'Pig' Review: Nicolas Cage, een varken, en de demonen die onderweg worden geconfronteerd
Ons oordeel
Of deze maaltijd geschikt is voor je smaakpapillen, is iets dat alleen jij kunt beslissen, maar het is moeilijk te beweren dat het geen goed gemaakt gerecht is.
Voor
- 🐷 Nicolas Cage geeft een all-timer van een optreden.
- 🐷 De tonale balans tussen donkere komedie en filosofische tragedie is als een goocheltruc.
- 🐷 Die climax is zowel onverwacht als ontroerend.
Tegen
- 🐷 Deze film is niet erg geïnteresseerd in universele aantrekkingskracht, vooral niet als je erin gelooft als een 'John Wick'-kloon.
- Ik wou dat we meer van dat varken zagen. Het is een schattig varken.
De reclamecampagne voor de nieuwe film van schrijver-regisseur Michael Sarnoski en co-schrijver Vanessa Block Varken is een beetje misleidend. Er zijn vergelijkingen gemaakt met John Wick of vorig Nicolas Cage-voertuig Mandy gebaseerd op de zeer intrigerende trailer, en om eerlijk te zijn, dat is niet helemaal onnauwkeurig voor wat de film eigenlijk is. Daar is een redelijke mate van Lont -achtige wereldopbouw, en de sombere, meditatieve toon is doet denken aan het werk van Cage in Mandy . De openlijke stilering van beide is echter volledig afwezig in Varken , en hoewel het niet verstoken is van geweld, is er lang niet zoveel als zou kunnen worden verwacht in een film die zo direct geïnspireerd lijkt op twee zeer actiegerichte films. Nee, Varken heeft heel wat anders aan zijn hoofd. Het is een film die ervoor zorgt dat je actief nadenkt over de thema's ervan, niet om te genieten van de overdaad. En ja, het komt absoluut tot de gelegenheid op die voorwaarden.
Als een truffeljager heb je waarschijnlijk al de basis van dit verhaal opgesnoven. Rob (Cage) is een hermetische truffeljager die samenwoont met zijn foeragerende varken. Het enige menselijke contact dat hij heeft is met een jonge ondernemer, Amir (Alex Wolff), die elke week in zijn dure auto opduikt om truffels te kopen, en hun relatie is op zijn best professioneel antagonistisch. Wanneer Robs enige vriend echter in het holst van de nacht wordt ontvoerd, heeft hij niemand anders tot wie hij zich kan wenden dan Amir, wiens hele truffelonderneming gebaseerd is op Rob en zijn varken. Dus laat Rob Amir hem naar Portland brengen om te onderzoeken wie het varken heeft meegenomen, waar het al snel duidelijk wordt dat er meer is in het verleden van Rob dan de asociale kluizenaar die hij de afgelopen vijftien jaar is geworden.
Het is op dit punt dat Varken treft een zeer specifieke toonbalans die als een tegenstrijdigheid zou moeten voelen, maar dat niet doet. Aan de ene kant is het een film over de uitgebreide onderwereld van de Portland-restaurantscene, niet anders dan Lont ’s Continental Hotel, maar met koks in plaats van moordenaars. Geen huurmoordenaars. Gewoon koks. En hoewel de gedempte eerbied voor Robs geschiedenis volkomen rechtlijnig wordt gespeeld, heeft de film duidelijk gevoel voor humor over de meer bizarre aspecten van zijn ingebeelde ondergrondse culinaire netwerk, wat een noodzakelijke en gewaardeerde duistere komische ondertoon oplevert.
Aan de andere kant, aan de andere kant, vervalt het nooit volledig in een klucht, in plaats daarvan wordt het ongeloof gepeperd in een film die veel meer geïnteresseerd is in het verkennen van een facet van de menselijke psyche: namelijk de gebrekkige manieren waarop mensen omgaan met verlies en de manieren waarop waarin verlies ons corrumpeert en verteert. Het varken is duidelijk meer dan alleen een varken voor Rob, en de gesymboliseerde connectie met het belangrijkste element uit zijn verleden heeft zijn aandacht getrokken naar een bijzondere obsessie om het varken bij hem terug te krijgen. Het kan gemakkelijk zijn om aan te nemen dat Varken zou gewoon weer een aflevering zijn in de huisindustrie van absurde films die handelen over de bizarre persona van Nicolas Cage, maar Cage geeft zo'n genuanceerde en krachtige uitvoering dat het benadrukt hoe uitstekend en interessant een acteur hij is wanneer hij vlezig materiaal krijgt om te verkennen.
Terwijl de uitvoering van Cage het middelpunt van de film is, zijn het de ondersteunende spelers die de thema's en filosofische ingewikkeldheden van de film echt naar voren halen. Amir heeft zijn eigen verliezen meegemaakt, verschillend en verschillend van die van Rob, maar niet minder krachtig voor hoeveel ze zijn jonge leven hebben gevormd. Het optreden van Alex Wolff verandert geleidelijk van een surrogaat van het publiek in een kameraad in het lijden, wat geen gemakkelijke truc is. Bovendien is de uiteindelijke schurk, gespeeld door Adam Arkin, zo'n pervers verwrongen spiegelbeeld van Rob's maniertjes en motivaties dat je niet alleen even meeleeft met zijn pijn, maar de geweldloze climaxoplossing voor hun onverzoenlijke conflict des te ontroerender is.
Dat gezegd hebbende, in veel opzichten, Varken kan een uitdagende film zijn. Het is een film over onvolmaakte mensen die onvolmaakt omgaan met levensveranderende omstandigheden, en Rob wordt niet gespeeld als een rechtvaardige held, ondanks het zware kwaad dat hem en zijn varken is aangedaan. Dat kan vervreemdend zijn, vooral omdat de opzet zo sterk suggereert dat ze afgeleid zijn van films die handelen op wraakgedreven spektakel, om dat vervolgens weg te nemen ten gunste van empathische verbinding. Misschien is dat een deel van het punt, en misschien is het niet iets waar een kritische kijker zich per se om moet geven, maar het betekent nog steeds dat de specifieke alchemie van Varken De zelfbewuste verhoging en rechtlijnige subversie zal niet bij iedereen in de smaak vallen.
Varken is een film die je zal achtervolgen als je het toelaat. Het tart je verwachtingen van junkfood wraakfantasie om in plaats daarvan een stevige portie empathie en introspectie te bieden. Het is een film bereid met tegenstrijdige ingrediënten die niet zouden moeten samenwerken, maar elkaar zouden moeten aanvullen door de bedreven stilistische synergie van de filmmakers. Of die maaltijd geschikt is voor je smaakpapillen, is iets dat alleen jij kunt beslissen, maar het is moeilijk te beweren dat het geen goed gemaakt gerecht is.
Varken draait vanaf 16 juli 2021 in de bioscoop.
