Wat 'Godzilla vs. Kong' tot de beste gigantische monsterfilm maakt sinds 'Pacific Rim'

(Afbeelding tegoed: legendarisch)

Dit bericht bevat spoilers voor Godzilla vs. Kong
Lees onze Godzilla vs. Kong recensie hier .

Godzilla vs. Kong , het nieuwste in de Monsterverse-filmreeks die begon met het humeurige van 2014 Godzilla opnieuw opstarten, is een totale giller. Het is veruit de beste inzending in deze reeks films, waarin te grote wezens het tegen elkaar opnemen in stadsvernietigende melees (inclusief de jaren 60-set van 2017 Kong: Skull Island en 2019 Godzilla: King of the Monsters ). En het is gemakkelijk de meest succesvolle, meest betrokken gigantische monsterfilm sinds Guillermo del Toro's sublieme Pacific Rim . Stilistisch is er niet veel verschil tussen: Godzilla vs. Kong en de Monsterverse-films die eraan voorafgingen; de visuele effecten zijn liefdevol weergegeven en de actiescènes zijn gemaximaliseerd tot een werkelijk buitensporig niveau van vernietiging. Waar Godzilla vs. Kong afwijkt – en wat de film zo bijzonder maakt – is dat er daadwerkelijk wordt geïnvesteerd in een relatie tussen Kong en een menselijk personage. Het lijkt misschien een simpele aanpassing, maar in de context van deze films is het ronduit radicaal. En het zorgt voor een heel ander soort film.

Het argument kan worden gemaakt - en wordt vaak gemaakt - dat de menselijke karakters niet de reden zijn waarom mensen naar films gaan die voornamelijk bevolkt zijn met gigantische vechtende monsters. Dit argument is in zekere zin terecht. De Godzilla films (en films zoals deze) waren nooit Dat bezig met wat er met het menselijk karakter gebeurde. De franchise was vanaf het begin meer bezig met grootse, ingrijpende thematische penseelstreken. De oorspronkelijke film was een metafoor voor de atomaire vernietiging van de Tweede Wereldoorlog, de daaropvolgende afleveringen hebben alles aangepakt, van de gevaren van kunstmatige intelligentie tot de giftigheid van ongebreidelde vervuiling, waarbij het personage van Godzilla verschillende doelen dient voor verschillende verhalen/toespelingen. En weet je, gigantische monsters die elkaar omverwerpen, hebben hun eigen elementaire verhalende kracht.

Het is hier waar we pauzeren om de briljante van 2017 te erkennen Shin Godzilla . Geschreven en mede geregisseerd door Neon Genesis Evangelion meesterbrein Hideaki Anno, het gaat bijna uitsluitend over de reactie van de mensheid op Godzilla die uit het water kruipt en verwoesting aanricht. Je ziet regeringen zich haasten om commissies te vormen en stoffige vergaderingen te houden om te proberen het fenomeen aan te pakken. Er worden hectische telefoontjes gepleegd. Internationale loyaliteiten werden haastig gevormd. En alle hoofdpersonen zijn uitgeputte bureaucraten. Het kreeg terecht veel aandacht voor hoe anders deze hoek was. En het is een diep verbazingwekkende film.

De beste HBO max-deals van vandaag HBO Max HBO Max met advertenties$ 9,99/mnd weergave HBO Max HBO Max zonder advertenties $ 14,99/mnd Visie

De Monsterverse-films hebben het bijzonder moeilijk gehad om uit te zoeken wat ze met de menselijke karakters moeten doen. 2014's Godzilla , die een beroemde in-flux-productie had dankzij een onvoltooid script en meerdere zakelijke eisen, doodde onverstandig het meest sympathieke personage (Bryan Cranston's nucleaire technicus / toegewijde vader) halverwege de film, waardoor het publiek geen personage achterliet om verbinding mee te maken. (Sorry, Aaron Taylor-Johnson.) Kong: Skull Island deed het iets beter op het menselijke front, vooral omdat het zoveel sympathieke acteurs in loodrechte rollen castte (waaronder Brie Larson, John Goodman, Samuel L. Jackson en John C. Reilly), maar het nam ook verbijsterende beslissingen zoals het casten van Tom Hiddelston als een meester-tracker die niet echt doe iets . En de setting van na de Vietnamoorlog, hoewel waanzinnig cool en het toevoegen van de broodnodige textuur, creëert ook een emotionele kloof, omdat we weten dat we ze nooit meer zullen zien in de belangrijkste, moderne continuïteit.

Godzilla: King of the Monsters zeker gehad meer karakters, hoewel de meeste van hen waren gedegradeerd tot het besturen van een soort vliegtuig of het kijken naar computerschermen. Het had echter een enorm moment voor de hele franchise — in een ontroerende reeks veroorzaakt Ken Watanabe, in een poging om Godzilla nieuw leven in te blazen, een nucleaire explosie. In dezelfde scène doet hij iets dat geen enkel ander personage in een eerdere scène heeft gedaan Godzilla film: hij raakt Godzilla. Het is een subtiel, stil moment, en degenen zonder kennis van de geschiedenis van de personage- en filmreeks zouden er waarschijnlijk niets van hebben gedacht, maar het leek de deur te openen naar de mogelijkheid dat de monsters en mensen op een meer persoonlijke manier met elkaar in contact kwamen. peil.

Dat alles brengt ons bij Godzilla vs. Kong . In de openingsscène van de film, die zich afspeelt in een afgesloten, zwaar bewaakt gedeelte van Skull Island (er is een soort catastrofale gebeurtenis geweest die het eens zo weelderige eiland in een continue tyfoon heeft veranderd), zien we dat Kong een relatie heeft gevormd met een jong meisje genaamd Jia (Kaylee Hottle). Jia, zo leren we later, is het laatste Iwi-volk dat Skull Island bevolkte. Zij is, net als Kong, een wees. Het is een korte reeks, maar het stelt iets belangrijks vast: dat ze tot nu toe een band hebben die verder gaat dan de relatie tussen elk personage en gigantisch monster in de Monsterverse. Het voegt ook een dimensie toe aan de films die voorheen hard ontbraken: de vriendschap tussen een menselijk en een niet-menselijk personage.

De stijlfiguur van een menselijk personage dat een vriendschap vormt met een niet-menselijk personage, vormt de basis voor een van de meest populaire en ontroerende films aller tijden. Het is wat maakt ET Het buitenaardse en De ijzeren reus en Lilo & Stitch en Oke zo onvergetelijk. Binnen de relatie tussen mens en schepsel zijn er onuitgesproken banden en het vermogen van het menselijke karakter om gemakkelijker toegang te krijgen tot hun menselijkheid door de relatie met het niet-menselijke schepsel. Dit element, wanneer opgevouwen in Godzilla vs. Kong , gaat een lange weg.

Maar het moment dat de relatie als het ware hart van Godzilla vs. Kong komt een paar scènes later. Kong wordt vervoerd op een vliegdekschip, wanneer Jia haar weg baant naar waar ze Kong houden. Het regent en ze raakt Kong aan. (Zie, echo's van Watanabe in Godzilla: King of the Monsters !) En dan gaat het verder - zij tekent met hem . En Kong tekent terug. Dit soort communicatie is logisch; gorilla's kunnen al jaren communiceren met wetenschappers en zoölogen. Als hij Kong-teken laat staan, wordt hij nog verder verwijderd van een hersenloos wezen. Hij is dichter bij ons dan we hadden gedacht. En de scène is prachtig, teder gedaan – het komt het dichtst in de buurt van een van de Monsterverse-films voor een moment dat het publiek zou kunnen doen verscheuren.

Terwijl de rest van de film meer in de buurt komt van eerdere gigantische monsterfilms, is de emotionele kern van Godzilla vs. Kong blijft de relatie tussen Kong en Jia. Het verrijkt de film en onderscheidt hem van andere soortgelijke films. De rest van de film is leuker dan een hele dag in het themapark, maar de relatie tussen Kong en een klein meisje blijkt het grootste special effect te zijn.