Waarom 'What We Do in the Shadows' zijn Emmy-nominaties verdiende
FX's Wat we doen in de schaduw (Afbeelding tegoed: FX)
Elk jaar wordt de Emmy-nominaties worden aangekondigd en elk jaar zijn er eindeloze protesten over de weglatingen, de snubs en de verbijsterende insluitsels. Het is net zo'n traditie als de huilerige toespraken en rode loper-analyses. Het werk van de Television Academy is des te onmogelijker geworden in het tijdperk van Peak TV, een wereld waar er letterlijk duizenden afleveringen per jaar zijn om naar te kijken en waar niemand, zelfs geen professionele critici of vakmensen uit de industrie, het bij kan houden stuk voor stuk. Er zullen onderweg verrassingen zijn, maar ook veel diep voorspelbare keuzes. Het is bekend dat de Emmy's op veilig spelen, vasthouden aan wat ze weten en later in hun runs naar de heldere nieuwe serie komen, vaak lang over hun hoogtepunt heen. Zoals met alle prijsinstanties in de popcultuur, is het een kwestie van smaak, marketing en zichtbaarheid boven pure verdienste. Daarom is het zo leuk als de Emmy's ga buiten hun doos en maak die keuzes die niemand zag aankomen.
Een uitstekend voorbeeld daarvan van dit jaar is de Best Comedy-nominatie voor FX's Wat we doen in de schaduw . Hoewel critici dol zijn op de serie, gebaseerd op de film van Taika Waititi en Jemaine Clement, voorspelden maar weinig mensen dat deze op de Emmy-stemming zou verschijnen. Het is een vampierkomedie met een cast zonder sterren die trots een niche is en veel van de verwachte conventies van het genre verwerpt. Over het algemeen leek het gewoon een tikkeltje te cool voor de Emmy's, maar ze nomineerden het toch, en dat is een echte reden voor een feestje. Ze gaven het zelfs niet minder dan drie nominaties voor het schrijven ervan, elk een terechte keuze. Toch is het moeilijk over het hoofd te zien hoeveel andere aspecten van de serie door de Academie over het hoofd werden gezien: het prachtige productieontwerp, dat gothic camp combineert met de alledaagsheid van Staten Island; de directe regie van mensen als Clement, Liza Johnson en Yana Gorskaya; en natuurlijk het acteerwerk.
Kayvan Novak, Harvey Guillén en Matt Berry in FX's What We Do in the Shadows (Credit: FX)(Afbeelding tegoed: FX)
Een klassiek vis-uit-water-verhaal, de serie voelt zich vreemd thuis te midden van het oververzadigde sitcom-genre. Het maakt gebruik van alle bekende stijlfiguren van dit veld - de vervelende buren, de kleine ruzies over huishoudelijk werk, kantoorproblemen, het behagen van de baas - en combineert ze met de meest iconische monsters uit de horrorwereld. Die vermenging van het speculatieve met het alledaagse blijkt een opvallende broedplaats te zijn voor grappen en een groeiend scala aan personages die de wereld tot leven brengen. De hele affaire is dwaas maar nooit dom, absurd maar op een manier die nooit schampert om zijn eigen concept. Er is geen knipoog of oogverblindend over hoe dwaas het is voor vampiers om te bestaan en zo duidelijk belachelijk te zijn in het moderne Amerika. Ze zijn er gewoon en iedereen gaat erin mee.
Volgens alle rechten zou deze show een one-tricky-pony moeten zijn, een one-grap-concept zonder stoom om één seizoen televisie te halen, laat staan twee. Toch is het eindresultaat zo rijk ontwikkeld en comfortabel in zijn vel dat het potentieel voor verdere verkenning van deze wereld onbegrensd aanvoelt. In veel opzichten is het misschien zelfs beter dan de weliswaar briljante film waarop het is gebaseerd.
Wat we doen in de schaduw heeft momenteel een van de sterkste komische ensembles op televisie, een ware moordenaarsrij van acteertalenten die ook een van de zwaarste banen in de komedie op het kleine scherm klaren. Hoe neem je een concept als een vampierflatshare-komedie serieus genoeg om publieksinvesteringen mogelijk te maken terwijl je het melkt voor elk greintje grappig, terwijl je probeert de banale clichés van het genre te vermijden? Het is een koorddans van immense vaardigheid en een die veel te gemakkelijk is om af te schrijven als geen probleem. Zelfs enkele van de sitcom-grootheden van tv-komedie konden niet voor elkaar krijgen wat de cast van Wat we doen in de schaduw doet elke aflevering.
Waar beginnen we zelfs met deze cast? Wat dacht je van Matt Berry als Laszlo Cravensworth, een Engelse adellijke vampier die nog steeds leeft alsof hij de meester is van een almachtig domein in plaats van een afbrokkelend huis op Staten Island. Zoals gespeeld door Matt Berry, is Laszlo net zelfbewust genoeg om te voorkomen dat hij volledig wordt misleid, maar zijn archaïsche manieren houden hem vast aan het verleden. Berry is een geliefde komische vaste klant in het VK dankzij series als Toast van Londen en De donkere plek van Garth Marenghi , en hij kauwt met veel plezier in de rol van Laszlo. Zijn uitspraak van basiswoorden zou Moira Rose en Connie het hormoonmonster te schande maken. Weinig dingen wekten zoveel vreugde op tv van het afgelopen jaar als Laszlo de Super Bowl de geweldige uil horen noemen.
Berry wordt in het huis gedeeld door Natasia Demetriou als Nadja, Kayvan Novak als Nandor en Mark Proksch als Colin Robinson, die schijnbaar altijd wordt aangeduid met zijn volledige naam, die op de een of andere manier veel gekker klinkt dan Nandor the Relentless of Lazslo Cravensworth. Demetriou slaagt erin een stiekeme vamp te zijn (allemaal bedoelde woordspelingen) die even aantrekkelijk en volledig verbijsterend is. Haar relatie met haar man Laszlo is er een van liefde, irritatie en het unieke soort kameraadschap dat alleen kan voortkomen uit eeuwen van kameraadschap en uitputting met elkaar. Novak is de nitpicky zelfbenoemde leider van het huis, een baan waar hij op bijna alle manieren in faalt, maar hij is net verstandig genoeg in vergelijking met zijn vrienden om de baan vast te houden. Er zijn hier meer dwaze accenten te zien dan in een Monty Python-schets, maar het zegt iets tegen de talenten van dit onberispelijke trio dat hun toegewijde hamminess nooit overdreven aanvoelt.
Proksch is vooral hilarisch als de enige vaag normale vampier, meer een soort incubus die zich voedt met energie in plaats van bloed, wat betekent dat hij veel tijd besteedt aan het leegzuigen van mensen van hun wil om te leven door de vervelendste en zieligste persoon te zijn om in de buurt te zijn . Hij brengt een vleugje smarm in zijn uitgestreken optreden en toont de vreugde achter zijn vreemde lot in het leven. De manier waarop hij deel uitmaakt van de groep, maar slechts vaag door iedereen wordt getolereerd, draagt alleen maar bij aan zijn spanning van onhandigheid.
Misschien is de echte ster van de show Harvey Guillén als Guillermo De la Cruz, de belegerde menselijke bekende van Nandor. Guillermo droomt ervan een vampier te worden en laat zich door zijn meester aan het lijntje houden en manipuleren in de hoop dat hij op een dag kan worden zoals zijn held, Antonio Banderas in Interview met de vampier. Laat in het eerste seizoen ontdekt hij dat hij een afstammeling is van Van Helsing en zenuwslopend goed is in het doden van vampiers, al dan niet per ongeluk. Gedurende seizoen twee kijkt het publiek toe hoe de arme Guillermo te vaak wordt betreden en langzaam zijn lot als jager accepteert. Guillén heeft een heerlijk serieuze energie die de show zelfs op zijn domste verankert. Je begrijpt volledig waarom dit personage een vampier wil zijn, ook al is het duidelijk dat het niet alle gedoe en uitbuiting door deze ondode hansworsten waard zou zijn. Je steunt hem, ook al zou de vervulling van zijn lot resulteren in het bloedbad van al onze favoriete vampiers.
Naast de hoofdcast zit de serie boordevol met een benijdenswaardig assortiment gastacteurs. Nick Kroll, misschien wel de grootste hedendaagse komische vuilzak die niet Jason Mantzoukas heet, brengt zijn gepatenteerde merk van rare douche-hilariteit naar de rol van Simon the Devious, compleet met een verloren jongens- stijl mul. Haley Joel Osment komt binnen in seizoen twee om de nieuwe bekende in de stad te spelen die gedeeltelijk dood wordt. De legendarische Mark Hamill speelt de prachtig genaamde Jim the Vampire als een kruising tussen Tim Curry in The Rocky Horror Picture Show en Bela Lugosi in de films van Ed Wood.
Speculatieve genres op televisie krijgen niet dezelfde geloofwaardigheid bij prijsuitreikingen als realistisch tarief, en zelfs de uitzonderingen zoals Game of Thrones voel me beslist meer geaard dan de onbeschaamde eigenaardigheden van Wat we doen in de schaduw . Dit is gemeengoed in de popcultuur als geheel en het is jammer omdat we het werk van zoveel geweldige creatievelingen uitsluiten in naam van een steeds meer achterhaalde toewijding aan realisme. Laten we hopen dat de Beste Comedy Emmy-nominatie voor Wat we doen in de schaduw geeft aan dat de Television Academy openstaat voor vreemdere dingen en dat de cast op een dag de eer zal krijgen die ze hard verdienen.
De beste Amazon Prime Instant Video-deals van vandaag Amazon Prime Amazon Prime Video - Gratis proefversie Visie Amazon Prime Amazon Prime - jaarlijks $ 119/jaar Visie Amazon Prime Amazon Prime - maandelijks $ 12,99/mnd Visie
