'Ziel' Review: de zin van het leven bestaat in de ruimte tussen de noten
Ons oordeel
Het nieuwste van Pixar is een jazzcompositie die een doel vindt in de stille momenten.
Voor
- 🎶Extreem impactvol tijdens de meditatieve momenten.
- 🎶Jamie Foxx en Tina Fey zijn een krachtig komisch duo.
- 🎶Een van de beste muziekpartituren van het jaar.
Tegen
- 🎶De schattige wereldbouw past niet altijd bij de meer gefundeerde verhalende ambities.
Ziel bestaat op een vreemd kruispunt van de Pixar-canon. Hoe oneerlijk een vergelijking ook mag zijn, het deelt zijn belangrijkste DNA met: Binnenstebuiten , een andere film geregisseerd door Pete Docter, maar probeert tegelijkertijd iets heel anders dan de psychoanalyse van die film, terwijl hij opgesloten zit in de stilistische attributen die de oppervlakkige overeenkomsten tussen de twee films onmogelijk maken om te negeren. Ziel voldoet niet aan de rauwe kracht van Binnenstebuiten - weinig films zouden dat kunnen - maar het heeft momenten van klassieke Pixar-transcendentie, beats die zo sterk resoneren dat het de manier waarop de film niet helemaal geleert uiteindelijk onbeduidend maakt. Op veel manieren, Ziel is zelf als een jazzcompositie, die je aanmoedigt om te mediteren op de ruimtes tussen plot en structuur om rust te vinden.
Joe Gardner (Jamie Foxx) is een worstelende jazzmuzikant die middelbare schoolband leert om de rekeningen te betalen, maar voelt dat zijn doel in het leven is om groot te worden op het podium van de jazzclub. Na zijn grote doorbraak in een jazzkwartet, sterft Joe plotseling en bevindt hij zich aan de vooravond van de Great Beyond. Met het gevoel dat zijn leven nog maar net is begonnen, ontvlucht hij het licht aan het einde van de tunnel en strompelt hij het Grote Voor binnen, een existentiële kleuterschool voor ongeboren zielen. Door een reeks misverstanden wordt Joe toegewezen als mentor van de weerbarstige Soul 22 (Tina Fey), die elke mentor vóór Joe heeft weerstaan, zodat ze comfortabel in pre-life limbo kan blijven. Joe ziet de verlossing van 22 als zijn weg terug naar de aarde en probeert alles wat hij kan bedenken om 22 het leven te laten omarmen waar hij zo wanhopig naar terug wil.
De plot wordt verrassend ingewikkelder dan dat, maar de richting van die plot voelt enigszins in strijd met de wereldopbouwende metafysica waarop de film in de eerste akte is gebaseerd. De wandeling door het spirituele rijk is op zichzelf zeker kleurrijk en vermakelijk, maar het voelt gescheiden van het aardgebonden vlees van de film, waar de complicaties van Joe's leven het emotionele gewicht dragen. Misschien is het een ontwerpprobleem, waarbij de ronde, veerkrachtige geesten en de lijntrekkende hogere wezens van de wereld zich bij uitstek verkoopbaarder voelen dan de meer realistisch geproportioneerde mensen van New York City in de film, dus de film voelt opgesplitst in twee enorm verschillende esthetiek en tonale entiteiten die nooit helemaal emotioneel met elkaar verzoenen. Dit is waar Binnenstebuiten bereikte een vergelijkbare splitsing zoveel beter, omdat de emotionele lijn van het verhaal als het ware zowel van binnen als van buiten was. Ziel 's geestenrijk is niet meer dan een high-concept first act world-building voor de veel sterkere film die zal volgen.
Maar zodra die tweede act begint, begin je echt te voelen waar scenaristen Docter, Mike Jones en Kemp Powers op mikken met dit verhaal. Haal alle verklarende opzet weg, en dit is een verhaal over een man die op zoek is naar een doel in een wereld waar hij het gevoel heeft dat dat doel hem is ontzegd. Het opmerkelijke aan Ziel is dat het op de een of andere manier een hectische race is tegen een tikkende klok die zijn meest impactvolle momenten heeft wanneer hij de ruimte vindt om te ademen en de details van de wereld in zich op te nemen. Niet de fantasiewereld die het verzint, maar in de echte wereld repliceert het. Het biedt een ethos voor het bestaan dat tegelijk duidelijk eenvoudig maar diep diepgaand is, een zin van het leven die de artistieke ziel in ieder van ons aanspreekt en het idee ondermijnt dat we bedoeld zijn voor elk levensdoel dat we moeten bereiken. Prestaties zijn allemaal goed en wel, maar dat is niet wat het leven is, of in ieder geval niet de belangrijkste reden om te leven. Er zit een enorme ernst in die boodschap die zou moeten resoneren met iedereen die zijn doelen heeft laten afwijken van zijn levenspad.
Op een moeren-en-bouten niveau, Ziel behoudt het soort Poolse en amusementswaarde dat men mag verwachten van Pixar's niet-franchise-uitjes. Foxx en Fey hebben een geweldige komische chemie samen, en de dialoog is bezaaid met hilarische grappen en enkele regels die meer emotioneel gewicht hebben dan terecht zou moeten. De animatie is ingewikkeld en gedetailleerd, en de momenten waarop de film zijn materiële en spirituele gevoeligheden overlapt, zijn echt interessant vanwege de manier waarop ze stijl met inhoud versmelten. De jazzscore van Trent Reznor en Atticus Ross is met gemak een van de beste muzikale composities die dit jaar uitkomen. Want hoe onsamenhangend het soms kan voelen, Ziel is nog steeds een geweldige film die veel meditatiever is dan de meeste gezinsgerichte entertainment en filosofischer dan zelfs de meerderheid van Pixar's stal. Het kan ten onrechte het gevoel hebben dat het je naar binnen moet lokken met een meer overdreven esthetiek, maar wanneer het je toelaat om met je gevoelens te zitten, verliest het de behoefte aan dergelijke gimmicks en wordt het een vrij-associatief meesterwerk.
Ziel gaat in première op Disney+ op 25 december 2020.
De beste Disney+ deals van vandaag Disney Disney+ maandelijks $ 7,99/mnd Visie Disney Disney+ Jaarlijks $ 79,99/jaar Visie- Alles wat je moet weten over Disney+
- De beste Disney+ films
- Alles over het Disney+ Premier Access-programma
- Disney+ prijs: wat het kost waar je woont
