Review 'Hunter Hunter': de verschrikkingen van het leven van het land

Ons oordeel

'Hunter Hunter' is een spannende impasse over hoe het kwaad nog steeds degenen vindt die zichzelf opsluiten, en vraagt zich terecht af of opsluiten een nuttige bescherming is.

Voor

🐺 Summer H. Howell's opgesloten kind.
🐺 Camille Sullivan als moeder op het randje.
🐺 Dat einde, jongen, hoera.

Tegen

🐺 Eindigt sterk, bouwt prima op.
🐺 Bijrollen zijn dunner.
🐺 Misschien niet ieders snelheid.

Naarmate de mensheid evolueerde, terwijl holbewoners van knuppelende sabeltanden gingen naar het dragen van Bluetooth's, bleven degenen die bang waren voor de oprukkende verleidingen van beschavingen toegewijd aan hun primitieve manieren. Bij Shawn Linden's Jager Jager , het is de bedoeling dat we begrijpen hoe oer ons bestaan nog steeds is achter wifi-signalen, supermarkten en andere moderne gemakken. Terwijl de vooruitgang voorwaarts marcheert, zijn er nog steeds mensen die achterblijven door hun eigen keuzes. De gruwelen die in deze boswildstalker worden afgebeeld, komen duidelijk uit de derde akte en vallen samen met paranoia's van futurisme of maatschappelijke afhankelijkheden zoals waargenomen door met vacht gebundelde jagers die verouderde denkwijzen aanwakkeren. Het is rauw, gemaakt met roofzuchtige focus, en hoewel uitzonderlijk simplistisch, snijdt het nog steeds tot op het bot in de griezelige slotminuten.

Joseph Mersault (Devon Sawa), zijn vrouw Anne (Camille Sullivan) en dochter Renee (Summer H. Howell) leiden een geïsoleerd leven als pelsjagers. Ze jagen, foerageren en vertrouwen op Moeder Natuur voor hun benodigdheden. Wanneer een losgeslagen wolf dieren uit de vallen van de familie begint te grijpen, waagt Joseph zich in het omringende bos om zijn viervoetige vijand uit te schakelen. Anne en Renne blijven achter om Renee's thuisonderwijs bij te houden, maar de zorgen nemen toe als Joseph stopt met het beantwoorden van zijn radio. Dan ontdekt Anne een gewonde man in de buurt van hun eigendom (Lou, gespeeld door Nick Stahl), die ze naar hun woonkamer sleept om eerste hulp te verlenen. Weer een slachtoffer van de gemene wolf? Of iemand die weet waar Joseph is en niets vertelt.

Het minimalistische karakter van Jager Jager is zowel zijn felste eigenschap als een beperkende holster. Er is genoeg te vrezen in een impasse tussen mens en dier, de laatste ongetemd, grommend naar zijn beoogde prooi. Evenzo voelen ondersteunende personages zich onderontwikkeld, aangezien dit een verhaal is over de familie van Joseph, de alfa die hun voedsel steelt, en zwerver Lou. Gemeentewachter Barthes (Gabriel Daniels) heeft te maken met bougie-oproerkraaiers uit de stad die zich niet houden aan landelijke verordeningen, maar zijn integratie in een cruciaal plotmoment is niet de bedoeling, gezien gedempte bogen. Zelfs na negentig minuten is er een tekortkoming in het aandringen van de film achter Josephs toewijding om een rustig spoorzoekersleven te leiden dat verder gaat dan erfenis en erfgoed. Misschien zal dat voor sommigen harder toeslaan.

Natuurlijk, veel van waar ik dol op ben Jager Jager , en dus niet kan onthullen, accentueert een woeste finale. Er is een bewuste poging gedaan om mogelijk bovennatuurlijke invloeden te combineren met verderfelijke verdorvenheid à la The Wolf Of Snow Hollow dat is meer bedreven in de oefening van Linden. Ik zou ook nalatig zijn om geen parallellen te noemen met martelaren die gruwelijkheid gebruiken om de woede en onthechting van een personage te benadrukken in een ander genre-wild moment van wrede catharsis. Linden propt de achterkant van Jager Jager met een vuurwerk van snel achter elkaar pijnlijke knallen, ten koste van het contrast met een achtergrondverhaal dat minder spannend en meer survivalistisch is. De nevenschikking werkt in visuele aanwijzingen, waarbij Anne en Renee's acties in kaart worden gebracht terwijl de situatie steeds nijpender wordt, maar laat zien hoe rust misschien wat zachter is dan vereist in voorgaande sequenties.

Van alle dynamiek die in het spel is, is de meest vitale verhalende weergave die van Renee's tekortkomingen als een gevangene-van-omstandigheden-adolescent die alleen de volgtechnieken van haar vader kent. Summer H. Howell speelt haar versie van een gedomesticeerde welp, stelt vragen over literatuur en wiskunde die onbeantwoord blijven, terwijl ze onvolwassenheid vertoont door gebrek aan sociale invloeden. Jager Jager is een doordachte weergave van het schrijven van het lot van een ander ondanks het geweld, de gescheurde ledematen van zoogdieren en de gebroken konijnenhalzen. Oudere generaties hinderen onbedoeld hun nakomelingen door te eisen dat ze zich houden aan genormaliseerde praktijken die nu vervlogen zijn. Linden speelt met natuur- versus opvoedingsthema's (natuur als ecosysteem) op zowel subtiele als versterkte manieren, samen met de instinctieve laagheid van slechte acties. Toch ben ik, afgezien van de laatste minuten, het meest onder de indruk van Howells belichaming van verloren kinderjaren en erfelijke mislukkingen. Het is een keuze om Renee opgesloten te houden, een keuze die consequenties heeft.

Jager Jager is zo stil als de rivierbeddingen en met bladeren bedekte paden die voor een lange tijd de ode van Shawn Linden aan de pionier bepalen. Een zegen die de noodzaak van onafhankelijke vaardigheden toestaat en een vloek voor degenen die worstelen met betaalbare alternatieven die beschikbaar zijn, aangezien gevaren zich voordoen in harige jassen of vlees. Het is een gemakkelijk horloge, en Sawa's overtuiging vormt het toneel voor zware vragen over waarom iemand zich zou kunnen wijden aan dergelijke rustieke praktijken. Dan komt er somberheid en angst, snijdend door dode lucht voor een derde handeling die degenen die op de loer liggen voor de ware verachting van Jager Jager te bespringen.

Jager Jager zal beschikbaar zijn op VOD 18 december 2020.