Herinnerend aan het geanimeerde DC-universum 15 jaar later
Krediet: DC Comics
Het is 15 jaar geleden dat het DC Animated Universe eindigde met de laatste aflevering van Justice League onbeperkt (Seizoen 3, Aflevering 13, Vernietiger). De legendarische reis die begon met Batman: de animatieserie is ongeëvenaard en onbetwist gebleven als de grootste media-interpretatie van het DC-universum die ooit op het scherm is gebracht. Het is duidelijk dat sindsdien de populariteit van stripboekgestuurde aanpassingen enorm is gestegen. Er zijn verschillende pogingen ondernomen om het DC-universum tot leven te brengen, met wisselend succes. De donkere ridder trilogie is fenomenaal (hoewel aantoonbaar geen universum, maar alleen een op zichzelf staande verkenning van Batman). De Pijl - vers was spectaculair om naar te kijken tijdens zijn evolutie (hoewel het wat slijtage heeft gezien na bijna een decennium in de ether). En het DC Extended Universe heeft zijn fans. En zeker, verschillende trollen op internet zullen spotten met het feit dat een 'kindertekenfilm' (zoals ze het zo treffend zullen zeggen, bekrompen de kracht van animatie als medium voor het vertellen van verhalen) ooit hun 'donkere en gruizige en stoere versies van het DC Universe. Maar hoe dan ook, het feit is dat het moeilijk zal zijn om een DC-fan te vinden die iets anders uitdrukt dan liefde en bewondering voor het DC Animated Universe (DCAU). Velen beweren zelfs dat dit het model had moeten zijn voor WB om te volgen voor de filmische DCEU. En eerlijk gezegd, dat is waar. De interpretatie gecreëerd door Timm, Randomski, Dini en Burnett heeft gewoon het best denkbare werk gedaan door de ware essentie van deze personages volledig te realiseren en de rijke menselijke thema's van hun verhalen en worstelingen te verkennen, terwijl ze toch trouw bleven aan hun stripboekwortels.
Krediet: DC Comics
DC Animated Universe: rijk ontwikkelde personages
Hoewel veel media-interpretaties van het DC Universe tot verdeeldheid hebben geleid, is het DC Animated Universe een van de weinige interpretaties die universeel wordt geprezen door critici en fans. Het is zo geliefd dat iedereen die de dreunende kracht achter de stem van Kevin Conroy hoort, of het huiveringwekkende effect van het krankzinnige gelach van Mark Hamill, automatisch beelden van Batman en Joker in hun hoofd oproept. Dat komt omdat de interpretatie van deze personages zo goed ontwikkeld is dat ze ons nog lang bijblijven nadat deze series zijn afgelopen.
Wat een gemakkelijke geldgreep had kunnen zijn bij de populariteit van de Tim Burton? Batman films in 1992 begonnen een volwassen verkenning van de titulaire held en zijn schurken die veel dieper ging dan het recht had te zijn. Wanneer Batman: de animatieserie debuteerde en introduceerde Bruce Wayne van de DCAU, hij was niet alleen een tekenfilmheld op zaterdagochtend die slechteriken zou bevechten en de dag zou redden. Hij was een gekwelde ziel, vervuld van angst en toch ook medeleven met de mensen in zijn stad, waaronder soms zijn Rogue's Gallery. Vanaf het begin waren Timm, Dini en Burnett meer geïnteresseerd in het verkennen van de 'man' in plaats van 'de vleermuis'; iets dat ook in toekomstige reeksen een terugkerend thema zou zijn. Bovendien waren de schurken die hij bevocht geen eendimensionale snor-twirlers, maar psychologisch beschadigde mensen die over de rand werden geduwd, met littekens die te diep waren om te genezen. Ik denk aan verschillende voorbeelden, zoals de met een Emmy bekroonde aflevering Heart of Ice en de deconstructie van Mr. Freeze in de serie. En wanneer de show vrijheden zou nemen van strips, zoals de oorsprong van Clayface of nieuwe creaties zoals Harley Quinn, maakte de benadering om dieper in de sympathieke psychosen van deze personages te duiken ze meteen sympathiek. Aan een hele generatie de eigenschappen en achtergronden die zijn vastgesteld door de Batman: de animatieserie bemanning waren de geaccepteerde oorsprong van deze complexe karakters.
Krediet: DC Comics
Die benadering van multidimensionale karakterontwikkeling zou zich blijven uitstrekken tot de volgende iteraties van de franchise. In hetzelfde universum, via Superman: de animatieserie , hebben we schurken als de griezelige en tragische Toyman, wiens oorsprong in de aflevering 'Fun and Games' hem oprichtte als een wees die uit was op wraak na de onrechtmatige gevangenschap en dood van zijn vader. Batman Beyond gaf ons een nieuwe held om van te houden met Terry McGinnis. En Justice League onbeperkt zou C- en D-List-personages waarvan maar weinigen hebben gehoord, zoals The Question, The Huntress of Hawk and Dove, veranderen in favoriete helden die de geest van de mensheid belichamen. Neem zelfs een van de meer ondergewaardeerde afleveringen van Justice League onbeperkt genaamd Patriot Act, die draait om Vigilante, Shining Knight, Green Arrow, S.T.R.I.P.E en Star Girl (een bijgewerkte DC Animated Universe-versie van The Seven Soldiers of Victory). De aflevering, verstoken van de oprichtende Justice League-leden zoals Superman of Wonder Woman, erkent de onbekendheid van deze personages en plaatst ze in de schijnwerpers. In de verhaallijn vechten ze tegen een ontevreden anti-Metahuman-legergeneraal (gespeeld door J.K. Simmons ver voor zijn Omni-Man dagen) die grote schade aanricht in een stad nadat hij zichzelf in een Hulk-achtige supersoldaat heeft veranderd. Door hun voorbeeld, hoe beperkt hun krachten ook mogen zijn, de aflevering stelt de kijker in staat om de heldhaftigheid te herkennen in de menselijkheid van deze personages en de bereidheid om zichzelf op te offeren om de dag te redden. En in die menselijkheid vinden we iets in deze verwaarloosde personages dat ze net zo meeslepend maakt als A-listers zoals Batman of Superman. Ter vergelijking: we krijgen niet-merknaamkarakters die hierin beter ontwikkeld en interessanter zijn dan alle karakters in de jaren 2016 Zelfmoordploeg .
En dit was de status-quo voor de meeste afleveringen van Justice League onbeperkt , en iets dat nooit zou gebeuren in studio-gedreven tentpole-films, omdat leidinggevenden ofwel niet bekend zijn met deze personages of te bang zijn om te investeren in potentieel boeiende personages zonder de merkherkenning van Batman, Superman of Wonder Woman. Het is de trieste reden dat er in ons leven vier reboots van Batman zijn geweest en nul films met The Question of Etrigan the Demon. De geanimeerde wereld gaf Timm, Dini en Burnett een blauwe lucht-sandbox waarmee ze meer risico's konden nemen door elk personage in de lange geschiedenis van het DC Universe te verkennen, zich te concentreren op wat hen interessant of menselijk maakte, en die kenmerken te gebruiken om die personages te verheffen tot hetzelfde niveau van complexiteit als de DC-huishoudnamen.
Krediet: DC Comics
DC Animated Universe: nadruk op volwassen verhalen vertellen
De Cadmus-boog en de introductie van Amanda Waller in het tweede seizoen van Justice League onbeperkt Timm en het team hebben slim in staat gesteld om het wapen van Checkov, dat de introductie was van de Justice Lords in de vorige serie, te gebruiken als een katalysator om het idee achter de dreiging van absolute macht te onderzoeken die de Justice League realistisch gezien over de mensheid bezit. Ze gebruiken ook de gebeurtenissen van de Thanagarian Invasion in de aflevering Starcrossed om vast te stellen waarom de League is uitgebreid en waarom ze een gigantische satelliet in de lucht bezitten met voldoende vuurkracht om een stad te nivelleren. Door dit alles te doen, geven ze Waller absolute rechtvaardiging om de autoritaire status van de Liga in twijfel te trekken. Die redenering geldt ook voor de menselijke ondersteunende leden van de League, zoals Green Arrow en The Question tijdens het seizoen. En in verschillende afleveringen, zoals Question Authority en Flashpoint, begint de angst in de League zich te manifesteren en te verspreiden onder de gemiddelde burgers zoals Lois Lane.
Die legitieme grondgedachte, briljant verdiend door de geschiedenis van de show, is iets dat flagrant ontbreekt in veel DC-films , die in plaats daarvan ervoor kiezen om macht op een meer letterlijk niveau te onderzoeken. Justice League onbeperkt verkiest het thema van macht te onderzoeken door middel van autoriteit verleend door vertrouwen verkregen door onbaatzuchtige heldhaftigheid, en hoe broos dat vertrouwen is wanneer die macht wordt misbruikt. De DC Animated Universe Justice League heeft het vertrouwen van het publiek, maakt de verkeerde keuzes in naam van absolute gerechtigheid en veiligheid (de uitbreiding van de League en de oprichting van de Watchtower worden gezien als bedreigingen), en laat het publiek en de overheid zich tegen hen keren als resultaat. Het helpt niet dat het voorbeeld van de Justice Lords (alternatieve versies van de Justice League die hun macht misbruikten om de regering omver te werpen in een parallelle dimensie) door Lex Luthor wordt uitgebuit om de Justice League te laten lijken op echte mogelijke bedreigingen om zich te verspreiden angst en wantrouwen in die helden.
Krediet: DC Comics
Dit soort thematische verkenning stelt de helden (en ook het publiek) in staat zichzelf in vraag te stellen op manieren die in live-actiefilms niet zijn onderzocht. En dit seizoen van Justice League onbeperkt slaagt erin om deze ideeën op te zetten en te verkennen zonder ooit de kernwaarden van de helden en hun toewijding aan gerechtigheid in gevaar te brengen. De helden stellen zichzelf en hun eigen kracht en autoriteit gedurende het seizoen voortdurend in vraag, maar uiteindelijk evolueren ze uiteindelijk naar betere personages. Nadat Lex Luthor bijvoorbeeld een plan uitvoert dat Wally West bijna zijn leven kost in Divided We Fall, krijgt Superman de kans om Luthor te vermoorden. Maar aan het einde van het seizoen neemt Superman de beslissing om dat niet te doen, en later in de aflevering houdt hij een toespraak over het prioriteren van de bescherming van de aarde, waarbij de Justice League bijna wordt ontbonden. Ondertussen krijgt Batman de verzekering van Green Arrow en andere second-stringers dat ze ze in toom zullen houden. Met andere woorden, ondanks de legitieme vragen over macht, blijven ze toegewijd aan het niveau van verantwoordelijkheid dat we van deze helden verwachten, omdat de show trouw blijft aan wie deze helden zouden moeten zijn. Volwassen thema's die parallel lopen met de zorgen over autoriteit in de echte wereld, plus karaktergroei zonder een enkele F-bom.
DC Animated Universe: Heldendom en Hoop
Dat brengt ons bij de laatste reden waarom het DC Animated Universe de definitieve media-interpretatie van het DC Universe is. Het respecteert het originele stripboekmateriaal en geeft ons helden die eigenlijk heroïsch zijn. De meeste pogingen om Batman tegenwoordig tot leven te brengen, zijn uitsluitend gericht op de duisternis en zijn vechtkunsten. We hebben Batman echter niet nodig om gewoon een 'dark badass' te zijn. Batman moet een detective zijn - misschien wel de grootste geest in het DC-universum - en een personage dat wordt gedreven door zijn geest, hart en wil. Hij geeft het vechten voor gerechtigheid nooit op, en hij neemt nooit zijn toevlucht tot het doden van anderen. Batman is stoer maar medelevend en gelooft uiteindelijk in het goede. Hij lijkt misschien duister, maar zijn vertrouwen in mensen is een van de meest optimistische waarden die een held kan hebben. En het DC Animated Universe nagelt deze elementen. Timm/Dini/Burnett's interpretatie van Batman analyseren tijdens de seizoensfinale van Justice League onbeperkt , Epiloog, The Dark Knight krijgt een missie van Amanda Waller om een einde te maken aan het leven van een realiteit-vervormende schurk genaamd Ace (leider van de Royal Flush Gang in deze aflevering). Batman weet dat de schurk te machtig is geworden en aanvaardt de missie om Ace te doden om de wereld te redden. Omdat hij echter de briljante strateeg is die hij is, weet hij dat Ace zijn gedachten kan lezen en bewijst hij haar dat hij nooit van plan was haar te vermoorden. Hij concludeerde in plaats daarvan dat ze stervende was en overtuigt haar om de wereld te herstellen voordat ze sterft, door met haar te sympathiseren en bij haar te blijven totdat ze vredig gaat. Het is misschien wel een van de meest meelevende Batman-scènes in welk medium dan ook, het personage vermenselijkt en je een perfect begrip geeft van wat hem echt tot een held maakt.
Krediet: DC Comics
Dat is een microkosmos waarom het DC Animated Universe superieur is aan alle andere media-interpretaties van het DC Universe. Het toont echte optimistische heldhaftigheid, en vertrouwt erop dat het zijn echte spektakel is, in plaats van afhankelijk te zijn van bloedbaden of slow-motion geweld. Hoewel velen dat misschien afschrijven als 'kiddie' of 'naïef', moet dat soort denken in toom worden gehouden, omdat helden ons moeten inspireren en hoop geven. Er is een optimistisch, onwrikbaar moreel centrum in de helden van de DCAU, afgeleid van het striptijdperk na de crisis. Bijvoorbeeld de Superman: de animatieserie aflevering The World's Finest put uit de geest van een soortgelijk verhaal verteld in John Byrne's De man van staal #3 om het ware respect te benadrukken dat Batman heeft voor de goedheid binnen Superman. Helaas is dat iets dat ontbreekt in de meeste andere soortgelijke verhalen van vandaag die de nadruk leggen op Batman die Superman probeert te vermoorden met Kryptonite-gas of speren. In de DCAU daarentegen, is het grootste wapenfeit van deze versies van de personages, hoe duister de dingen ook worden, hun weerstand tegen het overschrijden van morele grenzen als het slecht gaat. Het is wat deze personages tot de grootste helden aller tijden maakt, en waarom het DC Animated Universe nog steeds de beste media-interpretatie is van het DC Universe die ooit is gemaakt.
Het hele DC-geanimeerde universum ( Batman: The Animated Series, Superman: The Animated Series, Batman Beyond, Statische schok , Justice League, en Justice League onbeperkt ) is beschikbaar om te streamen op HBO Max.
