'Lisey's Story' 1.06 Review: Nu moet je stil zijn
Ons oordeel
Na een paar weken in de dramatische modder, is deze aflevering van 'Lisey's Story' echt vermakelijk.
Voor
- 🩸Een gestroomlijnd verhaal zorgt voor een goede aflevering.
- 🩸Hoe minder flashbacks, hoe beter.
- 🩸De humor is welkom in deze aflevering.
Tegen
- 🩸Als de helft van het grote drama is opgelost, hoeveel valt er nog te leren over deze personages?
- 🩸Deze aflevering is misschien too little, too late.
- 🩸De hints voor een nieuwe confrontatie zijn frustrerend.
Dit bericht bevat spoilers voor Het verhaal van Lisey.
Bekijk onze laatste recensie hier .
Wat een pervers gevoel is het om naar een aflevering te kijken van Het verhaal van Lisey en vind het effectief, dramatisch meeslepend en voortstuwend. Na vijf afleveringen die steeds saaier en saaier aanvoelden, steeds meer geploeter en niet bereid waren om het plot vooruit te helpen, suggereert Now You Must Be Still een versie van deze aanpassing die redelijk vermakelijk zou kunnen zijn. Het is echter absoluut geen verrassing om te horen dat er vooral één reden is waarom deze aflevering zo goed werkt: er zijn bijna geen flashbacks. Helemaal niet. Wat een vreemd toeval!
Now You Must Be Still wordt enorm geholpen door het feit dat de aflevering (zoals altijd geschreven door auteur Stephen King en geregisseerd door Pablo Larrain) is gericht op één doel: voor Lisey (Julianne Moore) om haar zus Amanda (Joan Allen) te redden van Booya Moon. Amanda is het grootste deel van de serie in een fel katatone toestand geweest, terwijl Larrain de hele serie heen en weer blijft knippen, naar haar zittend in haar kamer in de psychiatrische inrichting of zittend en kijkend naar het water in Booya Moon. Met de aanval van Jim Dooley (Dane DeHaan) in de achteruitkijkspiegel, zet Lisey zich vast om precies te doen wat logisch leek op basis van de aflevering van vorige week: zelf Booya Moon binnengaan om haar zus terug te krijgen.
Eerst moet Lisey haar andere zus Darla (Jennifer Jason Leigh) duidelijk maken dat ze een soortgelijke gave heeft als haar overleden echtgenoot Scott (Clive Owen), die in staat is om in een oogwenk in de fantastische wereld van Booya Moon te springen , dankzij een overvloed aan water. Darla kwam het dichtst in de buurt dat Het verhaal van Lisey moet Han Solo -- iemand die een gezonde hoeveelheid scepsis heeft voor bovennatuurlijke of fantastische elementen in de wereld om haar heen. Maar zelfs zij kan niet ontkennen dat er iets vreemds aan de hand is nadat ze Lisey in de boerderij heeft bezocht en dan, in een oogwenk, haar zus verdwijnt en dan weer naast haar verschijnt.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Darla kan niet zo ver gaan als haar zus en reist met haar naar Booya Moon. Maar zodra Darla accepteert dat Lisey een soort macht heeft, reizen ze naar Amanda's kamer in de instelling, waar we een korte maar kritische flashback opnieuw bekijken. Eerder in de serie zagen we hoe Scott Amanda iets gaf dat leek op de kus van het leven, behalve deze keer met een vloed van water. Het blijkt dat diezelfde kus de manier is waarop Scott Amanda terug kon halen van een eerdere aanval van catatonie / een eerdere reis naar Booya Moon. Zodra Lisey twee en twee bij elkaar optelt, kan ze precies hetzelfde doen. De daaropvolgende emotionele hereniging tussen de drie zussen is eerlijk gezegd de eerste keer in zes afleveringen dat deze show erin is geslaagd een echt krachtig moment op te bouwen en te creëren.
Nu is er natuurlijk een enigszins kritiek probleem met: Het verhaal van Lisey . Minstens de helft van het verhaal lijkt te zijn opgelost: zowel de opzet van de beperkte serie was dat Lisey haar zus terug moest krijgen als ze de vuile handen moest schudden van egoïstische, gewelddadige fans zoals Jim Dooley. Er zijn nog twee termijnen binnen Het verhaal van Lisey , en het einde van deze aflevering kan de andere helft van de climax opzetten ... maar het kan onmogelijk twee afleveringen duren, toch? Er is bijna een hik of twee nadat Amanda terugkomt - ze zit tenslotte nog steeds in een psychiatrische inrichting. Maar Lisey en Darla zijn in staat om dingen glad te strijken met de Scott Landon-superfandokter aan het hoofd van de instelling, grotendeels door hem te vleien (Jennifer Jason Leigh kruipt over een foto van de dokter met Bruce Springsteen is een zeldzaam beetje effectieve humor ). Daarna vertellen Lisey en Darla Amanda over wat er aan de hand is met de losgeslagen Jim Dooley, waardoor ze allemaal tot een voor de hand liggende conclusie komen: ze moeten hem vermoorden.
Jim en zijn oude weldoener, professor Dashmiel (Ron Cephas Jones), komen hier even langs. Dashmiel krijgt deze week weer een telefoontje, maar deze keer van Lisey, die vrolijk dreigt de professor aan te klagen voor een half miljoen dollar. (Zoals Lisey droogjes opmerkt, zegt ze dat ze haar advocaat moest ondermijnen om Dashmiel voor drie miljoen dollar aan te klagen, omdat hij onmogelijk zoveel te geven kon hebben.) Hoezeer Ron Cephas Jones ook een buitengewoon getalenteerde acteur is, het is moeilijk om het karakter van Dashmiel te zien als een verspilde, nutteloze rode haring, wiens eigen bureau werd beroofd zodra duidelijk werd dat hij slechts een academische idioot was.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Jim blijft in ieder geval een reële bedreiging. Hij begint de aflevering terwijl hij nog steeds de niet-gepubliceerde werken van Scott doorleest terwijl hij zich verschanst in het huis van Amanda en erin slaagt het niet-vreselijk waakzame oog van de lokale agent Dan Boeckman (Sung Kang) te ontwijken. Tegen het einde van de aflevering is hij niet langer in Amanda's huis en hebben Lisey en Darla zich gerealiseerd hoe dicht hij bij hen was, zelfs nadat ze onze heldin hadden aangevallen. (Amanda's woede toen ze hoorde dat deze vreemdeling in haar huis was, leidt tot nog een geweldig stukje humor als ze zweert hem zelf te doden. Het is een beetje jammer dat Joan Allen niet in staat is geweest om gedurende de serie heftiger los te laten.) Maar terwijl de drie zussen zich verenigen in een mysterieus plan om Jim neer te halen tegen het einde van de aflevering, lachend onder elkaar, zien we Jim hen bespioneren en mompelen: Lach me niet uit.
Afgezien van hoe slecht Jims schuilplaats is - hij is goed zichtbaar tussen een paar boomtakken, niet meer dan dertig meter verwijderd van de drie vrouwen. Dit stelt duidelijk de voorlaatste aflevering in als een confrontatie tussen de zussen en Jim ... maar nogmaals, het is een strijd om je voor te stellen waarom er nog twee afleveringen van deze show moeten zijn. En hoewel deze aflevering ongetwijfeld de sterkste is sinds de première van twee afleveringen, roept het een vraag op Het verhaal van Lisey kan niet antwoorden: waarom is deze aanpassing acht afleveringen lang, in totaal bijna 400 minuten als alles is gezegd en gedaan?
Er is een eenvoudig genoeg antwoord: King, die eerder zei dat dit de favoriet is van de romans die hij heeft geschreven (een behoorlijk hoge lat gezien zijn oudere, meer geliefde titels), schreef elke aflevering. En als Stephen King dol is op de roman die hij aan het aanpassen is, en hij past hem aan voor een streamingdienst als Apple TV+, heeft hij waarschijnlijk carte blanche om hem zo lang of zo kort te maken als hij wil. Acht afleveringen? Elke 50 minuten lang? Als dat is wanneer de meester van horror wil, dan is dat wat hij krijgt! Helaas lijkt niemand te hebben gevraagd of dit is wat deze roman nodig had. Moest het zo lang duren? Alleen omdat een aanpassing getrouw kan zijn - en misschien is het dat niet, maar gezien de geschiedenis van King met zijn eigen aanpassingen, dat is nogal moeilijk voor te stellen - wil nog niet zeggen dat het bevredigend is.
Het goede nieuws is dat Now You Must Be Still behoorlijk solide televisie was. We zijn dichter bij de finish. En de drie vrouwelijke uitvoeringen die de kern vormen van deze show zijn sterk als altijd. Dat is het goede nieuws. Maar wat nu? En waarom duurt het twee afleveringen voordat we daar zijn? Als je bedenkt hoe het middelste deel van deze serie bijna dramatisch tot stilstand kwam, is het vinden van het antwoord misschien wel het meest angstaanjagende van alles. Het verhaal van Lisey .
