‘Mythic Quest’ 2.06 Review: Achtergrondverhaal!
Ons oordeel
Het vermogen van 'Mythic Quest' om hilarisch en bitterzoet te portretteren in een op zichzelf staande aflevering is nog steeds een stuk beter dan de rest.
Voor
- ️Het script van Craig Mazin legt het verdriet en de kwetsbaarheid vast van jezelf op een creatieve manier naar buiten brengen.
- ️Alles over CW in het heden is logisch.
- ️Kostuumontwerper Sabrina Rosen's periodespecifieke looks en de stijlen waar CW nog steeds de voorkeur aan geeft.
- ️Geweldige soundtrackkeuzes.
- ️Prachtige prestaties van de drie hoofdrolspelers maar vooral van Josh Brener.
Tegen
- Het is onmogelijk om dezelfde verrassende impact te hebben als 'A Dark Quiet Death' uit het eerste seizoen, maar dit is een klein minpuntje.
Dit bericht bevat spoilers voor Mythische zoektocht 'Achtergrond!
Lees onze laatste recensie hier .
Twee van de eerste dingen die we leren over C.W. Longbottom (F. Murray Abraham) in: Mythic Quest's pilootaflevering is zijn liefde voor achtergrondverhaal en dat hij een Nebula Award won. Naast zijn vermogen om iets ongepasts te zeggen, ongeacht de tijd of plaats, maken de Nebula Award en zijn aandringen op een achtergrondverhaal deel uit van zijn persoonlijkheid. In het tweede seizoen blijft dit waar en alleen omdat C.W. niet fysiek op kantoor is *, betekent dit niet dat de griezelige opmerkingen en aanstootgevende verhalen ontbraken. Hij beheerst de videochattechnologie (inclusief de mogelijkheid om zijn scherm te delen) en is nog steeds een vast onderdeel van MQ. Eerder in het seizoen , Jo (Jessie Ennis) zorgde ervoor dat hij de rechten op zijn personages zou behouden, zelfs als de deadline voor het laatste deel van zijn trilogie in 1982 zou zijn. Ondanks al zijn gepraat over zijn vergane glorie, is er nog steeds veel dat we niet weten weet over de opkomst van de ervaren verhalenverteller tot science-fictionschrijversfaam, en Achtergrondverhaal! is hier om de belangrijke hiaten op te vullen.
* Tijdens mijn gesprek met Abraham bevestigde hij dat dit nodig was vanwege de pandemie en Rob McElhenney wilde niet dat hij zijn gezondheid op het spel zette door vanuit zijn huis aan de oostkust te reizen.
Na die van vorige week uitstekende fles aflevering binnen het Mythic Quest-kantoor, dit uitje geschreven door Tsjernobyl maker Craig Mazin speelt zich volledig buiten deze locatie (en tijdsperiode) af. Mazin speelt Lou in de huidige tijd, maar neemt ook de rol aan van de jonge Carl Longbottom's (Josh Brener) baas Sol Green in deze flashback naar 1972. het midden van de jaren 90 - zij het met een link naar hetzelfde kantoor en dezelfde industrie - dit deel van het verleden volgt een gevestigde figuur en legt de spijt bloot die de schrijver heeft geteisterd. Als de gastrollen van Cristin Milioti en Jake Johnson Mythische zoektocht uitje beeldde de geboorte en dood van een specifieke videogame (en huwelijk), dan Achtergrondverhaal! brengt de opkomst van C.W. in kaart en de dingen die hij onderweg verloor. Het onthult ook dat een combinatie van drank en een etalagedisplay ertoe heeft geleid dat de schrijver de toekomst van videogames voorspelde - decennia voordat het werkelijkheid zou worden. De auteur is altijd goed geweest in het toeteren van zijn eigen hoorn, maar deze bravoure beschermt zijn diepgewortelde onzekerheid.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Mede-bedenker en ster McElhenney regisseert 'Backstory' — hij regisseerde ook A Dark Quiet Death — en laat zien hoe deze werkplekkomedie niet tevreden is met binnen de lijnen van één format te blijven. De introductie van de jonge Carl is minder desoriënterend dan de omweg van seizoen 1, aangezien het al vroeg duidelijk wordt in wie deze jonge man zal veranderen na zijn tijd als tekstredacteur bij Amazing Tales Publishing. Bij zijn aankomst ontmoet hij twee andere nieuwe medewerkers en de drie ontdekken al snel dat ze veel gemeen hebben: ze hebben hun Tribe-pod gevonden. A.E. Goldsmith (Shelley Hennig) en Peter Cromwell (Michael Cassidy) streven er ook naar om de volgende scifi-schrijfsensatie te worden en ze komen overeen elkaar aantekeningen te geven om de korte verhalen die hun voet tussen de deur hebben gekregen te verbeteren. Het is niet de inhoud van hun werk die Sol tot hen aantrok als werknemers, maar het feit dat ze een schoon exemplaar afleverden.
De eerste introductie in 'Backstory' legt de basis van Carl's verliefdheid, maar drankjes na het werk benadrukken verder dat Carl dol is op AE en een liefdesdriehoek lijkt onvermijdelijk - de wetenschap dat hij in het heden vrijgezel is, geeft ook aan dat het niet goed zal aflopen . Ze delen hun werk met elkaar en dat is een daad van kwetsbaarheid. De volgende dag hebben AE en Peter minimale aantekeningen voor elkaar, maar als het gaat om Carl's Tears of the Anaren zijn er tal van zaken die subtiel moeten worden genoemd. De titel is verwarrend, want in plaats van te huilen, verwijst het naar de scheurende definitie van dit woord en deze fout herhaalt zich gedurende de hele aflevering. Wat de inhoud betreft, wijst A.E. erop dat, omdat bepaalde aspecten, zoals vleeszakken op de ruggen van de Anaren en robotpaarden, een rugzak en een auto vervangen, zijn evolutionaire veranderingen niet substantieel zijn. Omdat het robotpaarden zijn, is zijn verklaring achter deze keuze, die laat zien hoe weinig diepgang er zit in de wereldopbouw. Het is niet genoeg om een toekomst voor te stellen waarin de dingen gewoon anders zijn. Ze moeten tegelijkertijd onverwacht en onvermijdelijk zijn, legt A.E. uit en hij worstelt om haar opbouwende kritiek te accepteren.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Jezelf blootstellen met een stuk werk waar je je hart en ziel in hebt gestopt en dan niet de lof krijgen die je verwacht, is moeilijk, maar Carl negeert deze ideeën niet volledig in zijn volgende ontwerp. Hij heeft echter alleen cosmetische veranderingen aangebracht en de problemen blijven bestaan. Maar ik heb er geen moeite mee, zegt hij, terwijl het dragen van een coltrui vergelijkbaar is met iets dat CW tegenwoordig zou dragen. Dit weerspiegelt zijn nauwelijks veranderende kleermakerssmaak en kostuumontwerper Sabrina Rosen doet geweldig werk door de aardetinten van het tijdperk weer te geven. De silhouetten van stropdassen en kostuums veranderen door de jaren heen, al is duidelijk dat Carl zich comfortabel voelt in verschillende tinten bruin. Zijn enige flamboyante moment vindt plaats tijdens de Nebula Awards in een auberginepak en een afbeelding van Josh Brener in dit kledingstuk heeft de originele foto van een jonge F. Murray Abraham vervangen. in de inleiding van de pilot-aflevering (een foto van toen hij in 1985 zijn Oscar won). Deze aandacht voor detail in 'Backstory' is behoorlijk magnifiek, zelfs als de Nebula Award ter vervanging van een Oscar-photoshop een handig idee was. De uitvoering van Brener doet wonderen terwijl hij C.W.'s maniertjes nagelt zonder het gevoel te hebben dat hij gewoon een indruk van Abraham maakt. De casting is effectief omdat dit zijn reis in kaart brengt van een schrijver met een fris gezicht naar iemand die zijn ego de overhand laat krijgen en de dynamiek met Henning en Cassidy is even meeslepend.
Dus hoe gaat Carl in 'Backstory' in een jaar tijd van een halfbakken verhaal naar een bekroonde schrijver? Wanneer A.E. haar verhaal gepubliceerd krijgt, kiest hij ervoor om naar huis te gaan en te werken, in plaats van zich bij zijn cohorten aan te sluiten voor een drankje. In een koortsachtige opeenvolging maakt hij van zijn korte verhaal een novelle-lengte en wanneer hij A.E. belt om haar het nieuws te vertellen, neemt Peter haar telefoon op. Dit bevestigt dat de twee een stel zijn en dat ze niet alleen zijn werk op creatieve wijze aan flarden hebben gescheurd, maar dat ze ook achter zijn rug om aan de slag zijn gegaan. Zijn bitterheid slaat over als hij suggereert dat AE alleen maar vooruit gaat omdat Sol zich tot haar aangetrokken voelt. Hij weigert deze koppige opmerking terug te nemen en voegt eraan toe: Jij twijfelt aan mijn visie, ik twijfel aan je smaak. In een wanhoopsdaad geeft hij zijn novelle aan sci-fi-schrijver Isaac Asimov (Chet Grisson) om te lezen - hij zit in de vergaderruimte stapels boeken te tekenen - en is opgewonden wanneer een boodschapper het manuscript afgeeft. Het bijgevoegde briefje is positief met Asimov die uitlegt dat hij enkele bewerkingssuggesties in rode inkt heeft gedaan die hij wel of niet aan boord kan nemen, geen probleem. PS Ik heb genoten van je gebruik van achtergrondverhaal heeft een diepgaand effect op de schrijver en is iets waar hij in het heden naar leunt. Hij is echter verbijsterd als hij ziet dat de rode inkt van Asimov elke regel van zijn pagina's bedekt.
(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Hij heeft geen vrienden om naar toe te gaan, drinkt alleen en loopt naar huis in het midden van een onweersbui, vergezeld van Graham Nash's There's Only One. Een etalage met Pong ontgrendelt iets in zijn dronken brein en hij gaat aan het werk om zijn visie op een wereldopbouwende toekomst uit te leggen. Deze door het publiek geleide constructie zal doordrenkt zijn met verhaal en hij komt met een concept dat lijkt op Mythic Quest in een tijd dat computergames een rudimentair ontwerp hadden. Waar heb je het over? roept Sol uit, terwijl AE zijn idee niet verwerpt of ondersteunt. Als hij voor de laatste keer het kantoor verlaat, kiest hij ervoor om Tears of Anaren in te typen, maar dan met de aantekeningen van Asimov. Gesneden tot de Nebula Awards en de prijs die C.W. bijna 50 jaar later nog steeds pronkt. Op dit evenement komt hij Peter en A.E. (die nu langs Anne gaat) tegen en ze zijn nog steeds samen. De reünie is niet verrassend ongemakkelijk en wanneer Peter C.W. (hij heeft Carl gedumpt) een drankje gaat halen, maakt Anne duidelijk dat ze weet hoe zijn boek zo klinkt als Asimov. Jealous Guy van John Lennon speelt tijdens deze reeks en hoewel het geen subtiele songkeuze is, vat het ook C.W.s bitterheid en gebreken samen die het hem onmogelijk maakten om zijn derde boek te schrijven. 'Achtergrond!' is weer een indrukwekkende swing uit de Apple TV+-komedie die eindigt met een prachtige coda en enkele bekende gezichten.
Net als bij A Dark Quiet Death is de laatste scène met een jonge Ian (McElhenney) en in plaats van een nieuw spel te spelen, heeft hij een onenthousiaste Poppy (Charlotte Nicdao) meegenomen om de dronken, aangespoelde C.W. te helpen bij hun onderneming. Heb je er ooit aan gedacht om voor een videogame te schrijven? vraagt Ian, en beelden van Carl die Pong voor het eerst ziet flitsen voor zijn ogen. Soms duurt het tientallen jaren voordat de beste ideeën zich manifesteren. Carl's reis is een venster op brandende creatieve bruggen, en beide Backstory! en A Dark Quiet Death dienen als een waarschuwend verhaal voor wat er van Poppy en Ian kan worden als ze de kloof dieper laten worden.
