'Pose' 3.05 Review: Iets geleend, iets blauws
Ons oordeel
Een zeldzaam cliffhanger-einde biedt een opwindende verandering, aangezien co-schrijver en regisseur Steven Canals twee van de geweldige fantasierijke verwenmontages aller tijden levert.
Voor
- 👠 Curiel krijgt zelden een echte acteeruitdaging, maar hij brengt echte verwarring en liefdesverdriet bij de ontdekking van een zoon waarvan hij niet wist dat hij die had.
- 👠 Zelfs als het puur escapisme is, is de toegeeflijkheid van de show aan het succes van Elektra, gedeeld met haar dochters en haar gemeenschap, ongelooflijk leuk om te zien.
Tegen
- 👠 Hoewel Elektra's verwijdering van een onverdraagzame eigenaar van een bruidswinkel leuk is, wordt haar ongebreidelde succes - en het gemak waarmee ze het vergaarde - tegen het einde van de aflevering bijna cartoonachtig.
Dit bericht bevat spoilers voor Houding 'Iets geleend, iets blauws'
Bekijk onze laatste recensie hier .
Houding In 'Something Borrowed, Something Blue' gaat Elektra (Dominique Jackson) in vervulling en onthult hoe ze samenwerkte met de maffia om haar telefoonseksbedrijf uit te breiden in ruil voor hulp bij het witwassen van drugsgeld. Ze is niet alleen uitgerust met een vorstelijke loft en een kledingkast om voor te sterven, maar ze zorgt ook voor wat geld om Blanca (MJ Rodriguez) te helpen haar pennysaver-inrichting te upgraden, compleet met een diner bezorgd door de 21 Club. Maar als het tijd is om cadeaus uit te delen aan de rest van haar kinderen, is Lulu (Hailie Sahar) niet al te dankbaar voor een gratis reisje naar de afkickkliniek, vooral nadat ze heeft aangekondigd dat ze haar leven op orde heeft en zelfs een nieuwe man heeft. Elektra is niet overtuigd, maar Blanca brengt namens hen een toast uit op hen omdat ze voorbij hun beperkingen kijken en hun dromen najagen. En wanneer Angel (Indya Moore) onthult dat zij en Papi (Angel Bismark Curiel) een oudejaarsavond voor hun bruiloft hebben afgesproken, biedt Elektra zich vrijwillig aan om haar droomhuwelijk te betalen.
Angel is opgewonden, niet in de laatste plaats omdat ze nooit had durven dromen van de verhalenboekbruiloft die Elektra aanbiedt. Maar Papi verwerpt het idee, bang dat het hem er slecht uit zal laten zien en een slechter precedent zou scheppen aan het begin van hun huwelijk. Nu Blanca modereert, komen hij en Elektra in het reine, omdat hij erkent dat de dag van hen is, maar het is ook een dag die nodig is voor hun gemeenschap, om anderen hoop te geven om hun eigen trouwdagen te ervaren die geen optreden zijn op de balzaalvloer. En dus leunt 'Something Borrowed, Something Blue' hard om een viering van deze unieke kans te zijn: naar de pulserende disco van Deee-Lite's Groove Is In The Heart, probeert Angel een reeks jurken, die haar leiden, Blanca, Elektra en Lulu voor alle don-jurken. Het is het soort montage dat vrijwel elke geweldige film uit de jaren 80 had, maar het komt verrassend tot stilstand wanneer de winkeleigenaar (Eddie Korbich) weigert Elektra Angel's favoriet te verkopen, en hen hekelt omdat ze huwelijksgeloften in een freakshow hebben veranderd.
Dat klinkt natuurlijk niet als een fantasie, maar Elektra kleedt hem genadeloos aan en vertrekt met de belofte dat hij haar niet voor het laatst heeft gezien. Dat Dominique, de jongeman die hen helpt, uit protest stopt, is een bevredigende kers op de taart. Maar schrijvers Brad Falchuk en Steven Canals beginnen zich langzaamaan complicaties op te stapelen voor wat aanvankelijk een gelukzalige verbintenis leek: een vrouw uit Papi's verleden komt opdagen om hem te vertellen dat een ex-vriendin is overleden en iets van hem heeft achtergelaten - een zoon, nu vijf worden. Papi's kennismaking met zijn zoon is teder en zeer ontroerend, en nogmaals, bemoedigend, omdat hij de jongen onmiddellijk accepteert, zelfs als hij worstelt met deze geweldige nieuwe verantwoordelijkheid en verandering in zijn leven.
Elektra schakelt haar maffiapartners in om wraak te nemen op de eigenaar van de bruidswinkel en stelt voor dat ze al zijn jurken stelen en verkopen aan de dochters van hun collega's. Elektra, weet je zeker dat je geen Italiaan bent? vraagt Mario Ciccone (niet familie van Madonna, stelt Elektra ons gerust). Je zou een geweldige baas zijn. Van mij krijg je geen argument, schat, reageert ze. Niet tevreden met één fantasiemontage, leidt Elektra Angel, Blanca en Lulu naar hun tweede met een spadag met massages, modderbaden en alle verwennerij die de vier vrouwen kunnen verdragen. Daarna ontmoeten ze elkaar voor een uitgebreid diner met de rest van de vrouwen in hun gemeenschap, waar Elektra hen allemaal hun eigen trouwjurken geeft - met dank aan haar Italiaanse weldoeners - voordat ze Angel meenemen voor een nacht lapdances in een stripclub.
Papi wacht op Angel als ze thuiskomt, en hij vertelt haar over Beto. Hij wil de jongen opvoeden en de verloren tijd inhalen, maar Angel, die niet klaar is voor de verantwoordelijkheden van het ouderschap, raakt op. Het is eerlijk gezegd de eerste echte cliffhanger in een lange tijd voor de show, en er is iets heel spannends aan die keuze; gezien het traject van het seizoen, is het veilig om aan te nemen dat alles goed zal aflopen, maar als je moet wachten - zelfs een week - om de resolutie te zien, ontstaat er een ander soort anticipatie dan wat het publiek gewoonlijk verwacht. Na de zware verhalen van de vorige aflevering, om nog maar te zwijgen van de persoonlijke onthullingen van Billy Porter over zijn eigen leven en hun relatie tot de gebeurtenissen op het scherm, ' Something Borrowed, Something Blue' bood een welkom beetje helderheid en ontsnapping. Maar met nog twee afleveringen te gaan, is het goed om te zien dat de show zich richt op zijn personages en op zoek is naar een gevoel van catharsis, gezuurd met een gezonde klodder escapisme.
