Gran Turismo review: racefilm is Rocky op wielen
Wat te kijken Verdict
Een competente maar weinig spectaculaire autoracefilm met minimale spanning.
Voordelen
- +
Een opvallende David Harbor
- +
Enkele spannende racescènes
Nadelen
- -
Door clichés geteisterd script
- -
Overvloedige productplaatsing
- -
Verrassend conventioneel en ongeïnspireerd
Grote Touring is geen gamefilm. Noch, ondanks dat Neill Blomkamp in de regisseursstoel zit, is dat ook niet Grote Touring een sciencefiction. Zijn nieuwste nieuwe film , alles over een gamer die racer is geworden, komt de zelfverklaarde petrolhead het dichtst in de buurt van het maken van een sportfilm. Dusver. Gebaseerd op een echte toegewijde gameliefhebber die zijn talenten gebruikte om een professionele autocoureur te worden, is het zeker een inspirerend verhaal. Maar maakt dat het een inspirerende film?
Tiener Jann Mardenborough (Archie Madekwe, ook in Netflixen 'S Hart van steen deze week) was een meester in het titulaire PlayStation-racespel toen hij meedeed aan een wedstrijd die voor hem de ultieme prijs bood; de kans om met de professionals te racen op enkele van de beroemdste circuits ter wereld.
Nadat hij het spelelement van de wedstrijd heeft gewonnen, begeeft hij zich in de realiteit van de autosport en, met hulp van ervaren ingenieur en trainer Jack Salter ( Vreemdere dingen ’ David Harbour), maakt hij een opmerkelijke opmars door de gelederen om uiteindelijk deel te nemen aan de meest veeleisende en gevierde race ter wereld: de 24 uur van Le Mans.
Nog steeds geassocieerd met de innovatieve stijl die zijn eerste speelfilm maakte - die van 2009 Wijk 9 , een kritisch en commercieel succes — de regisseur heeft iets ingeleverd dat verrassend genoeg niet aan de onvermijdelijke verwachtingen voldoet. Ondanks alle buzz en glamour die met autoracen gepaard gaat, is de film onverwacht conventioneel, opgedeeld in nette secties - de gamerscompetitie, het Nissan-trainingskamp en de overstap naar professioneel racen - met de bijschriften met datums en locaties, net in voor het geval we de weg kwijtraken. Niet dat het waarschijnlijk is.
Waar de film echter de weg kwijtraakt, is het onvermogen om een cliché te weerstaan. Dat trainingskamp grijpt terug op tal van militaire films, met Harbor als de harde leermeester, en zelfs zijn karakter is meer dan een beetje bekend. Je kent die ene, de man met al het talent die het nooit helemaal heeft gehaald en een zachtere kant verbergt onder een hardgebeten buitenkant.
Het zegt veel voor de acteur dat hij ook boven enkele van de slechtste dialogen in de film uitstijgt om zijn beste prestatie te leveren, ook al klinkt zijn grote toespraak alsof hij rechtstreeks uit het Bumper Book Of Clichés is gehaald. Er is de onvermijdelijke vurige publieke rivaliteit tussen Jann en een topcoureur, een geoliede marketingmanager (Orlando Bloom) en het moment van de waarheid, wanneer Jann bijna alles opgeeft.
Het game-aspect verdwijnt zodanig naar de achtergrond dat we af en toe herinneringen aan de oorsprong van het verhaal nodig hebben, waardoor dit een pure racefilm wordt. Het staat of valt met zijn racescènes en gelukkig zijn ze aan het werk... gewoon.
Er is wat nagelbijtende opwinding en een naar adem snakkend ongeluk in sequenties die proberen de stijl van Ron Howard's weer te geven. Haast (2013). Maar over het algemeen slagen ze er nooit helemaal in om de spanning en het vleugje benzine te reproduceren dat gepaard ging met het Hunt v Lauda-drama, en zodra Jann begint te racen met de professionals, vervalt het in het voorspelbare patroon van een competente maar onspectaculaire autoracefilm. Niets meer niets minder.
In een jaar waarin verhalen over zakelijk succes de kop opsteken, legde Ben Affleck de lat hoog met Lucht - dit is nog een andere kanshebber of, zoals de directeur van Orlando Bloom uitroept: 'Dit is een marketingextravaganza!' Hij maakt geen grapje. Afgezien van het niveau van branding dat hoort bij autoracen, doordringt het het verhaal, waarbij Nissan en PlayStation het leeuwendeel grijpen. Maar deze keer is het gewoon productplaatsing in plaats van een blik op de bedrijfscultuur of innovatie en doet het steeds meer afbreuk aan de inspirerende aard van Janns verhaal.
Ondanks de titel en enkele flitsende graphics, hoef je geen gamer te zijn om te kijken Grote Touring . Het is een sportfilm, meer met racefans in gedachten en met een hartverwarmend menselijk verhaal als kern. Of, anders gezegd, Rotsachtig op wielen. Het underdog-verhaal, het geloof in talent dat wordt vervuld en dromen die uitkomen, zijn er allemaal, maar dat geldt ook voor de conventies uit de film, die zijn versleten door overmatig gebruik. Voor al zijn jeugd en belofte, Grote Touring is teleurstellend ongeïnspireerd.
Grote Touring draait op woensdag 9 augustus in de Britse bioscopen en op 25 augustus in theaters in de VS.
