt in een andere cryogene ontsnappingscapsule en gaat terug naar haar eigen thuisplaneet. Hoewel Hari erop wijst dat hij de pod kan herprogrammeren om te gaan waar hij maar wil, lijkt hij Gaal verder te laten gaan in de bluf. Ze bepaalt de bestemming voor haar thuisplaneet, ondanks het feit dat ze meer dan 100 jaar in cryostatis zal zijn.
Er zijn nog maar twee afleveringen over in het eerste seizoen van de show, dus er is alle hoop dat dit niet de laatste is die we van Gaal en Hari hebben gezien. Want als dit is waar het verhaal (althans voorlopig) voor Gaal eindigt, is het enorm teleurstellend. Hoewel we al duidelijkheid hebben gekregen over waarom Hari stierf en waarom zijn geadopteerde zoon degene was die de daad verrichtte, is er een gekmakend gevoel dat we net hebben leren kennen wie Gaal is. Ze fungeert als de verteller van de show en haar reis voelde als de kern van de première van twee afleveringen. Sinds die tijd voelt het optreden van Llobell net zo driftig aan als Gaal zelf. Vingers gekruist, er valt meer te leren over Gaal in de laatste twee afleveringen.
Leah Harvey en Kubbra Sait in 'Foundation'(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Er is natuurlijk nog één belangrijke verhaallijn om te bespreken, en dat is die van Salvor Hardin (Leah Harvey), de directeur van Terminus. De belangrijkste drijfveer van deze kant van de dingen is een tikkende deadline: er is nog maar een beperkte tijd over voordat de Invictus, het eerder gedacht verdwenen spookschip, een sprong door de ruimte maakt naar onbekende delen. Phara (Kubbra Sait), de leider van de Anacreons die Salvor dwong om Terminus te verlaten, is wanhopig om de Invictus te gebruiken als een soort massaal zelfmoordbomschip, bedoeld om Trantor van buitenaf te vernietigen.
Gedurende de hele aflevering, terwijl Salvor probeert Phara – die we voor het eerst zien in een korte flashback als kind, radicaliseert wanneer haar planeet zonder goede reden wordt aangevallen – om haar armen neer te leggen en haar plannen te veranderen, is het duidelijk dat een pad van vrede is onmogelijk. Het schip is gelokaliseerd door rondzwervende leden van de planeet Thespis, maar wat nog belangrijker is, Phara is standvastig en koppig in haar weigering om van gedachten te veranderen. De oplossing van de verhaallijn houdt voorlopig in dat Salvor's mede Terminus-landgenoot Lewis (Elliott Cowan) wordt neergeschoten omdat hij probeerde Salvor te helpen de koers van het schip te veranderen. En dan bereikt het schip zelf zijn laatste aftelling en maakt de sprong door de ruimte.
We zullen vermoedelijk snel het antwoord op deze vraag te weten komen, maar hier is het kernprobleem met: fundament tot nu toe: al deze verhaallijnen hebben schijnbaar niets met elkaar te maken. De gebroeders Dawn, Day en Dusk bevinden zich in hun eigen aparte kleine werelden, wat logisch lijkt om hun high-borne/high-cloned-status te communiceren als zo ver verwijderd van het leven van de mensen die ze beweren te regeren. Maar de verhalen met Salvor en Gaal lijken even ver van elkaar verwijderd. Ik zat echt te wachten om de ontsnappingscapsule van Gaal en de Invictus met elkaar te zien botsen voordat de aflevering eindigde. Misschien gebeurt dat volgende week?
Het is niet zo dat de uitvoeringen hier slecht zijn, en de productiewaarden van de show blijven opmerkelijk. Maar het is moeilijk om te zien waar fundament gaat. En net als Gaal Dornick zelf wanneer ik geconfronteerd wordt met de spookachtige en Cheshire Cat-achtige Hari Seldon, word ik het beu om het eindspel niet te kennen.
