'Black Bear' Review: Aubrey Plaza is de meest onbetrouwbare verteller
Ons oordeel
Je hoeft de verteller niet te vertrouwen om 'Black Bear' te erkennen als een van de meest fascinerende films van het jaar.
Voor
- 🐻Geweldige optredens van de drie hoofdrolspelers, vooral Aubrey Plaza.
- 🐻Metafictioneel vertellen op zijn best.
- 🐻Echt schokkende wendingen.
Tegen
- 🐻Deze film is niet vriendelijk voor de gewone kijker. Bereid je voor om erin te marineren.
Zwarte beer opent op Aubrey Plaza, staat op van haar stoel op een pier, gaat een hut binnen en gaat zitten om te schrijven. Voordat er iets anders in de film gebeurt, krijgen we het signaal om te verwachten dat wat we ervaren een fantasie is, zo duidelijk uitgedrukt alsof het gordijn was opgetrokken voor een toneelstuk en de kunstgrepen van het podium voor ons werden blootgelegd. Wat is er zo intrigerend aan? Zwarte beer , is echter dat het opzettelijk speelt met onze perceptie van wat de waarheid van het verhaal is, waardoor we een potentieel autobiografische blik krijgen in de geest van schrijver-regisseur Lawrence Michael Levine die ons uitdaagt om het verschil te erkennen tussen inspiratie putten uit ons leven en gewoon gebeurtenissen vertellen zoals we ze begrijpen. Met andere woorden, meer dan wat dan ook Zwarte beer is een film over het vertellen van verhalen, die het publiek dwingt tot een niveau van actieve betrokkenheid dat gek zal worden van degenen die op zoek zijn naar een samenhangend plot, maar het is enorm lonend voor degenen die praten met de motieven die in het spel zijn.
De film begint goed als Allison (Plaza) aankomt in een afgelegen hut die eigendom is van Gabe (Christopher Abbott) en zijn zwangere vriendin Blair (Sarah Gordon). Allison is een acteur die regisseur is geworden en die de afzondering wil om zichzelf te dwingen haar volgende film te schrijven, maar wordt bijna onmiddellijk op een zijspoor gebracht door Gabe's subtiele flirts en Blairs nauwelijks verborgen jaloezie. Op een avond komt het drietal bijeen voor het diner, van hartelijke nieuwsgierigheid naar elkaars leven tot het maken van backhanded opgravingen met weerhaken die een reeds bestaande relatiestrijd tussen het paar en de schijnbaar pathologische neiging van Allison om hun antagonisme uit te lokken aan het licht brengen.
Dit is een uitgangspunt dat leeft en sterft op zijn uitvoeringen, en gelukkig geven deze drie zulke genuanceerde uitvoeringen - versterkt door een suggestieve bewerking door Matthew L. Weiss - dat het een fascinerende karakterstudie van alle drie wordt. Abbotts interpretatie van Gabe als een mislukte artiest die zich eenzaam voelt vanwege zijn gebrek aan emotionele steun, vormt een perfecte aanvulling op Gordons kijk op Blair als een vrouw die zich minder voelt door haar zwangerschap en een hekel heeft aan het feit dat Gabe zich niet langer tot haar aangetrokken voelt. Plaza is echter het middelpunt, Allison spelen als een hardnekkige stront-roerder waarvan je nooit helemaal kunt zien dat het serieus is of een grapje, en Blairs feministische waardering voor haar zogenaamd apolitieke films vrolijk afwijst als projectie, terwijl het fungeert als een canvas waarop Gabe zal schilderen is wellustig verlangens. Dit zijn drie zeer gebrekkige karakters, die op elkaar botsen door middel van fantastisch genuanceerde portretten, die laten zien hoe ver een goede dialoog en bekwame acteurs kunnen zorgen voor een kwalitatief hoogstaand verhaal.
Maar dan Zwarte beer neemt halverwege een wending, waarbij we een schrijnende climax opgeven ten gunste van helemaal opnieuw beginnen en onze leads in nieuwe rollen herschikken. Ze gebruiken het eigendom van de hut nu om een film op te nemen die erg doet denken aan het plot dat we zojuist zagen ontvouwen, maar de rollen van Allison en Blair zijn nu omgedraaid, zowel in de film als in de film-in-de-film, en Gabe is de regisseur van de film en de echtgenoot van Allison. Vanaf hier, Zwarte beer verandert in een soort duistere komedie, die de chaotische ins en outs volgt van het maken van een onafhankelijke film en het soort pretentieuze denkspelletjes dat wordt gespeeld tussen regisseurs en acteurs.
De parallellen tussen de eerste helft en de tweede zijn wat maken Zwarte beer zo interessant om te ontleden, omdat het karakterrollen, dialooglijnen en motieven door elkaar schudt om de vraag op te roepen hoe dit verhaal zich verhoudt tot het eerste. Is dit het verhaal van hoe Allison stopte met acteren om regisseur te worden? Is dit het verhaal van Gabe en Allison die hun noodlottige nacht met Blair dramatiseren en kapitaliseren? Is dit een metatekstuele hervertelling van de ervaringen van Lawrence Michael Levine bij het regisseren van een andere film? Geen van deze vragen kan absoluut bevestigend worden beantwoord, omdat er zoveel tegenstrijdige bewijzen in het spel zijn dat er nooit een definitief antwoord kan worden gegeven. Maar antwoorden zijn niet het punt, omdat deze twee helften alleen een geheel vormen als je je herinnert dat je een verhaal wordt verteld. Dit zijn de creaties van een schrijver, en het maakt niet uit of deze personages zijn gemaakt van hele stof of dat hun confrontatie gebaseerd is op een doorleefde ervaring. Er is vrolijk solipsisme in Levine's obstructie van de waarheid, omdat hij je er constant aan herinnert dat de film alleen maar een verzameling leugens kan zijn.
Aubrey Plaza zwaait echt naar de hekken in de tweede helft en geeft een van de meest hypnotiserende en raadselachtige uitvoeringen van het jaar, en zelfs met zulk sterk materiaal zou het gewoon niet dezelfde film zijn zonder haar zwaartekracht. Ze grondt de hele fictie in haar persoonlijkheid, en zij is de as waarop we worden gedwongen te onderzoeken hoe we onze relatie tot wat ons is getoond internaliseren. Per slot van rekening is zij binnen het kader van deze film - nog een laag fictie, onthoud - de schrijver, en hoe moeten we alles vertrouwen wat ze zegt? Uiteindelijk hoef je haar niet te vertrouwen om te erkennen Zwarte beer als een van de meest fascinerende films van het jaar.
Zwarte beer is beschikbaar op VOD op 4 december 2020.
De beste Amazon Prime Instant Video-deals van vandaag Amazon Prime Video - Gratis proefversie Visie Amazon Prime - jaarlijks $ 119/jaar Visie Amazon Prime - maandelijks $ 12,99/mnd Visie- De beste Amazon Prime-films
- Amazon heeft gelijk: je bent niet de eigenaar van je digitale media
- De beste shows op Amazon Prime
- Nieuwe films op Amazon Prime
