Waarom we 'Tiger King' seizoen 2 niet nodig hebben
(Afbeelding tegoed: Netflix)
Toen de eerste fase van de COVID-19-lockdown eind maart 2020 toesloeg, was de wereld klaar voor een goede ouderwetse tv-bingewatch. We brachten allemaal veel meer tijd thuis door en het voelde alsof we gezamenlijk hongerden naar een gedeelde popcultuurervaring, iets om samen te bekijken om een pandemie-waterkoelermoment te creëren. Binnenkomen Tijger koning , de Netflix True Crime-serie die op dit moment de meest verslavende en wellustige tonic bleek te zijn.
Het verhaal van Joe Exotic, een mullet-dierentuineigenaar met een voorliefde voor grote katten, slechte ideeën en polyamorie, was gewoon te raar om niet waar te zijn. De kijkers konden het niet helpen, maar werden in beslag genomen door het steeds gekkere verhaal van rivaliteit tussen wilde dieren, ranzig vlees op pizza's, presidentiële campagnes, georganiseerde moorden en een mysterieuze vermiste echtgenoot. Als het niet bestond, hadden John Waters of Sean Baker het moeten verzinnen.
Volgens Nielsen-beoordelingen, Tijger koning werd bekeken door 34,3 miljoen mensen gedurende de eerste 10 dagen van release, gerangschikt als een van Netflix meest succesvolle releases tot nu toe. In juli van hetzelfde jaar beweerde Netflix dat het in de eerste maand door meer dan 64 miljoen huishoudens was bekeken. Een hele reeks Emmy-nominaties volgden, evenals de memes en de aankondiging van een beperkte serieaanpassing met Kate McKinnon en John Cameron Mitchell in de hoofdrollen. Het is eerlijk om te beschrijven Tijger koning als een van de echte culturele maatstaven van het COVID-tijdperk, ten goede of ten kwade.
Het was dus niet per se een verrassing toen Netflix dat aankondigde Tijger koning zou zijn terugkeren voor een tweede seizoen later dit jaar. Het is gewoon simpele economie: als iets een hit is, maak je er meer van, ongeacht of het verhaal erom vraagt.
Er is niet al te veel informatie over het komende tweede seizoen, alleen dat het net zoveel chaos en waanzin zal brengen als seizoen 1, volgens het Twitter-account van Netflix. Dat is zeker een hoge lat om te wissen, vooral omdat Exotic nog steeds in de gevangenis zit op beschuldiging van poging tot moord voor huur en dierenmishandeling. Carole Baskin, de grote kattenbeschermer die hij probeerde te vermoorden, heeft Netflix al bekritiseerd voor het vernieuwen van de show, net als liefdadigheidsinstellingen voor dierenrechten en de vele critici die de serie noemden vanwege de uitgebreide problemen.
Het was maar al te gemakkelijk om je te laten meeslepen door het smakeloze parodie-drama van Tijger koning vorig jaar, een periode die al eeuwen geleden lijkt voor onze op slot gezette geesten. Het was uitstekend materiaal voor bingewatchen, vol cliffhangers, kreten, wendingen en het soort ontwikkelingen dat je zou verwachten van een drag-revue of een Shyamalan-film uit het vroege tijdperk.
Het was zo'n duizelingwekkende kijkervaring dat je amper tijd had om na te denken over de curieuze keuzes en kadrering van de regisseurs, Eric Goode en Rebecca Chaiklin. De glurende camera dwong kijkers om te lachen om deze vreemde individuen op een manier die overduidelijk classistisch aanvoelde, vooral met scènes zoals John Finlay, een voormalige dierentuinmedewerker en liefhebber van Exotic, die werd aangemoedigd om te filmen met zijn shirt uit en grote focus op zijn ontbrekende tanden. Het straatarme gebied van Alabama waar de dierentuin van Exotic zich bevond, was op dezelfde manier ingelijst.
Ongetwijfeld de meest verguisde persoon in Tijger koning , althans in termen van de vormgeving van het verhaal, was Baskin. De serie deed er praktisch alles aan om haar, een gekke maar schijnbaar goedbedoelende natuurbeschermer, gelijk te stellen aan Exotic, een man die haar jarenlang bedreigde en uiteindelijk probeerde haar te laten vermoorden. Veel te veel van de show was gewijd aan een uiterst verdachte samenzwering waarbij Baskin haar voormalige echtgenoot liet vermoorden, een bewering waarvoor geen enkel hard bewijs is. Baskin die voor de hand liggende grappen maakt over de speculatie, wordt geframed als een soort bekentenis, die veel meer gewicht krijgt dan de dekvloeren van video's van exotische beeltenissen van Baskin en haar op allerlei beledigende manieren afkeurt.
De filmmakers achter Tijger koning gaven toe dat ze zich aanvankelijk wilden concentreren op de grote kattenmarkt van Amerika voordat ze zich concentreerden op Exotisch en gezelschap omdat ze te fascinerend waren om te negeren. Het heeft zeker zijn vruchten afgeworpen, maar signaleerde ook de verkeerd bestede prioriteiten van de serie. Exotic werd een verwrongen soort volksheld tot het punt waarop de show nauwelijks leek te geven om het welzijn van de dieren die hij verwaarloosde, mishandelde en doodde. Denk eraan, dit is een man met een lange en smerige geschiedenis van het doden van dieren en het overtreden van de voorschriften van de Animal Welfare Act van het Amerikaanse ministerie van landbouw. Hij doodde emoes met jachtgeweren. Hij nam paarden aan die hem geschonken waren met de belofte aan hun eigenaren dat hij voor ze zou zorgen, alleen om ze te doden om de grote katten te voeden. Hij voerde verlopen vlees aan de dieren en gasten, evenals aan zijn eigen medewerkers.
Zoals reality-tv-producent Rick Kirkham opmerkte, 'was er beeldmateriaal [zijn eigen lopende documentaire] van Exotic die eigenlijk dieren doodt voor de lol. In de loop van mijn jaar liep hij op een tijger af die hij niet mocht en schoot hem gewoon door zijn hoofd.'
Is dit de man die de status van volksheld verdient van de regisseurs? Dit is de man van wie Netflix duizelingwekkend memes maakte voor promotie op sociale media?
Het lijkt twijfelachtig of Netflix de juiste lessen zal leren van Tijger koning . Waarom zou je dat doen als de slechte manier zo goed werkt? Inderdaad, het is niet alleen Tijger koning dat is het probleem hier. De echte misdaadoutput van de streamingdienst heeft lang op zijn tenen een dunne lijn van informatief naar salaciousness gelopen, maar de laatste tijd is het keer op keer in het laatste gevallen. De formule van deze serie is zo precies en repetitief dat je je horloge erop zou kunnen richten: de glanzende cinematografie, vol zwevende camera's; de onheilspellende muziek; het uitgebreide gebruik van bloederige fotografie van plaats delict; en de bereidheid om twijfelachtige percelen te accepteren.
F**k niet met katten begon als een verhaal over internetspeurwerk voordat het veranderde in een wild uitbuitende dissectie van de Luka Magnotta-zaak, waarin beelden te zien waren van dieren die werden misbruikt voordat het publiek werd uitgescholden omdat het er aandacht aan besteedde. Recente docuseries over de moorden op Night Stalker en Son of Sam waren gericht op stijl boven inhoud en speelden hun onderwerpen af als magische boogeymen of poppen in een bredere (en gemakkelijk ontmaskerde) samenzwering. De serie over Elisa Lam en het mysterie van het Cecil Hotel leek maar al te graag toe te geven aan de gevaarlijke en uitbuitende theorieën rond haar tragische dood, allemaal om de schijnbare vreemdheid van een oud gebouw te benadrukken. Echte misdaad is altijd een ethisch lastig genre geweest, een intrinsiek rommelig formaat dat moeite heeft gehad om zijn menselijke ellende aan te kleden in infotainment. Netflix lijkt de pretentie van respectabiliteit te hebben laten vallen ten gunste van afval, en meestal met een hoop memes aan de kant.
Tijger koning is maar een van de vele voorbeelden van deze zorgwekkende trend. Je moet geen moreel oprecht denken verwachten van een zakelijke entiteit die abonneeaantallen boven fatsoen prijst. Toch is de bereidheid van de streamingdienst om terug te duiken in de waanzin van Tijger koning ondanks de duidelijk verschrikkelijke elementen en het algehele afwijzen van echt lijden is het een slechte stap voor Netflix om te nemen.
