Waarom The Stand het meesterwerk van Stephen King is

Jovan Adepo als Larry Underwood en James Marsden als Stu Redman in 'The Stand' op CBS All Access. Krediet: ViacomVBS

De erfenis van ene Stephen Edwin King is nooit in twijfel getrokken voor lezers over de hele wereld. De auteur heeft meer dan 350 miljoen boeken verkocht, waaronder 61 romans, vijf non-fictieboeken, ongeveer 200honderd korte verhalen, een handvol scenario's en zelfs een musical. Hij is de meester van de Amerikaanse horror uit de late 20e en vroege 21e eeuw, de meermaals bekroonde schrijver die huiveringwekkende generaties van enthousiaste lezers opnieuw definieerde. Zelfs als het je op de een of andere manier is gelukt om door het leven te komen zonder ook maar één van zijn werken te lezen, is de kans groot dat je nog steeds diep vertrouwd bent met zijn verwrongen creaties. Elke schrijver zou dolenthousiast zijn om slechts één van zijn legendarische romans op zijn naam te hebben staan, dus het is des te verbazingwekkender om te onthouden dat een man ons Carrie , 'Salem's Lot, It, The Shining, The Dead Zone, The Dark Tower' verhaal, Ellende , en veel veel meer.

In december gaat CBS All Access in première met de miniserie-aanpassing van De stand , King's epische apocalyptische fantasie uit 1990. Terwijl de roman eerder in 1994 werd aangepast door ABC en een stripboekaanpassing ontving met dank aan Riverdale 's Roberto Aguirre-Sacasa, het heeft nooit de behandeling op groot of klein scherm gekregen die het verdient. Deze nieuwste opname gaat gepaard met verheven ambities en een moordenaarsrij van talent, zowel voor als achter de camera. Het verhaal, dat zich afspeelt over maar liefst 1100 pagina's, is een grandioos verhaal van goed versus kwaad tegen de achtergrond van een Amerika dat wordt geteisterd door een pandemie die bijna de hele wereldbevolking heeft uitgeroeid. De overgebleven overlevenden worden verscheurd tussen facties, een nieuw sociaal systeem en de allure van een charismatische donkere man die bekend staat als Randall Flagg. Voor King-fans laat dit nog lang op zich wachten, want De stand is niet alleen een van de beste werken van de auteur; het is een van de beste speculatieve romans aller tijden. In 2003 vermeldde de BBC het als een van de 100 boeken die je altijd moet lezen, met een knal ertussenin Van muizen en mannen en Anna Karenina. In 2008 noemde een Harris Poll de roman het vijfde favoriete boek aller tijden van Amerikaanse lezers, vier plaatsen onder de Bijbel. Er is veel concurrentie voor de titel in zijn uitgebreide bibliografie, maar er is een reden dat De stand blijft het meesterwerk van Stephen King.

aanvankelijk, De stand was King's vierde roman, direct daarna gepubliceerd De glans . Op dat moment in de jaren zeventig maakte King een verbazingwekkende reeks als schrijver en ontluikende literaire beroemdheid. 1974's Carrie had van hem een ster gemaakt, en 'Salem's Lot' bevestigde zijn reputatie als horror-maestro met een mooie toekomst voor de boeg. Oorspronkelijk was King van plan een boek te schrijven over de ontvoerde erfgename Patty Hearst, maar vond het moeilijk om het materiaal te kraken. Rond deze tijd las hij een nieuwsbericht over het Dogway-schapenincident in 1968, waarbij meer dan zesduizend dieren werden gedood op boerderijen rond de Dugway Proving Ground in Utah. Dat incident leidde tot een verbod op het testen van chemische wapens in de open lucht en deed de Amerikanen opnieuw vrezen voor dreigingen vanuit de lucht en ons onvermogen om ze aan te pakken. King wilde zijn eigen epos schrijven in de grote traditie van In de ban van de Ring , en hij vond zijn onderwerp met deze dreigende dreiging, een die deprimerend altijd relevant is gebleven. Nadat hij zijn concept had ingeleverd bij zijn uitgevers, vroegen zijn redacteuren bij Doubleday hem het boek in te korten, omdat een hardback-deurstopper van 1.152 pagina's te duur zou zijn om in de schappen te komen. King ontleedde minutieus ongeveer 400 pagina's aan inhoud, en de editie van 1978 van De stand werd een meer respectabele 823 pagina's. Pas in 1990 zouden de lezers het volledige en onversneden verhaal kunnen lezen zoals de auteur het bedoeld had. Het is nog steeds King's langste roman naast Het .

King's talent als schrijver ligt in zijn vermogen om gebruik te maken van de meest primaire en vaak over het hoofd geziene angsten van de mensheid. De moordende clowns en bijlzwaaiende maniakken zijn misschien wat in je opkomt als je aan zijn werk denkt, maar wat blijft hangen zijn zijn behendig gecreëerde mensen en wat hen drijft. In wezen is King een schrijver die geïnteresseerd is in gewone mensen die een typisch alledaags leven leiden en die in beroering belanden, of het nu wordt veroorzaakt door hun eigen trauma of hun reacties op acties buiten hun controle. Zijn grootste personages zijn geen supermannen of wild begaafde helden die wachten op hun moment om te schitteren. Het zijn herkenbare figuren met een rijk innerlijk leven die normaal gesproken omstanders van één pagina zouden zijn in de boeken van andere auteurs.

In De stand , deze individuen nemen verschillende vormen aan, elk van hen pijnlijk vertrouwd voor ons, de lezer: Er is Stuart 'Stu' Redman, een stoïcijnse man die zeer geschikt is voor leiderschap, ook al hunkert hij niet naar de macht of controle die zo'n positie met zich meebrengt ; Glen Bateman, een gepensioneerde professor die vatbaar is voor filosoferen en cynisme, maar met een vrolijke inslag die hem een serieuze bullsh*t-meter heeft opgeleverd; Nadine Cross, een lerares die te maken heeft met de tegenstrijdige emoties over haar besef dat ze het lot zou kunnen zijn om zich over te geven aan de duivel zelf; en de zwangere studente Frannie Goldsmith, een vrouw die wanhopig probeert zichzelf en haar morele kompas bij elkaar te houden ondanks een onmogelijke strijd. Zoveel van de roman, zoals met veel van King's werk, wordt in de hoofden van deze mensen doorgebracht. Iedereen krijgt een volledig gerealiseerd leven, zelfs als ze nooit een woord tegen een ander personage zeggen. Zelfs de hond krijgt deze behandeling! King begrijpt dat zelfs zoiets angstaanjagends als het einde van de wereld en een demonische apocalyps niets zal betekenen als de lezer niet om de betrokkenen geeft. Meer dan 1200 pagina's, elk lid van dit uitgestrekte ensemble voelt voelbaar echt, zelfs de duivel zelf, en de inzet voelt daardoor onmogelijk hoog aan.

Er zijn genoeg verhalen over hoe de mensheid omgaat met de apocalyps. King was zeker niet de eerste die erover schreef. Wat maakt De stand zo uniek is het pure kwellende detail waar het op ingaat om over te brengen hoe de meest normale individuen omgaan onder buitengewone omstandigheden. Sommigen streven ernaar om orde en fatsoen te handhaven, terwijl anderen genieten van de amorele free-for-fall of worden verleid op het donkere pad door Randall Flagg, een van Kings meest angstaanjagende creaties. We geloven allemaal graag dat, zelfs als de wereld morgen zou eindigen, we het juiste zouden doen, maar King laat zien hoe goede bedoelingen afglijden naar sombere wreedheid. Soms is men in staat om zich te bevrijden van hun vorige leven, maar maar al te vaak bepalen de omstandigheden uit ons verleden al onze bewegingen, zelfs als alles om ons heen tot as is vergaan.

Alexander Skarsgard als Randall Flagg in CBS All Access

Alexander Skarsgard als Randall Flagg in CBS All Access's The Stand (Credit: CBS)Krediet: CBS All Access

Dat strekt zich uit tot de climax van de roman en de uiteindelijke moraal van het verhaal. Er gebeuren slechte dingen en ze zullen blijven gebeuren omdat, zoals eeuwen van geschiedenis ons hebben laten zien, de mensheid nooit haar les zal leren. Zelfs als we worden achtergelaten met totale decimering en de kans om opnieuw te beginnen, vertrouwen we op oude methoden, beproefd en waar totdat ze giftig worden. Mensen zullen altijd facties beginnen en proberen de bevolking te beheersen of oorlog met elkaar te voeren over de kleinste grieven. Er is niets voor nodig voor één man, satanisch of anderszins, om die vuren aan te wakkeren. Aan het einde van het boek merkt Stu op dat 'iedereen van ons tijd kan kopen', omdat hij zich pijnlijk bewust is dat de cyclus opnieuw zal beginnen. En toch klampt hij, en de lezer bij uitbreiding, zich vast aan de mogelijkheid van vrede, zelfs voor een dag, zelfs als 99% van de planeet wordt gedood. King is nooit iemand geweest die totale neerslachtige eindes vermijdt, maar zelfs volgens zijn normen, de fascinerende balans tussen hoop en realisme waarmee hij plaagt De stand is uniek.

Kings zwakheden als schrijver zijn bekend. Hij heeft openhartig gesproken over zijn gewoonte om veel te veel te schrijven en te worstelen om de bloat weg te nemen. Hij is ook, om het bot te zeggen, vaak verschrikkelijk als het gaat om het schrijven over ras. Moeder Abagail, de leider van de 'goede' overlevenden en profeet van God, is een klassiek voorbeeld van de Magische Negro-trope, een wijze zwarte figuur met mystieke vermogens die voornamelijk, zo niet alleen, bestaat om de blanke hoofdrolspelers te helpen. Eén scène betreft een zogenaamde 'zwarte junta', een groep geïnfecteerde zwarte soldaten die een op televisie uitgezonden executie van hun blanke kameraden in scène zetten. Aan het einde van de ongesneden editie wordt Randall Flagg aanbeden door een groep inheemse volkeren met een donkere huidskleur, wat een nieuwe potentiële route naar de eindtijd aangeeft. Het N-woord wordt veel gebruikt in het boek, meestal als teken van onwetendheid van een personage, maar de eindeloze herhaling van het woord voelt al snel meer dan zenuwslopend voor de lezer. Zoals auteur Nnedi Okorafor opmerkte in een stuk uit 2004 voor Donkere horizonten , deze stereotypen zijn er in overvloed in het werk van King. Hij lijkt de voorkeur te geven aan het schrijven van zwarte karakters als mystieke, bijna onmenselijke gidsen voor blanke mensen of als Anderen die volledig in karikatuur spreken. Zoals ze uitlegde: 'Het archetype van de Magische Negro heeft macht in zijn machteloosheid en het is geen positief type, wat leidt tot stereotypen, negatieve veronderstellingen en beperkte karakteriseringen van zwarte mensen in Kings werk.'

CBS heeft een berg te beklimmen om ervoor te zorgen De stand miniserie maakt zijn verrassende bronmateriaal waar. King blijft productief en gevierd, maar De stand , voor al zijn fouten en slecht verouderde elementen, zal voor altijd een gedenkwaardige prestatie zijn.