Review 'The Morning Show' 2.08: Bevestigingen
Ons oordeel
'The Morning Show' duurt een vol uur om het voor de hand liggende te bevestigen in een aflevering die zijn wielen draait.
Voor
- - Deze aflevering legt effectief de gekke strijd vast om het laatste nieuws te melden
- - Het beweegt niet te langzaam
Tegen
- - De zelfingenomenheid van deze show is zijn ergste vijand
- - Het is moeilijk om je zorgen te maken of Mitch al dan niet dood is als het antwoord zo bonzend duidelijk is
- - De karakterisering van Alex blijft modderig en verward
- - De grote vechtscène met Alex en haar producer Chip is schel en irritant
Dit bericht bevat spoilers voor De ochtendshow . Bekijk onze laatste recensie hier .
Is Mitch Kessler echt, echt dood? Dat is een belangrijke vraag waarvan je zou denken in de aflevering van vorige week: De ochtendshow antwoordde, aangezien het zijn hoogtepunt bereikte met Mitch's auto die letterlijk van een klif zeilde omdat hij ervoor koos niet rond een slingerende auto in het midden van Italië te sturen. Maar aangezien we zijn verminkte lijk niet hebben gezien en omdat elk personage in deze show ongelooflijk betrokken is bij zichzelf, is het zaak om te bevestigen dat zijn dood echt iets is. En dus krijgen we deze aflevering, passend getiteld Confirmations, meervoud omdat de verschillende leden van de media in deze show meer dan één bevestiging nodig hebben om te bewijzen dat Mitch's dood waar is.
Natuurlijk is Mitch (Steve Carell) in ieders gedachten wanneer de aflevering begint, maar niet omdat hij dood is (of omdat ze weten dat hij dood is) - vlak voordat Mitch zichzelf toestond te sterven, leerde hij dat het allesomvattende boek geschreven door Maggie Brener (Marcia Gay Harden) zou zijn seksuele voorliefde voor zwarte vrouwen onthullen, nog een beetje slechte pers voor UBA die CEO Cory Ellison (Billy Crudup) moet omzetten in iets positiefs. De openingsscène biedt kort een beetje van Cory's gekke filosofie van het professionele leven, terwijl hij collega UBA-honcho Stella (Greta Lee) confronteert en haar lichtvaardig berispt omdat ze het lef en lef had om te vragen of Cory zich twee afleveringen eerder goed voelde. Want, zo stelt hij, zijn eigen gevoelens mogen en mogen er niet toe doen binnen de UBA.
Ik moet hier opmerken dat, hoewel ik het hele eerste seizoen van De ochtendshow toen het in november 2019 werd uitgezonden, was ik stomverbaasd toen ik me realiseerde dat Crudup de Emmy won voor beste mannelijke bijrol voor zijn beurt als Cory. Het is niet zo dat Crudup slecht was of is in de rol - zijn manische energie is zo ongeveer het enige dat De ochtendshow heeft tegenwoordig in zijn voordeel. Maar die energie wordt op geen enkele manier geëvenaard door het schrijven, vooral in scènes als deze, die doet denken aan de scène in Michael Mann's uitstekende actiethriller Zekerheid waar een moordenaar (Tom Cruise) een willekeurig assortiment van filosofische credo's spuit om zijn eigen vervormde vrede uit te leggen als een bloeddorstige moordenaar. Maar die scène is veel beter.
Ik dwaal af. Laten we doorgaan met praten over hoe slecht het schrijven in deze show is, maar meer in het kader van de persoon die elke week zijn bestaan lijkt te inspireren, Aaron Sorkin. Sorkin is een van de weinige scenarioschrijvers die vandaag de dag nog in leven is wiens stem onmiskenbaar is in hun scripts, net zoals het even onmiskenbaar is wanneer mindere schrijvers proberen ze na te apen. Net zoals Sorkin de innerlijke werking van televisie heeft verkend door middel van Sportavond , Studio 60 op de Sunset Strip en De redactiekamer , heeft hij duidelijk de schrijvers van De ochtendshow zonder dat ze begrepen hoe het komt dat Sorkins geschriften zulke wonderbaarlijke pieken van humor en rechtvaardige woede kunnen bereiken.
Neem een heel belangrijke scène in Confirmations, waar Chip Black (Mark Duplass) blijft proberen en iedereen bij UBA te laten denken dat hij een directe lijn heeft met Alex Levy (Jennifer Aniston). In plaats daarvan krijgt hij opnieuw haar voicemail, waarna hij haar afspreekt in een profane tirade van een voicemail die heel erg zijn best doet om boos, grappig en zielig te zijn, en alleen de laatste van die drie doelen bereikt.
Je bent niet in staat om van een mens te houden! schreeuwt Chip, voordat hij zegt dat hij geen zelfrespect meer heeft om te worden geruïneerd door haar tirannieke karakter. Mark Duplass lijkt meer dan in staat om een monoloog in Sorkin-stijl te brengen, zoals die van wijlen Philip Seymour Hoffman in De oorlog van Charlie Wilson , vol verbaal vuur en zwavel. Maar de dialoog die hij hier geeft is flauw en doorspekt met vloekwoorden, minder omdat ze op een natuurlijke manier in het script passen en meer omdat ... nou, hey, het is streaming, deze personages kunnen alleen maar een R-rating krijgen.
Billy Crudup, Greta Lee en Mark Duplass in 'The Morning Show'(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Een ander opmerkelijk element van Sorkins schrijven is de urgentie van personages die snel door labyrintische gangen lopen wanneer belangrijke verhalen of wendingen in hun dagelijks leven naar boven komen. En wanneer, ongeveer een kwart in Confirmations, een Italiaanse krantenreporter Cory en Stella te pakken krijgt in de hoop commentaar te krijgen over Mitch's dood, is dat een grote wending, aangezien het de eerste is dat iemand heeft gehoord dat Mitch is overleden, en het leidt tot veel walk-and-talk. Dat telefoontje leidt ook tot een verduidelijking van de titel van de aflevering, aangezien producer Mia (Karen Pittman), een van de vrouwen die seksueel verbonden was met Mitch, aangeeft dat ze twee bevestigingen nodig hebben en dat Mitch's familie moet worden geïnformeerd alvorens het nieuws aan te kondigen. Oh, en Alex zou het moeten melden.
Ook hier is het moeilijk om de poging van deze show om te impliceren dat UBA en De ochtendshow zijn grote instellingen met zijn ongelooflijk insulaire gezichtspunt. Hoeveel mensen zouden echt om dit nieuws geven en dat het rechtstreeks uit de ankers van de UBA komt? Zo vaak maakt de manier waarop dit programma de wereld rond UBA behandelt, het netwerk ongelooflijk klein en zelfingenomen. Maar nogmaals, de grootsheid die de show over zichzelf heeft, komt volledig naar voren, aangezien de personages grotendeels praten over het belang van het goed krijgen van het verhaal (hoewel het verhaal geen wendingen of verrassingen in petto heeft).
Alex in de studio krijgen sluit goed aan bij Chip's strijd om haar te lokaliseren, aangezien hij geen idee heeft waar ze is en niemand anders weet dat hij geen idee heeft waar ze is. Als er echter een effectieve scène in de aflevering is, is het de scène onmiddellijk nadat Chip ontdekt dat Mitch mogelijk dood is en dat hij Alex in de studio moet krijgen. Hoewel hij haar nog steeds niet kan lokaliseren, zien we hoe Chip de creditcarddienst van Alex belt om erachter te komen waar haar laatste afschrijving is gedaan. Beveiligingsnummer en haar persoonlijke identificatiegegevens. Eindelijk komt hij te weten wat we al weten: dat Alex in Italië is, of was, op basis van haar laatste aanklacht.
Iedereen is zeer alert binnen UBA en probeert bevestigingen over Mitch te krijgen, terwijl Chip nu de extra angst heeft om te denken dat Alex misschien ook dood is. Maar terwijl we van Bradley Jackson (Reese Witherspoon) en haar mede-anker/minnaar Laura Peterson (Julianna Margulies) blijven horen over verhalen zoals de naderende pandemie van het coronavirus, is het buitengewoon moeilijk om je druk te maken over de gebeurtenissen van een stel zelfingenomen mensen. Hoeveel mensen zullen zich zorgen maken over de gebeurtenissen rond de dood van Mitch Kessler met de komst van de COVID-19-pandemie? En nog groter, hoeveel mensen geven om de gebeurtenissen van dit seizoen van De ochtendshow ? Zoveel hiervan voelt extreem onbeduidend, een detail waarvan ik weet dat ik het in eerdere herhalingen heb opgemerkt, maar het feit dat het wordt uitgerekt over 10 verdomde uur in plaats van de lengte van een speelfilm, maakt de show alleen maar moeilijker om te ervaren.
Het is misschien vooral lastig in Confirmations omdat het resultaat is wat je zou verwachten van de laatste aflevering: Mitch is dood en Alex is in orde (en niet op de hoogte van Mitch's dood). Dat het de personages van deze show ongeveer 40 ploeterende minuten kost om deze twee waarheden te begrijpen, is pijnlijk. De enige vreugde in dit stuk is een pervers beetje humor waar Chip en Cory ontdekken dat Alex een vlucht naar Teeterboro heeft geboekt en dat het binnen een half uur zou landen, waarna Chip op Cory's bureau overgeeft en dan gewoon naar buiten loopt . Zeker wel!
Billy Crudup in 'The Morning Show'(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Ook gearchiveerd onder Zeker! is dat we nog steeds, op onverklaarbare wijze, te maken hebben met de gevolgen van Bradley's broer Hal (Joe Tippett). Hal heeft besloten dat het midden van de ochtend de tijd is om in te breken in de kantoren van UBA om dronken Simon en Garfunkel's The Boxer te zingen en te schreeuwen over hoe hun vader een kind heeft vermoord via een auto-ongeluk terwijl Bradley en Hal in de auto zaten , evenals het breken van glazen in de pauzeruimte; Ik zweer bij God, dat is allemaal geen grap. Sterker nog, het eigenlijke nummer begint te spelen terwijl Hal eindelijk uit de studio wordt gesleept. Dit is het deel van de show waar ik naar kijk met mijn hoofd in mijn handen, in de hoop dat de scène in iets anders zou veranderen.
En eer waar het moet: als er iets is aan deze belachelijke zenuwinzinking dat werkt, is het de daaropvolgende scène waarin Bradley wordt getroost door Laura, die nog steeds het slimste personage op De ochtendshow en wordt uitstekend tot leven gebracht door Julianna Margulies. Laura wijst erop dat Bradley ervoor kan kiezen om Hal te helpen naar een afkickkliniek om zijn leven te verbeteren, maar dat ze haar eigen leven moet beheersen en moet stoppen haar familie het voor haar te laten bepalen. Ging deze hele show maar over Laura, als een gewiekste journaliste wiens pijnlijke verleden haar heeft gesterkt tot een hedendaagse heldin. Als alleen.
Maar nee, we moeten doorgaan met het onzinnige Is Mitch echt dood? vraag als Alex landt op Teeterboro en wordt prompt verteld door een bedroefde Chip over het ongeval. Alex belt wanhopig Paola (Valeria Golino), die huilend en heel snel bevestigt wat we al dachten dat waar was. Ja, Mitch Kessler is dood, maar hey, hij hield heel veel van Alex en laten we verder gaan met het zeer grimmige verleden dat Mitch had dat ertoe leidde dat hij naar Italië werd verbannen. In plaats daarvan krijgen we oprechte muziek bij slow-motionbeelden van Alex die huilt, voordat ze zich realiseert dat zij degene moet zijn die Mitch's ex-vrouw Paige (Embeth Davidtz) op de hoogte brengt van Mitch's dood. Alles lijkt in orde totdat Alex' telefoon tot leven komt met alle berichten die Chip haar heeft achtergelaten en hij probeert haar te kalmeren van haar angst dat er iets over Maggie's boek naar buiten is gekomen. Het is jammer dat Chip niet op de waarheid wijst, namelijk dat Alex liet haar leven achter om een paar dagen naar Italië te gaan zonder iemand te vertellen waar ze heen ging . (Ik zet het cursief omdat iemand dit tegen Alex zou moeten schreeuwen.)
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Ah, maar helaas, dat is niet wat hij zegt. In plaats daarvan probeert Chip tevergeefs om Alex zover te krijgen dat hij de zeer R-rated voicemail verwijdert die hij haar aan het begin van de aflevering heeft achtergelaten. Het is jammer dat ze dat niet doet, want de volgende scène is het equivalent van Steve Carell in een van zijn grootste rollen (niet deze, duh) die LUIDE GELUIDEN schreeuwt! voor vijf minuten. Het zeer luide, zeer boze gesprek eindigt met het feit dat elk van hen zegt dat ze de ander zo haten, en dat is eigenlijk alles wat je moet weten. Dat en het feit dat Alex echt ijdel blijft in haar gebrek aan zelfbewustzijn.
Maar dat deel komt in het spel zodra ze bij Paige's huis aankomt. Aangezien we weten dat Alex en Mitch samen hebben geslapen en dat Paige geen liefde voor haar man heeft verloren, wat dacht Alex dan dat er zou gebeuren als ze Paige informeerde over de dood van haar ex-man? Paige onthult snel, botweg dat ze weet dat Alex en Mitch samen sliepen en dat ze het bijzonder verschrikkelijk vindt dat Alex het lef heeft om zo te verschijnen en emotionele steun te bieden.
Het is maar twee keer gebeurd, zegt Alex alsof ze zichzelf wil verdedigen. Krediet waar het moet: Embeth Davidtz doet wonderen met het woord Twice als reactie. Alex wordt hier geconfronteerd met haar uitgebreide verschrikkelijkheid, en ik zou willen dat deze show er effectiever mee om kon gaan. Niets mis met een donkere, multidimensionale lead. Maar deze show houdt vooral van Alex, en dat zou niet moeten.
In plaats daarvan eindigt de aflevering met Alex die UBA belt en Bradley vertelt niet alleen dat ze Mitch's familie heeft geïnformeerd, maar dat Bradley het nieuws in plaats daarvan moet aankondigen omdat ze het gezicht is van een aantal grote veranderingen bij het netwerk. Ik denk het wel? Als deze show het zegt, en deze show is op zijn best een onbetrouwbare verteller.
Bradley levert vervolgens een korte, schijnheilige monoloog die niet alleen bedoeld lijkt om UBA een beetje afstand van Mitch te geven, maar ook om een buiging te maken voor de ontberingen die Mitch mensen aandoet. Goede God. Het is niet alsof de aflevering van vorige week beter was, maar de focus was strakker, zo niet minder zinloos. Bevestigingen, van stam tot achtersteven, is egoïstische nonsens tot het bittere einde. En daarover gesproken, er zijn nog maar twee afleveringen over in het tweede seizoen van deze show. Laat het einde snel komen.
