'The Boys' 2.01-2.03 Review: Op de vlucht maar klaar voor een gevecht

Ons oordeel

'The Boys' maakt een sterke tweedejaarsstart in seizoen 2, aangezien stervelingen 'Goden' durven provoceren die zichzelf minder als beschermers zien, maar meer als onbetwistbare heersers.

Voor

👊 Neemt sterke standpunten in.
👊 Pittige, schandalige actie.
👊 Duivels vermakelijk.

Tegen

👊 Veel subplots die door elkaar lopen.

Cue the Thin Lizzy want The Boys zijn terug; Eric Kripke's antithese met Marvel's filmische universum, de jongens , dat is. Wanneer vorig seizoen afgesloten , stortte Billy Butcher (Karl Urban) zijn wereld in toen Homelander (Antony Starr) de bom liet vallen dat niet alleen de vrouw van Butcher in leven was, maar dat ze ook een moeder is. Homelander's superkrachtige spawn, met Butcher's vrouw. Als je bang was dat je de gevolgen van deze onthulling zou missen, doe dat dan niet. Seizoen 2 gaat verder waar we gebleven waren, en Butcher is gek als de hel.

Het is het ultieme beroep van overwinning, de smerigste 'f-you' die Homelander kan leveren, veel erger dan door Butcher's schedel te branden met laserstralen. Homelander brengt de eerste drie afleveringen van dit seizoen door met vliegen tussen het hoofdkantoor van Vought en het landelijke Nowheresville, tot grote schrik van Becca Butcher (Shantel VanSanten). Hier is Homelander, een idyllische weergave van de American Dream, overhandigde een zandbak met een houten hek die hij gebruikt om Butcher en Becca te straffen, waardoor Ryan (Cameron Crovetti) zijn grenzeloze krachten als een God omarmt. Niet te worden gestraft door Becca die erop staat Ryan als 'normaal' op te voeden volgens de normen van de buitenwijken (de giftige mannelijkheid en agressie van Homelander jegens buitenstaanders schittert hier als de lantaarn van Paul Revere in de nacht).

Het is slechts een van de vele manieren de jongens opmerkingen over niet alleen hoe macht corrumpeert, maar ook hoe degenen die over die macht beschikken zichzelf boven alles zien. Wetten, de mensheid, het universum; er is een reden waarom Homelander het woord God gebruikt. Net zoals Vought International, met Stan Edgar (Giancarlo Esposito) die dit seizoen een meer productieve rol speelt, zichzelf ziet als deze werelddominante onderneming. Edgars wens om supes in het leger in te schakelen komt tot bloei dankzij de distributie van Compound V vorig seizoen aan radicalen, waardoor superterroristen werden gecreëerd.

Hun operatie hangt af van de voortdurende inspanningen om hun gebruik van Compound V op baby's bloot te leggen om superhelden te maken. Argumenten leiden tot spanningen tussen Homelander en Edgar, waardoor het laatste zakelijke meesterbrein een voortreffelijke verbale klap uitdeelt op de egoïstische Superman-knock-off. Edgar verwijst naar Vought als een 'farmaceutisch bedrijf', dat Homelander verplettert, die zichzelf ziet als Voughts meest productieve troef in een 'superheldenbedrijf'.

Laten we bij Vought International, The Seven en Translucent's dood blijven (zijn begrafenis is een pronkstuk op chef's-kiss-niveau). Marketingmagnaat Ashley (Colby Minifie) is terug als vervanger van Stillwell, dankzij de aanbeveling van Homelander (waarvan hij bevestigt dat deze alleen haar en haar positie bezit). Ashley probeert de vacature van Translucent in te vullen, maar Homelander maakt genadeloos een voorbeeld van haar eerste poging om zijn bevelen over te brengen, zijn de enige bevelen. Dan gaat Edgar over het hoofd van Homelander om het nieuwste en meest rebelse lid van The Seven voor te stellen: Stormfront (Aya Cash).

In een kwestie van woorden, ze is de millennial-relatable, live-streaming, uitgesproken held die Vought nodig heeft in de ogen van het publiek. Ze is ook de ergste nachtmerrie van Homelander en Ashley, aangezien Stormfront de spot drijft met hun eerste inleidende junket door voortdurend seksistische vragen van journalisten te stellen zonder censuur. Voor de camera kleineert ze de kostuums van Vought International vanwege hun strakke ontwerpen en gebrek aan zakken, terwijl ze door de geforceerde optiek van het motto van het evenement heen kijkt: Girls Get It Done. Stormfront is de ergste nachtmerrie van elke PR-handler, maar zij is precies wie Vought wil deze verhalen beheersen . Iemand die zelfs Sterrenlicht (Erin Moriarty) bewondert voor haar aanhalingstekens sociale media en de rally feminisme retoriek die ze heeft omgezet in een verkoopbaar merk (ik kan niet wachten om te zien waar deze boog gaat).

de jongens speelt geen spelletjes over zijn standpunt over wat ik performatieve wakkerheid zal noemen. Zoals ik het lees, staat Vought International voor een echt overheidsorgaan. We zijn al getuige geweest van hoe onmetelijke vermogens de geesten van helden als boozer Queen Maeve (Dominique McElligott), V-junkie A-Train (Jessie T. Usher) en de meedogenloze duivelse Homelander teisteren. Alles is een berekende beslissing op basis van data en analyses, van geënsceneerde superschurkengevechten tot opzwepende persconferenties tot lege excuses.

Al deze verborgen kwaden die bewijzen hoe gemakkelijk de meest maniakale denkers hun eigen plezierige verhalen kunnen verdraaien en zo ongeveer iedereen voor de gek kunnen houden. Fuck deze wereld voor het verwarren van 'leuk' met 'goed',' spuit Stormfront (mijn favoriete serielijn tot nu toe, met context). In deze eerste drie afleveringen belicht faux-activisme corruptie en degenen die profiteren van wat consumenten willen horen (Vought's propaganda), terwijl de massa zonder pauze weldoenersregels opslokt. Acties spreken meer dan woorden, en de gruwelijke daden die tot nu toe in seizoen 2 zijn afgebeeld, laten zien waarom die vervalste, performatieve woorden zo gevaarlijk manipulatief zijn.

Zo komen we bij Hughie (Jack Quaid), Mother's Milk (Laz Alonso), Frenchie (Tomer Capon) en Kimiko (Karen Fukuhara), die steeds meer een team worden onder leiding van Butcher. Nou ja, ze kunnen maar goed meewerken voordat Hughie's geweten de op superjagende Butcher woedend maakt of ze op de een of andere manier doordrenkt raken van bloed. Net als de Guardians of the Galaxy of de Suicide Squad, Butcher's on-the-lam huurlingen vind compassievolle momenten van groei te midden van chemisch versterkte vernietiging. Of dat nu Frenchie's voortdurende broer-zusrelatie met Kimiko is (haar het alfabet leren om de communicatie te verbeteren) of Butcher's grove stijl van harde liefde voor Hughie, die Mother's Milk gladstrijkt wanneer Butcher het moment onvermijdelijk met meer geweld verpest.

Je vindt het geweldig om Hughie de geest van zijn krijger te zien ontdekken terwijl de kleine jongen meer naar zijn brutale leider stapt op deze momenten van assertiviteit zonder poespas. Tot het punt waarop Mother's Milk en Frenchie blikken toewerpen, alsof ze zonder woorden vragen: Is dit waar Hughie eindelijk een schop onder zijn kont krijgt? Butcher blijft zijn team pushen, of boten door onvoorziene obstakels drijven of kans op een zekere dood. Hughie's reacties weerspiegelen een burger die het beu is niemand te zijn, maar ook eindigde met ongecontroleerde en gevaarlijke autoriteit. We beginnen deze jongens samen te zien komen, wat met meer tijd een unieke band gaat vormen, aangezien bijna elk lid vecht voor iemand van wie ze houden, is overleden of leeft.

Een aspect waar ik meer ontwikkeling van zal zoeken, is de verboden romantische verstrengeling tussen Hughie en Starlight. Het is een combinatie waar ik voor geworteld ben bij het lezen van de strips, en een waarin ik actief geïnvesteerd heb gezien het geklets van Quaid en Moriarty. Toch snijden Hughie's hangups tot nu toe in seizoen 2 niet diep genoeg in de tragedie die speelt tussen zijn menselijke niemand en haar aanbeden lichtgodin. We zien de twee pogingen doen om telefooncommunicatie en metro-ontmoetingen te doen, maar hun drama speelt op dit punt in op de verwachtingen. Homelander is de duivel op de schouder van Starlight en eist dat ze de snuivende verliezer uitroeit zonder reageerbuis-upgrades, Butcher de duivel op Hughie's schouder die Starlight altijd als de vijand zal zien. Tot nu toe is het een bijzaak vergeleken met de meer impactvolle ontwikkelingen rond het crisisbeheer van Vought International.

Over bijzaken gesproken, de rol van Chace Crawford als waterramp The Deep blijft een van mijn favoriete vertolkingen in dit hele ensemble. We zien een superheld het dieptepunt bereiken in de eerste drie afleveringen, terwijl hij schreeuwt terwijl hij op de kindvriendelijke jungle-gym van een waterpark staat, probeert te zwemmen in de Mariana's Trench, om eenzaamheid te benadrukken. Het punt is, hij heeft ook wat ik een verlossende boog noem, gegeven als een ondersteunende supe die The Deep uit de greep houdt en hem introduceert bij een verdachte gemeente met beloften van een nieuw leven.

Er zijn krachtige hallucinogenen betrokken bij een zielzoekende reis, waarbij The Deep verbinding maakt met de abnormaliteiten die hij heeft veranderd in een persona die vrouwen vernedert voordat ze hem eerst vernederen (zijn preventieve beveiliging). Hij brengt elke terugwinningsboog in kaart waar we met onze ogen naar rollen; een ander beledigend type dat [x] vindt (Jezus, Flying Spaghetti Monster, vul de blanco in). Ik pleit niet voor de praktijk, maar ik steun de prestaties van Crawford via het vergevingsproces van The Deep.

Wat goden van monsters scheidt, is een dunne marge. de jongens , gedurende de eerste drie afleveringen van seizoen 2, lijkt die wazige verdeling op talloze manieren te benutten. Misschien is het de aanzet tot woede en woede van Homelander om zijn mini-supe te vormen tot de ultieme kwelling voor Butcher, voor Becca. Misschien is het Vought International en de verachtelijke bewapening van het bestuur van performatief feminisme; niets anders dan een goedkope list om opiniepeilingen te winnen, of om de demografie te sussen die alleen oppervlakkige bevestiging zoekt. In dit seizoen durven de showrunners (waaronder Evan Goldberg en Seth Rogen) bloot te leggen hoe de verantwoordelijken nooit de belangen van de burger voor ogen hebben, alleen hun winstgevende winst en versterkte invloed. De mensheid is niets anders dan een ander script om te casten, met bijkomende schade slechts een deel van de show. Voor een boog die zo woedend is, kijk ik reikhalzend uit naar hoe de jongens zal elke tot nu toe geïntroduceerde klootzak o zo duur laten betalen.

Oh, en maak je geen zorgen. Je krijgt nog steeds alle exploderende hoofden, gehavende vechtpartijen en ingewanden van zoogdieren die je kunt verdragen.

De eerste drie afleveringen van de jongens laten vallen op Amazon Prime-video op 4 sept. De rest van de serie wordt wekelijks op vrijdag gedropt.