'Pose' 3.03 Review: The Trunk
Ons oordeel
In het laatste seizoen is 'Pose' in een bevredigende, zij het comfortabele groove terechtgekomen om zijn interpersoonlijke en historische problemen zo optimistisch mogelijk op te lossen.
Voor
- 👠 Jackson toont opmerkelijke diepgang - maar ook consistentie - als Elektra, een toekomstige huismoeder die nooit een krimpend viooltje zou zijn.
- 👠 Een geweldige flashback-bal laat de goedkope oorsprong zien van wat een groot glamourhuis wordt.
Tegen
- 👠 Hoe hartverscheurend sommige scènes tussen Elektra en haar moeder ook zijn, de oplossing van die pijn - en veel gecompliceerde relaties - neigt te vaak naar een eenvoudige en positieve conclusie.
Dit bericht bevat spoilers voor Houding 'De koffer'
Bekijk onze laatste recensie hier .
The Trunk begint met een flashback in 1978 - een stap achteruit, niet alleen voor de balzaalgemeenschap, maar meer specifiek voor Elektra (Dominique Jackson), die trucs uithaalt voor $ 75, een sixpack bier en de belofte van een McDonald's-appeltaart na de dienst zijn weergegeven. Ondanks haar fantasieën over een toekomst waarin ze in een appartement woont waarvan de kast gevuld is met bont en waar Studio 54 wacht om te beginnen totdat ze er klaar voor is, is Elektra beslist minder optimistisch over de terugkeer naar het huis van haar moeder om 04:00 uur in haar straatkleding. nadat haar metgezel haar sleutels verliest. Haar angsten blijken terecht te zijn als haar moeder haar aankleedt omdat ze een jurk draagt. Ik zei toch dat ik geen homoseksuele homo in mijn huis wil, zegt haar moeder koeltjes voordat ze aan haar kleren scheurt. Maar Elektra pakt haar spullen en zegt haar moeder af: ik accepteer geen misbruik en vernedering op straat - en ik accepteer het zeker niet van jou.
Nadat ze eruit is gegooid, bedwingt Elektra zichzelf en confronteert haar nog een laatste keer. Dit is wie ik ben, lieve moeder, zegt ze voordat ze uitdagend wegloopt. Het is een bemoedigend moment van empowerment, maar het getuigt van de toenemende onwil van de show om deze personages een pessimistische (maar ook deprimerend realistische) ervaring als homo- en/of transgender van kleur te presenteren. Als in het eerste seizoen de kinderen van Blanca (MJ Rodriguez) uit gebroken gezinnen en gewelddadige relaties kwamen, leunen de portretten nu gretig op de personages die troost, geruststelling, bevrijding en vertrouwen vinden - alle dingen die hun echte en denkbeeldige tegenhangers werden gewenst, maar niet altijd een geweldige basis voor goed televisiedrama, en zeker niet over meerdere afleveringen, laat staan een volledig seizoen of serie. Desalniettemin, als iemand onbevreesd uit de minachting van een moeder zou kunnen komen en een sterrenbeeld in dit universum zou kunnen worden, dan is het Elektra.
16 jaar later runt ze een telefoonseksbank terwijl een paar agenten ongelukkig toekijken vanuit een ongemarkeerde auto. In opdracht van burgemeester Guiliani persen de politie Elektra over haar operatie in de hoop op een high-end klant of mogelijk een connectie met de maffia; maar wanneer ze dreigen haar appartement te doorzoeken, belt ze Blanca om hulp bij het opruimen van de koffer die in haar kast was opgeborgen, waar ze enkele jaren eerder het lichaam van een cliënt van de Hellfire Club had verborgen die in haar hechtenis stierf. Ricky (Dyllon Burnside) en Lil Papi (Angel Bismark Curiel) zijn terughoudend om te helpen - vooral nadat Blanca onthult wat er in de kofferbak zit - maar het verplaatsen ervan haalt herinneringen op aan de vroege dagen met Elektra, toen Blanca een verheerlijkte dienstmaagd was van Lulu (Hailie Sahar ) en wijlen Candy (Angelica Ross).
Het was gedurende deze tijd dat Elektra Angel (Indya Moore), Lemar (Jason A. Rodriguez) en Cubby (Jeremy McClain) rekruteerde in wat het Huis van Overvloed zou worden. Maar wanneer de stroomvoorziening naar Elektra's appartement wordt afgesloten, verzamelt ze hen om iets terug te krijgen waarvan ze beweert dat het van haar is: een koffer vol bont en oude kleding die haar moeder eist dat ze achterlaat. Nadat ze onhandig inbreken, wordt haar moeder wakker en berispt haar kind omdat het haar teleurstelt - vooral omdat het haar berooft van wat ze denkt dat van haar is. Ik ben woester dan welke man dan ook, reageert Elektra, vooral als het gaat om het beschermen van wat van mij is. Ze overwegen even een verzoening voordat Elektra beseft dat haar moeder haar nooit helemaal zal begrijpen of accepteren hoe ze is, en ze vertrekken met de koffer.
Terwijl Blanca overweegt wat te doen met de koffer, arriveert Christopher (Jeremy Pope) bij haar appartement en ruikt onmiddellijk de geur die uit Elektra's koffer komt. Na een korte confrontatie onthult ze de waarheid aan hem, wat leidt tot een gesprek dat helaas meer aanvoelt als een toespraak voor het publiek dan voor elkaar over de tegenspoed waarmee transgenders worden geconfronteerd. Christopher capituleert en herinnert haar eraan dat hij er voor haar is - en voor het gezin als geheel; en nu iedereen het weet, werken ze samen om Elektra te redden en haar probleem op te lossen. Er is een team voor nodig om het skelet uit je kast te halen, voegt Blanca toe. Elektra voelt zich ongemakkelijk als ze zich voorbereiden om het lichaam te dumpen, waarbij ze een geheim verwerpen dat een deel van haar geschiedenis is geworden, en mogelijk haar identiteit.
De tijd komt om de koffer van een pier te gooien, en ze loopt weg zonder een tweede blik, terwijl ze een daad van geluk en genade accepteert die ze opmerkt dat de overledene zou kunnen suggereren dat ze het niet verdient. Maar wanneer Christopher onthult dat hij een gunst heeft gevraagd om Elektra's aanklacht in te trekken, stormt ze weg, onvoorbereid op een daad van vrijgevigheid - en absolutie - ze vreest dat ze het niet kan terugbetalen. Blanca legt haar uit dat ze de opoffering ziet die haar moeder al die jaren geleden voor haar heeft gemaakt door afscheid te nemen van haar eigen moeder en de opsmuk die ooit in die koffer was opgeborgen te verkopen om hun eerste echte gezinsappartement te financieren. Desalniettemin herinneren ze zich verbijsterd het eerste bal waar Elektra's nieuw samengestelde kinderen als gezin samen liepen, een sprookjesachtige affaire die zich afspeelde in Donna Summer's Once Upon A Time en met als hoogtepunt Elektra die arriveerde als The Wicked Queen. Dat is hoe je het doet, klootzakken, zegt Pray Tell (Billy Porter), aangezien ze over de hele linie tientallen verdienen.
Zeker als de serie zijn vele verhaallijnen afrondt, is er iets bevredigends aan de manier waarop elk personage haar of zijn lot op doordachte en gevoelige manieren ontmoet. En de historische manier waarop deze show karakters als deze portretteert die nog nooit eerder zo volledig gedimensioneerd zijn gezien, stimuleert een gevoel van speelruimte en vrijgevigheid jegens hen, vooral omdat het nooit het dreigende gevaar van HIV vergeet dat hun gemeenschap vernietigde. Maar ik denk wel dat een af en toe bitterzoete noot in dit brouwsel van wensvervulling het een rijkere smaak zou kunnen geven, waar niet elke relatie een gevoel van volmaakt geluk of catharsis bereikt. Desalniettemin, met nog maar drie afleveringen te gaan, lijkt die verschuiving onwaarschijnlijk - en gezien een winnende formule, waarom zou je het nu doen?
