‘Ted Lasso’ 2.09 Review: Baard Na Uren
Voor
- *Het wordt hoog tijd dat we Coach Beard eens nader gaan bekijken en Brendan Hunt grijpt in op de gelegenheid.
- *De vele filmreferenties en een sterk script van Brett Goldstein en Joe Kelly.
- * Verschillende ongelooflijke naalddruppels.
- *De keuze uit een gestreepte broek.
- *De lijst met real-life figuren groeit met twee geweldige keuzes.
Tegen
- *Als je geen Beard-fan bent (waarom niet?) dan is dit misschien een ongewenste afleiding.
Dit bericht bevat spoilers voor ted lasso 'Baard na uren.
Lees onze laatste recensie hier .
Toen Apple TV+ werd uitgebreid Ted Lasso's tweede seizoen van 10 naar 12 afleveringen koos het creatieve team twee zeer verschillende stand-alone opties om de extra afleveringen te accommoderen. De eerste is het verdeeldheidwekkende kerstuitje ( ik was een fan ) en de tweede is een karakterstudie die de lagen op de stoïcijnse Coach Beard (Brendan Hunt) afpelt in de nasleep van de nederlaag van de halve finale van de FA Cup. In tegenstelling tot de feestelijke affaire, is dit een donkerder verhaal dat een reis maakt door Londense pubs, elitaire privéclubs en steegjes die doen denken aan Stanley Kubricks A Clockwork Orange . Zoals de titel al doet vermoeden, volgt Beard After Hours de minst spraakzame coach (nou ja, voordat Roy opdook) terwijl hij worstelt met het verlies, de onzekerheden en zijn knipperlichtrelatie van AFC Richmond met Jane Payne (Phoebe Walsh). Bepaalde beelden en acties herhalen zich, wat suggereert dat wat we zien ontvouwen misschien niet helemaal is wat het lijkt en het leidt tot een van de beste afleveringen van 2021.
Vorige week merkte ik op dat de afscheidswoorden van Ted aan Coach Beard ongebruikelijk waren en mogelijk een waarschuwing voor het publiek dat er iets ongelukkigs zou gebeuren met Beard op weg naar huis. Maar als hij bij Wembley Park op de metro stapt, verloopt de lange rit naar huis zonder problemen, behalve dat hij dit openbaar vervoer moet delen met joviale Man City-fans en een klein meisje waar hij onnodig naar uitkijkt. Terugkerende motieven volgen Beard terwijl hij de hoofdstad doorkruist, waaronder de blauwe maan - het kenmerkende volkslied van Manchester City is Blue Moon - en de set huissleutels die hij de hele nacht bijna meerdere keren verliest. Dit draagt alleen maar bij aan de verhoogde stemming en op verschillende momenten van de aflevering was ik ervan overtuigd dat Beard op de buis flauwgevallen was en dat alles, nadat hij uitstapte, een droom was.
Deze aflevering is geen versie van de JR-opnameoplossing in Dallas of zelfs Aanvang maar er is een element van looping dat de afwijkende esthetiek naar boven haalt. Mede geschreven door Brett Goldstein (met Joe Kelly), zijn de verwijzingen naar films van de afgelopen 50 jaar openlijk en subtiel en zullen ze geen verrassing zijn voor iedereen die naar Goldsteins podcast luistert. Films om mee te begraven . Deze aflevering vereist geen encyclopedische kennis van cinema om ervan te genieten, maar er zijn genoeg paaseieren verspreid over deze mini-odyssee. De titel is een toneelstuk op de duistere komedie van Martin Scorsese uit 1985 Na uren die volgt Griffin Dunne als een medewerker voor het invoeren van computergegevens die probeert thuis te komen na een avondje uit na het werk in SoHo, New York. Bij elke bocht wordt hij geconfronteerd met obstakels, of hij nu niet genoeg geld heeft voor de metro of in escalerende schaafwonden terechtkomt die zijn avontuur verlengen. Er is zelfs een subplot over toetsen en dit sluit aan bij Beards Hercules-taak. Een verloren portemonnee en telefoon, gevolgd door het leegraken van de batterij van Beards smartphone - een snelle opname van zijn scherm laat eerder zien dat zijn batterij bijna leeg is - zijn slechts twee van de uitdagingen die hij moet overwinnen voordat hij zijn dag opnieuw begint, maar dit is niet alleen een geval van verspild worden om de pijn van het verliezen te vergeten, en deze zoektocht heeft een doel dat eindigt met Jane.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Thuis wordt hij gekweld door de analyse na de wedstrijd waarin Gary Lineker en Thierry Henry zichzelf spelen in een panelshow die vrijwel Wedstrijd van de dag zonder het zo te noemen. De keuze van IRL-ex-spelers en experts blijft textuur aan deze wereld toevoegen en deze gelegenheid zet ook de vage realiteitslijnen op scherp. Het paar verwijst rechtstreeks naar de slechte prestaties van Beard op de zijlijn en roept vervolgens zijn huisdecoratie op. Tijdens de herhaalde bezoeken van Lineker en Henry begon ik de waarheid van de gebeurtenissen in twijfel te trekken, maar ze vertegenwoordigen slechts Beards zelfhaat. Om aan hun opmerkingen te ontsnappen, gaat hij naar The Crown & Anchor om zijn verdriet te verdrinken en drinkt hij uiteindelijk met Baz (Adam Colborne), Jeremy (Bronson Webb) en Paul (Kevin 'KG' Garry) nadat ze zijn gevallen sleutels hebben teruggegeven. De enige voorwaarde is dat hij niet over het spel wil praten en dat ze verplicht zijn.
Als Mae (Annette Badland) de sluitingstijd roept, wil Beard de avond voortzetten in een exclusieve bar voor leden waar zelfs Cher moeite mee had. Geen van hen heeft zich gepast gekleed voor deze escapade, maar Mae is aanwezig met een verloren en gevonden doos met kleding. Geruite en fluwelen blazers gecombineerd met platte petten over hun Richmond-kleding geven ze de uitstraling van een Guy Ritchie-filmesthetiek, die goed voelt voor de locatie waar ze toegang willen krijgen. Als ze uiteindelijk de bar binnenkomen, belanden de jongens in een poolwedstrijd tegen drie Oxford-afgestudeerden die een academische lulmetingswedstrijd beginnen waar Beard en zijn nep-Ierse accent meer dan op voorbereid zijn. De reden waarom hij zoveel weet over het reilen en zeilen van de colleges in Oxford? Hij ging uit met een professor en hij praat meer dan hij luistert.
In de bar ziet Beard een vrouw in een rode jurk die zijn aandacht trekt, maar ze blijft verdwijnen, wat de vraag oproept of ze een gesimuleerd personage is zoals in de matrix . Hij belandt in een kamer vol met tv-schermen die de 5-0-drubbing van Man City beginnen te spelen en wanneer hij zijn broek scheurt op een tafel waarschuwt hij een uitsmijter naar zijn locatie en wordt hij eruit gegooid omdat hij geen lid is. De vrouw in het rood (gecrediteerd als Red en gespeeld door Charlotte Spencer) is toevallig ook buiten en biedt aan zijn broek dicht te naaien. Rood is al lang een sirene-oproep of voorbode van onheil in films, en terwijl de Matrix eerbetoon is het meest waarschijnlijk als hij in het konijnenhol valt, er is ook een element van: Kijk niet weten geregen door Beard's reis. Hij rouwt niet om de dood van een kind, en hij is ook niet in Venetië, maar de bochtige straten van Londen lijken uiteindelijk op dit iconische liefdesverhaal verpakt in horror. Deze film is er ook een van Goldstein's favorieten aller tijden en wanneer een wanhopige baard tegen het einde van de aflevering in de kerk belandt, heeft hij een duidelijk... Kijk nu niet humeur voordat hij Jane in de club vindt met zijn neonlicht, kruisenergie rechtstreeks uit Romeo + Julia .
Het liefdesverhaal in het midden van deze aflevering is er een die het publiek eerder op afstand heeft gehouden, en onze tijd met Jane was ofwel strijdlustig of door de gemopper van Higgins over deze giftige combinatie. Wanneer Beard Mae vertelt dat hij uit elkaar is met Jane, veinst ze niet eens haar verbazing, maar Beard After Hours laat zien hoe de gebreken van Beard (inclusief zijn zwervende oog) hebben bijgedragen. In het ruime appartement van Red biedt ze hem een broek aan uit haar verzameling herinneringen - elk is van een man geweest van wie ze hield. De gestreepte glamrock-broek die ze kiest, past perfect bij hem en hij lijkt klaar om te verschijnen in de biopic van Elton John Rocket Man — schreeuw naar kostuumontwerper Jacky Levy voor deze visual. Ze merkt op dat haar gelukkigste tijden zijn tijdens romances en de reactie van Beard is het tegenovergestelde. Hoe dan ook, hij wil de hele tijd bij Jane zijn, en dit gesprek wordt onderbroken, maar de komst van haar erg jaloerse en boze vriendje. Er volgt een achtervolging en Beard springt van het dak in een afvalcontainer beneden voordat hij meelift op een bus. Hij ontdekt snel dat zijn portemonnee en sleutels in de andere broek zitten in het appartement van Red (hij pakte nadrukkelijk zijn sleutels) en hij wordt opgestart.
Zonder geld en zonder telefoon stopt hij bij een hotel om te bellen, maar wordt daar ook geweigerd en ontmoet dan een andere groep vijanden die op jacht is als Droogs. James Tartt (Kieran O'Brien) en zijn maten nemen hem in de hoek - dit is wanneer het erg voelt A Clockwork Orange - en James krijgt wraak voor de manier waarop Beard hem uit de kleedkamer gooide. Hij wordt op wonderbaarlijke wijze gered door de man die slechts enkele ogenblikken voordat hij hem probeerde te vermoorden, terwijl hij nu probeert zijn telefoon en portemonnee terug te geven. Nee, het is niet logisch hoe hij Beard zou vinden, maar dit draagt alleen maar bij aan de bizarre wereldstemming. Hij verontschuldigt zich en vermeldt dat zijn jaloezie verband houdt met zijn eigen wandaden in het verleden, wat het gedrag van Beard weerspiegelt. Als Alone Again (Naturally) van Gilbert O'Sullivan begint, ziet hij een eindeloze scroll van 52 berichten en 72 gemiste oproepen van Jane, maar zijn batterij is leeg voordat hij kan reageren. Haar berichten verklaren eindelijk haar liefde voor hem, maar ze wordt woedend als hij niet reageert en nu kan hij niet opvolgen.
De schermen in Picadilly Circus spelen allemaal de nederlaag en hij wordt achtervolgd door deze beelden voordat de jongens van de pub hem ophalen in een limousine die ze hebben betaald met de winst van hun poolspel. Beard schenkt ze een geheime reis naar het terrein van AFC Richmond terwijl hij weer naar huis gaat - het nummer 237 op de deur is een knipoog naar De glans . De sleutels die hij de hele avond heeft verloren, breken uiteindelijk in het slot en er begint een stortbui.
Hij zoekt zijn toevlucht in een nabijgelegen kerk met een neonkruis buiten en vraagt Gods hulp om Jane te vinden - Ben jij daar God? Ik ben het, de kleine jongen van Margaret is mijn favoriete regel van de aflevering - en zijn verzoek wordt snel beantwoord. De muziek waarschuwt hem voor de nachtclub naast de deur en Beard's half Richmond / half '70s-stijl werkt verrassend goed op deze locatie. Gary Lineker en Thierry Henry staan aan de bar, wat weer bijdraagt aan het dromerige scenario, maar Jane is voelbaar in deze ruimte. Baard danst enthousiast en zonder pretentie op Hello van Martin Solveig & Dragonette en het is een ongelooflijk opwindende sequentie die de wedstrijd en zijn fouten kort uitdrijft.
Terwijl de nacht zich naar de regelmaat van de volgende dag uitstrekt, versterken de snitten van Beard en zijn gestreepte broek dat wat we hebben meegemaakt echt is gebeurd. Het is weer een dag en Blur's End of the Century sluit de aflevering af met een laatste grote naalddruppel. Beard en Jane blijven elkaar vinden en deze rommeligere weergave van liefde is een verandering van tempo, terwijl het nog steeds past bij het romcom-verhaal dat deze show omarmt - zij het een met doornen. In een seizoen waarin personages met tegenzin hun verleden onder ogen zien, is Beard een andere persoon die nadenkt over aspecten van zijn persoonlijkheid en acties die hij niet leuk vindt. Zelfverbetering komt in veel verschillende vormen en deze omweg past op een buitengewone manier in dit patroon. De laatste verwijzingen naar de natuurlijke satelliet van de aarde wijken af van het volkslied van Man City en spreken in plaats daarvan tot het idioom, en dit eens in een blauwe maanonderzoek naar het persoonlijke leven van Beard benadrukt wat ted lasso is in staat om bij het gooien van een extra episode curveball.
