‘Star Trek: Lower Decks’ 2.04 Review: Mugato, Gumato
Ons oordeel
Deze aflevering voelt als een gevaarlijk voorteken voor het komende seizoen, toen twee van zijn drie voorgangers slechts marginaal minder teleurstellend waren.
Voor
- 🖖🏻 Het is leuk om Boimler en Rutherford te zien rondhangen.
- 🖖🏻 Hoewel inconsistent, zijn er genoeg grappen die rondgeslingerd worden dat sommigen van hen landen.
Tegen
- 🖖🏻 De centrale gag wordt snel oud.
- 🖖🏻 Het A-plot hangt af van informatie waarvan het publiek weet dat deze niet klopt.
- 🖖🏻 Tendi voelt als een bijzaak.
Dit bericht bevat spoilers voor Star Trek: Lagere Dekken .
Bekijk onze laatste recensie hier.
Een van de meer vervelende aspecten van Star Trek: Lagere Dekken kan zijn afhankelijkheid van encyclopedische kennis van franchise-kennis als basis voor plotpunten en grappen, die meestal niet zo doordringend zijn dat het een aflevering inhaalt, maar vaak merkbaar genoeg is om een afknapper te zijn voor meer casual kijkers. De centrale grap van Mugato, Gumato, is waarschijnlijk de meest esoterische die de show ooit met zo'n bekendheid heeft gekregen, verwijzend naar de ongelijksoortige uitspraken en verkeerde uitspraken van de buitenaardse soort mugato in een aflevering van De originele serie . Maar zelfs als je begrijpt waarom elk personage een andere manier lijkt te hebben om de manier waarop ze de buitenaardse apen identificeren te verknoeien, wordt de grap niet grappiger door herhaling, en op dezelfde manier komt de plot van de aflevering niet helemaal overeen. aan de normen of het potentieel van de show.
Krediet waar het moet, net als de aflevering van vorige week, is het leuk om te zien dat de schrijvers personages combineren die anders niet veel kansen hebben gehad om één-op-één te communiceren. De band tussen Rutherford (Eugene Cordero) en Boimler (Jack Quaid) over een onderhandelingsspel dat gebaseerd is op nerdy getallenkraken, voelt als een no-brainer voor hoe hun vriendschap zich zou manifesteren, en hun uiteindelijke vermogen om hun geekdom te gebruiken om Ferengi-stropers te overwinnen door een superieure bedrijfsstrategie is zowel verrassend als behoorlijk grappig. Ik zou graag meer van deze koppeling zien, al was het maar om een andere reden dan het geven van Rutherford een plaats in de groepsdynamiek van de cast die niet alleen ondersteunend is.
De verkenning van de gedeelde angsten van Rutherford en Boimler is echter iets minder overtuigend, al was het maar omdat het gebaseerd is op informatie waarvan het publiek duidelijk weet dat deze onjuist is en geen overtuigende spanning bevat. De barman van het schip zinspeelt op de jongens dat Mariner (Tawny Newsome) misschien een black-ops-spion in hun midden is die haar vrijgevochten houding gebruikt om haar missies te verdoezelen, wat belachelijk is omdat we nu anderhalf seizoen hebben doorgebracht met het leren kennen Zeeman in detail. Dat geldt ook voor Rutherford en Boimler. Dus wanneer het nerveuze paar serieus het idee begint te koesteren dat Mariner misschien een geheime agenda heeft, stinkt het naar een slechte karakterisering voor dit punt in de serie, alsof dit een geschrapt plotidee uit seizoen één was dat op de een of andere manier met spoed in productie werd genomen voor seizoen twee . Het zwerven van de jongens door de jungle levert een behoorlijk grappige grap op over mugato-paring, maar het is een kortstondig hoogtepunt in een aflevering die beledigend aanvoelt voor de intelligentie van het publiek.
Tendi's (Noël Wells) B-plot is een beetje interessanter, maar het is zo ingekort dat het bijna aanvoelt als een bijzaak. Haar routinemissie om tricorder-scanfysica te verzamelen van een resistente bemanning, maakt plaats voor een aantal behoorlijk goede gezichtsgrappen en eindigt met een leuke wending, maar het voelt niet substantieel als een personageboog, en de komedie escaleert ook niet zoveel meer dan een greep zak met grappige grappen.
In feite, Mugato, voelt Gamato als een grabbelton op zich, een paar niet-gekookte ideeën die samen worden gesmeten in een gumbo op kamertemperatuur. Niet elke aflevering kan een winnaar zijn, maar deze vierde aflevering voelt als een gevaarlijk voorteken voor het komende seizoen, toen twee van zijn drie voorgangers slechts marginaal minder teleurstellend waren. Je kunt alleen maar hopen dat het verkennen van nieuwe dynamieken binnen de cast niet ten koste hoeft te gaan van high-concept avonturen, verrassende en geestige grappen en plotpunten die meer doen dan lippendienst bewijzen aan Star Trek ’s gouden tijdperk.
Star Trek: Lagere Dekken brengt elke donderdag nieuwe afleveringen uit op Paramount+.
