Wat het 'Ted Lasso'-discours mist over seizoen 2
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Dit bericht bevat spoilers voor ted lasso .
Het leek vermoeiend onvermijdelijk dat ted lasso , de geliefde voetbalkomedie van Apple TV+, zou op een of ander moment een ronde van terugslag krijgen. Tot nu toe heeft de show tientallen Emmy-nominaties verdiend en al een hele reeks prijzen gewonnen, vooral voor zijn ster en mede-maker Jason Sudeikis. Zelfs zonder de bijna universele toejuiching en groeiende fandom, ted lasso leek altijd het soort show dat uiteindelijk een scherpe ronde van emotionele tegenstand zou krijgen. Hoe kan een komedie over een oprecht aardige vent die wil dat iedereen de beste versie van zichzelf is, niet op zijn minst een vleugje cynische reacties krijgen? Het is een algemeen erkende waarheid dat de nummer één keuze van vandaag het doelwit van de toorn van morgen zal zijn. Dus, ted lasso is in dat opzicht niets nieuws. We hebben deze rodeo allemaal eerder gezien.
Toch is er iets met de ted lasso terugslag die tonaal uit is. Het duurde niet lang voordat het gevreesde discours lelijk werd, zelfs volgens de waanzinnige sociale-medianormen. De nieuw leven ingeblazen Gawker verklaarde dat het 'een perfecte show is als je een hekel hebt aan lachen', terwijl Daniel Radosh, een schrijver en producer voor The Daily Show met Trevor Noah , verklaarde, zij het enigszins sarcastisch, op zijn Twitter-account dat 'veel mensen nog steeds niet klaar zijn om het toe te geven, maar het is duidelijk dat seizoen 2 van Ted Lasso niet goed is [...] en ik denk dat de reden is dat iedereen totaal verkeerd begrijpt waarom iedereen van S1 hield.' We zijn er allemaal aan gewend dat dit ding waar je van houdt slecht is, eigenlijk een soort van gesprekken, vooral omdat ze gegarandeerd het publiek opwinden en kostbare klikken krijgen. Wat maakt het des te bijtiger over? ted lasso is dat de show intrinsiek lief is, ontworpen om alles te doen behalve het bloed op te wekken, dus het idee dat het zo'n vurige minachting oproept, is op zich een beetje vreemd.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Maar laten we eens kijken naar de problemen die sommigen lijken te hebben met seizoen 2 en waarom er veel meer aan de hand is dan het gebabbel van een mogelijke tweedejaars inzinking.
Het eerste seizoen introduceerde de gelijknamige Ted Lasso, een geweldige Pollyanna-type gezonde heer die wordt ingehuurd om het worstelende Engelse voetbalteam Richmond AFC te coachen, ondanks dat hij geen ervaring heeft met het spel. Hij is een lafaard, aan boord gebracht door de eigenaar van het team die Richmond wil saboteren als een vorm van wraak op haar ex-man, die het team boven alles aanbad. De spelers zijn niet wild over hun nieuwe Amerikaanse baas die in schattige platitudes spreekt en oprecht verstoken lijkt van bedrog. Toch wint hij langzaamaan iedereen voor zich met zijn onstuitbare optimisme en echte waardering voor de fundamentele menselijke goedheid. Al snel, zelfs als Richmond AFC een professioneel dieptepunt bereikt, merken het team en degenen in zijn baan graag dat ze de beste versie van zichzelf willen worden.
Met seizoen twee is de focus verlegd van Ted en meer een ensemblestuk geworden. De pas gepensioneerde Roy Kent krijgt meer filmtijd terwijl hij probeert te achterhalen wat zijn carrière na het spelen is, evenals zijn schattige ontluikende relatie met Keeley Jones, de voormalige vriendin van aanvaller Jamie (hun romance is misschien wel een van de hoogtepunten van het seizoen). heeft ondertussen te maken met een mislukte ervaring op een Liefde Eiland -achtige realityshow en keerde terug naar Richmond met zijn staart diep achter zijn benen na jarenlang zijn teamgenoten als vuil te hebben behandeld. Dani Rojas, een enthousiaste jonge speler met natuurlijke vaardigheden, worstelt met een geval van yips na een tragisch ongeval waarbij de mascotte van het team betrokken was.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Maar Ted is er natuurlijk nog steeds. Veel van de kritieken van seizoen 2 richten zich op het idee dat de verandering van focus het verhaal heeft verzwakt, dat de winnende vriendelijkheid van Ted de mensen om hem heen niet langer motiveert. Toch is dat een beetje het punt in dit nieuwe seizoen. Ted heeft het werk gedaan om iedereen aan zijn kant te krijgen, maar nu moet hij ze daar houden. Hij heeft ook geen excuus om niet dieper in te gaan op zijn persoonlijke problemen, waaronder zijn recente scheiding van zijn vrouw. Zijn grootste conflict van het seizoen is met Sharon Fieldstone, een sportpsycholoog die is ingehuurd om voor de spelers te zorgen wiens strenge stijl het tegenovergestelde is van Ted. Als hij niets of iemand heeft om op te lossen, moet Ted over zijn eigen problemen nadenken, en daar is hij duidelijk niet klaar voor. Het is een welkome grijstint voor een personage wiens gezellige aantrekkingskracht en glas-halfvolle houding vaak in de richting van het plakkerige kunnen gaan.
Een schijnbaar verlies van conflict heeft de woede van de ted lasso sceptici ook. De grote strijd van seizoen 1 was Rebecca's plan om Richmond te vernietigen, maar zelfs zij werd gewonnen door Ted en wil nu dat het team er weer bovenop komt. Nu is er dit seizoen geen grondige verhaallijn, zeggen ze. Misschien is er geen Big C Conflict, maar de ensemblebenadering heeft een meer grondige karakterstudie opgeleverd die de vaak tumultueuze aard van de interne spanning onthult. De relaties tussen personages zijn verdiept om nieuwe diepten en onzekerheden te onthullen. Nate, de voormalige assistent-coach van het team, heeft dit seizoen vooral geworsteld met zijn verstikkende zelftwijfel en groeiende paranoia met betrekking tot zijn positie bij de club. Voorheen de spreekwoordelijke bokszak van de spelers, heeft hij nu een gezagspositie, maar een waarin hij voortdurend het risico loopt ontslagen te worden. Zijn woede neemt toe, vooral nu Roy weer bij het team komt als coach, en dat is zeker een conflict dat tot een kookpunt zal komen voordat het seizoen voorbij is.
Er zit veel subtiele spanning onder het zonovergoten oppervlak van ted lasso . Richmond AFC is een club in moeilijkheden, een club wiens geldproblemen al het hele seizoen zijn gesuggereerd. Soms kan het juiste doen desastreus zijn op een koud, hard zakelijk niveau, zoals de moedige beslissing van het team om zich uit te spreken tegen de mensenrechtenschendingen van hun sponsor. Dat alles en het team speelt nog steeds niet geweldig. De menselijke focus van de show is altijd het blootleggen van de bredere problemen die uiteindelijk zelfs voor Ted onmogelijk zullen worden om te negeren.
uiteindelijk, ted lasso is nog steeds een geruststellende show over een aardige vent die leuke dingen wil voor iedereen om hem heen. Het is een verfrissend alternatief voor giftige bros en de overspannen moeilijke mannen van prestige-tv, en het heeft een oprecht hart. Niets van dat alles mag echter worden aangezien voor frivoliteit of gezien worden als een teken dat de serie niets diepgaands te vertellen heeft. Alleen al de enorme breedte van het discours over geestelijke gezondheid in seizoen 2 zou die cynische claim moeten laten rusten. Niet elke show hoeft te zijn Game of Thrones niveaus van drama, maar dat betekent niet dat ted lasso is verstoken van zulke dingen. Misschien is de uitdaging voor onze typische opvattingen over conflict, komedie en karakter de oorzaak van dergelijke verwarring. Er zijn nog een paar afleveringen van seizoen 2 over, en dat weet ik zeker ted lasso heeft meer dan een paar verrassingen in petto.
