Wonka-recensie: een magische, muzikale zoete traktatie
Wat te bekijken Oordeel
Wonka is een muzikaal extravaganza dat voorbestemd is om een geruststellende feelgood-favoriet te worden.
Pluspunten
- +
Chalamets Wonka is een genot om naar te kijken
- +
Pakkende nieuwe nummers
- +
Er valt genoeg te lachen
Nadelen
- -
Gemene geest
- -
Rommelig plot
Ik weet niet waarom ik ooit heb getwijfeld Wonka ; het komt van de creatieve geesten erachter Paddington, ten slotte. Ik vroeg me af of de film onnodig zou aanvoelen, net zoals oudere sequels/prequels dat vaak doen, maar ik was verrast door gewoon hoe veel leuk is het.
We reizen terug in de tijd om de leuke, vrijgevochten jonge Wonka te ontmoeten terwijl hij eraan werkt om de mythische figuur te worden waar we van houden. In het begin komt hij aan in een stad die vastbesloten is de belofte die hij aan zijn moeder heeft gedaan waar te maken: een winkel opzetten in de beroemde Galeries Gourmet en samen met andere gevierde banketbakkers een fortuin verdienen.
Zijn opvallende creaties trekken al snel veel publiek, maar ook de ongewenste aandacht van het ‘Chocoladekartel’, dat niets liever wil dan van hem af. Wonka's problemen houden daar niet op: hij komt ook mevrouw Scrubitt tegen, een Dickensiaanse hotelier die Wonka dwingt een oogverblindende schuld in haar washuis af te betalen nadat ze hem heeft opgelicht met buitensporige verborgen kosten.
Het plot is niet noodzakelijkerwijs een hoofdzorg; het is er, maar slordig aan elkaar genaaid, en wikkelt zich op een manier die dat niet doet nogal zinvol zijn. Het verhaal fungeert meer als achtergrond voor de kappertjes waar Paul King bekend om is geworden.
Daartoe behoren dwaze, fantastische avonturen zoals het inbreken in een geheime chocoladekluis onder een kathedraal die wordt bewaakt door chocoholic monniken, het inbreken in de dierentuin om wat giraffenmelk op te halen om een van Wonka's beste lekkernijen te maken, of zelfs gewoon het caleidoscopische visioen dat zijn eerste kortstondige eerste keer is. snoepwinkel. En het is niet verwonderlijk dat er, met King en Simon Farnarby achter het scenario, onderweg ook veel gelachen kan worden.
'Luid' lijkt aan de orde van de dag te zijn; je krijgt het gevoel dat alles samenwerkt om de grootse aard van de dromen van de chocolatier over te brengen. Wonka is een visueel aantrekkelijke en kinetische film, met weelderige kostuums en prachtige, kleurrijke beelden, samen met een prachtige score en enkele pakkende nieuwe nummers (geschreven door Neil Hannon van The Divine Comedy) als aanvulling op de oude klassiekers.
Een film zijn die volledig gericht is op het vertellen van het verhaal van Willy Wonka voor hij bouwde zijn beroemde chocoladefabriek, Wonka zou leven of sterven bij de vertolking van Timothée Chalamet in de titelrol. Zijn Wonka is een ander beest dan die van Gene Wilder, met weinig verwijzingen naar de meer ondeugende of zelfs potentieel sinistere kant van de Wonka uit 1971. In plaats daarvan verandert Chalamet in een energieke, prestatiegerichte jongere die graag zijn talenten wil laten zien en iedereen wil helpen die zijn pad kruist.
Wonka heeft veel charme, en zijn energieke, oncynische vertolking van de ambitieuze en excentrieke aanstaande confectiekoning maakt een groot deel uit van de algehele feelgood-stemming van de film. En ook qua muzikale nummers stelt hij niet teleur, hij levert melodieuze uitvoeringen en houdt de choreografie behendig bij.
De inspanningen van Chalamet worden geëvenaard door de energie van de met sterren bezaaide cast van de film, die veel Brits toptalent bevat; mijn hoogtepunten waren onder meer Calah Lane als Wonka's naaste vertrouweling, Noodle, het spottende kartel waaruit bestaat Peep Show Paterson Joseph, Geesten sterren Mathew Baynton en Matt Lucas, en natuurlijk een miniatuur Hugh Grant die voortborduurt op zijn guitige Kerkers en kerkers: eer onder dieven charme als een Oempa Loempa.
Een paar kleine problemen voorkomen Wonka van een pitch-perfecte ervaring. Er zijn de bovengenoemde anarchistische complotten, maar het pijnlijke punt dat ik wil benadrukken is de zinloze running gag rond het hoofd van de politie. In ruil voor een eindeloze voorraad chocolade blijft hij Wonka lastigvallen namens het Chocoladekartel, en zijn karakter wordt steeds belangrijker naarmate het complot vordert... met als hoogtepunt Keegan Michael-Key in een dik pak. In een verder vriendelijke en opgewekte film voelt deze clou volkomen misplaatst.
Die problemen terzijde, Wonka blijft een verrukkelijke traktatie. Het is een eerbetoon aan de geliefde Gene Wilder-klassieker uit 1971 – Chalamet krijgt zelfs zijn eigen ‘Pure Imagination’-moment – zonder de erfenis ervan te verbreken, terwijl het ook een groots nieuw avontuur schetst dat de prijs van een (gouden) kaartje absoluut waard is.
Wonka verschijnt in de bioscoop in de VS op 15 december en op 8 december in Groot-Brittannië.
