Samenvatting van aflevering 5 van Long Shadow: 'Ik ben Jack'
Dit bericht bevat spoilers voor De lange schaduw aflevering 5.
Nu er drie jaar zijn verstreken sinds Sutcliffe zijn eerste slachtoffer opeiste, geeft CC Gregory ACC Oldfield de opdracht om enkele van de vrouwen die volgens de politie zijn aanvallen hebben overleefd opnieuw te interviewen, in een poging nieuwe aanwijzingen te vinden. Oldfield maakt zich echter meer zorgen over een reeks brieven en een opgenomen bericht dat volgens hem door de moordenaar is verzonden.
Hier is onze samenvatting van wat er is gebeurd in De lange schaduw aflevering 5...
'We kunnen niet hebben dat iedereen alles weet..'
Het is de lente van 1978 en ACC Oldfield is ervan overtuigd dat de brief die hij heeft ontvangen van de moordenaar zelf is, in de overtuiging dat zijn kennis van Joan Harrison dit feit bewijst, omdat er niet over in de pers is bericht (wat niet waar is). Het nieuwe plan is om alles in 'drievoudige waarnemingen' te stoppen, dwz. mannen die zijn gesignaleerd terwijl ze rondreden in drie verschillende rosse buurten.
Ze zullen er zeker van zijn dat ze geen van deze mannen in verlegenheid zullen brengen tijdens het proces. Want hoewel sekswerker zijn betekent dat je moet worden opgesloten, maakt het vragen om een sekswerker je gewoon tot een hele aardige kerel die helemaal geen overlast mag ondervinden!
Elders hebben de vrouwelijke politieagenten geruchten over de brief gehoord en PS Meg Winterburn verzamelt de moed om de toepasselijk genaamde Dick Holland te vragen of het waar is. Hij vertelt haar dat ze zich er geen zorgen over hoeft te maken, omdat ze 'niet kunnen dat iedereen alles weet'. We zouden zeggen dat je op dat front heel veilig bent, Dick.
Enkele maanden later wordt er opnieuw een brief naar The Daily Mirror gestuurd en Hobson stelt voor dat ze de krant deze moeten laten publiceren. Dick vindt het een gek idee, maar CC Gregory vindt het een goed idee. Een geïrriteerde Oldfield legt echter uit dat de brief alleen aan hem was gericht. Welk verschil dat maakt is onduidelijk, afgezien van het feit dat het Oldfields ego masseert.
Ondertussen klaagt Marcella Claxtons vriend Calvin bij een plaatselijk advocatenkantoor dat hij vanwege een technisch probleem uit zijn flat wordt gezet, en advocaat Ruth Bundey denkt dat het slechts een excuus is om nieuwe huurders te vinden en de huur te verhogen.
Later gaat Calvin wat drinken met Marcella en vertelt haar over Ruth en hoe ze misschien de compensatie kan krijgen die ze verdient. Wanneer ze Marcella ontmoet, is het duidelijk dat Ruth enorm met haar meeleeft en haar wil helpen.
'In oktober bestaat het drie jaar... we hebben iets nodig'
Het lichaam van Donna DeAngelo, van wie we voor het laatst zagen dat ze slecht werd behandeld door de politie nadat ze in elkaar was geslagen door een gokker, wordt ontdekt onder een oude matras in Bradford. Het is duidelijk te zien dat het er al een tijdje is.
Wanneer ACC Oldfield DeAngelo met CC Gregory bespreekt, lijkt hij terughoudend om haar in het officiële onderzoek te betrekken, waarschijnlijk omdat het niet helemaal past in het verhaal rond de brief die hij heeft ontvangen. Zoals gewoonlijk laat Oldfield zich leiden door zijn eigen nogal onwetende veronderstellingen en niet door, weet je... bewijs.
Gregory realiseert zich dat er misschien nog andere vrouwen zijn die een aanval van Sutcliffe hebben overleefd en meer informatie zouden kunnen delen, maar Oldfield ziet het praten met vrouwen die de moordenaar hebben ontmoet en het verhaal hebben overleefd als een belachelijk idee dat hen in de problemen zou kunnen brengen. verkeerde pad. Gregory zegt echter dat ze iets nodig hebben, het is tenslotte drie jaar geleden dat er geen echte aanwijzingen waren.
Ondertussen ligt Jacqueline Hill in Ormesby op haar bed naar platen te luisteren als haar moeder haar komt laten weten dat ze bezoek heeft, een aardige jonge knul die bij de RAF zit. Het blijkt dat Jackie volgend jaar naar de universiteit gaat en ervan droomt om op proef te gaan. Haar vader is daar niet zeker van, maar het lijkt erop dat haar moeder hem dingen zal uitleggen. Later zetten Doreen en haar man Jacqueline af bij de Universiteit van Leeds.
'Jullie moeten eens goed naar jezelf kijken..'
DCS John Domaille begint met de taak om deze vrouwen opnieuw te interviewen, te beginnen in Halifax met Olive Smelt, die in augustus 1975 werd aangevallen. Ze zegt dat haar aanvaller een vriendelijke stem had, maar zich verder weinig kan herinneren en twee keer op het hoofd werd geslagen en in stukken werd gesneden. met een mes. Ze zou waarschijnlijk zijn omgekomen als Sutcliffe niet was gestoord door een naderende auto. Later blijkt dat Olive sindsdien haar huis niet meer kan verlaten vanwege het trauma van haar aanval.
Ondertussen wordt bevestigd dat Vera Millward, een sekswerker uit Manchester, het laatste slachtoffer van Sutcliffe is en begint de politie van de stad een van haar vaste klanten te ondervragen voor informatie. Hij zegt dat ze geen sekswerker meer was, haar naam was eigenlijk Eva en hij betaalde haar, maar niet voor seks, alleen voor een gesprek.
Vroeger haalde hij Eva elke dinsdagavond op, maar dit keer niet omdat hij op een verjaardagsfeestje was. Hij realiseert zich dat als hij haar op de normale manier had opgehaald, ze vrijwel zeker nog zou leven. Ze was moeder van zeven kinderen, maar hij legt de schuld voor haar dood regelrecht bij de politie en zegt dat ze “goed naar zichzelf moeten kijken”.
Domaille ondervraagt vervolgens Tracy Browne, die in 1975 als tiener met een hamer werd aangevallen op een landweggetje. Ze zorgde voor een nauwkeurige fotofit van Peter Sutcliffe, maar omdat ze alleen op haar hoofd werd geslagen en niet in haar maag werd gesneden, regeert Domaille haar. uit de reeks. Het gaat zijn begrip duidelijk te boven dat Sutcliffe zijn werkwijze misschien niet bij de allereerste poging perfectioneerde, maar tijd en oefening nodig had om het te perfectioneren. De manier waarop hij haar in diskrediet brengt, is pijnlijk om te zien.
Ondertussen wordt Anna Rogulskyj geacht te zijn aangevallen door de moordenaar, hoewel ze de politie smeekt haar zaak niet in de reeks op te nemen, omdat ze doodsbang is om als sekswerker te worden gebrandmerkt. Het is een betreurenswaardige gang van zaken, maar op basis van de waarschijnlijkheidsperspectieven heeft de politie gelijk door haar erbij te betrekken.
Het pijnlijkste deel van dit hele gedeelte komt echter wanneer Domaille naar Marcella's huis komt onder het voorwendsel te vragen naar haar aanval. In werkelijkheid kleineert en beledigt hij haar eenvoudigweg, waardoor al haar oude trauma terugkomt. Wat heeft het voor zin om iemand te ondervragen als je al een vooropgezet idee van zijn of haar verhaal in je hoofd hebt? “We zouden ons werk niet doen als we deze vragen niet zouden stellen”, zegt Domaille. Op dat front hebben we nieuws voor hem.
'Hij moet de manier waarop hij denkt veranderen..'
Dennis Hoban kijkt naar het nieuws, totdat zijn vrouw de televisie uitzet. Het is duidelijk dat zijn aanhoudende obsessie met de zaak hem raakt, ook al heeft hij een indrukwekkend plakboek opgebouwd, dat zeker van pas zou komen voor zijn oude collega's.
Wanneer Jim Hobson op bezoek komt, treft hij Dennis in een zeer slechte gezondheid aan en we krijgen het gevoel dat hij er misschien niet lang meer zal zijn. Hoban is van mening dat het onvermijdelijk is dat de moordenaar al ergens in het systeem zit. Hij is precies goed en we hebben er spijt van dat hij überhaupt uit de zaak is gehaald. Hij was de beste detective die we in de hele serie hebben gezien en zou veel meer vooruitgang hebben geboekt dan al zijn voorgangers.
Niettemin geeft hij Jim zijn plakboek en zegt dat Oldfield “de manier waarop hij denkt moet veranderen”. Hij heeft geen ongelijk. Een paar weken later krijgt Hobson het nieuws dat Dennis is overleden, terwijl zijn vrouw Betty hem omschrijft als het zoveelste slachtoffer van de Ripper. Als hij Oldfield belt om het hem te laten weten, is het duidelijk dat zijn gezondheid ook een beetje zorgen baart.
Ondertussen wordt Josephine Whitaker in april 1979 dood aangetroffen in Halifax, terwijl DS Holland besluit de vrouwelijke politieagenten het kantoor uit te halen om de plaats delict te bekijken. Voor hem is dat geen slecht idee, maar laten we eerlijk zijn: de lat ligt nogal laag. ACC Oldfield beschrijft het als een zoveelste fout van Sutcliffe, terwijl CC Gregory toegeeft dat elke vrouw gevaar loopt. Zijn advies is dat ze thuis moeten blijven en veilig moeten blijven.
'Ik ben Jac..'
ACC Oldfield vraagt om PS Meg Winterburn in zijn kantoor te zien, omdat hij wil dat ze een bandbericht transcribeert waarvan hij denkt dat het door de moordenaar is verzonden.
Het is een verbazingwekkende illustratie van het seksisme van die tijd. Kortom, de rechercheurs aan de top van de zaak hebben de vrouwelijke WPC’s nooit eerder iets van enig belang toevertrouwd, dus het zou je vergeven zijn als je denkt dat ze er niet aan zouden denken een vrouw naar dit potentieel cruciale bewijsstuk te laten luisteren. Maar aan de andere kant kunnen ze niet echt de moeite nemen om het bericht, dat maximaal ongeveer 200 woorden bevat, uit te typen, omdat ze denken dat het ver beneden hun niveau ligt! Onwerkelijk.
Hoe dan ook, PS Winterburn krijgt de intrigerende taak om de opname uit te typen, die begint met “I’m Jack..” Het is een huiveringwekkende boodschap die Meg een rilling bezorgt.
Nadat hij heeft gehoord dat de stem op de band van iemand uit het noordoosten is, belt Oldfield rechercheur David Atkinson uit Sunderland en DC Jack Ridgeway tegenover Manchester.
Oldfield denkt dat het openbaar maken van de boodschap “overhaast” zou zijn (even een korte herinnering: het is bijna drie jaar geleden sinds de eerste moord en ze hebben niets te tonen voor hun inspanningen). CC Gregory is het daar niet mee eens, net als DC Hobson, die zich de laatste woorden van Dennis Hoban herinnert en zegt dat er dingen moeten veranderen.
Oldfield gelooft dat het openbaar maken van de tape de sluizen zal openen, maar alle anderen zijn van mening dat de kans dat iemand de stem herkent de moeite waard is. Terwijl ze de persconferentie binnenlopen, mompelt een verslaggever iets over de Keystone Cops, wat er niet zo ver naast zit. Niettemin spelen ze de band af voor de journalisten. Maar is het de man die ze zoeken? Hoe dan ook, de tape heeft duidelijk een traumatisch effect op de families van degenen wier dierbaren door Sutcliffe zijn vermoord.
