Review 'Jurassic World: Camp Cretaceous': 'The Breakfast Club' krijgt Jurassic
Ons oordeel
Een solide samenwerking tussen Universal en Dreamworks brengt alle dinosaurus-inzet die je verwacht, terwijl het nog steeds geschikt is voor een jonger publiek.
Voor
- 🦕 Een lief en vermakelijk verhaal dat nog steeds de inzet van een Jurassic-avontuur behoudt.
- 🦕 Herkenbare karakters.
- 🦕 Dinosaurussen en landschappen zijn beide prachtig geanimeerd.
- 🦕 HOBBELIG!
Tegen
- 🦕 Menselijke karakters zien eruit alsof ze uit een andere show zijn geknipt en geplakt.
- 🦕 Het einde is veel meer een sisser dan een knal.
De aanhangwagens voor Jurassic World: Kamp Krijt beloofde uitgestrekte parklandschappen en verbluffend geanimeerde dinosaurussen. Hoewel het die twee dingen in schoppen leverde, kwam het ook op tafel met een interessante en herkenbare cast van personages die vastzaten in een precaire situatie. Als je je zorgen maakte dat een toevoeging van Dreamworks aan de Jurassic-franchise geen belangen zou hebben, kun je die laten rusten.
Het verhaal volgt Darius (Paul-Mikél Williams), Brooklyn (Jenna Ortega), Kenji (Ryan Potter), Sammy (Raini Rodriguez), Ben (Sean Giambrone) en Yazmina (Kausar Mohammed) als de onderneming in Jurassic World's nieuwste attractie: Camp Krijt. Elk kind is om verschillende redenen in het park: Brooklyn is de influencer, Kenji is het rijke kind, Bens moeder dacht dat het goed zou zijn om hem uit zijn schulp te halen, Yaz is een professionele atleet die wordt gesponsord door het park, Sammy's familie zorgt voor al het vlees naar het eiland, en Darius versloeg een onwinbare videogame voor zijn kans om daar te zijn.
Zoals je je kunt voorstellen aan de hand van de beschrijvingen van de hoofdrolspelers van de serie, besteden deze kinderen in het begin niet veel tijd aan het opschieten. Hoewel dingen zelden ronduit controversieel zijn in de serie, is er een zeer: Ontbijt club- zoals een sfeer die hier gaande is. De verschillende achtergronden van de kinderen resulteren in botsende persoonlijkheden, maar op een manier die speelt bij Kamp Krijt ’ gunst. De tieners zijn allemaal erg eentonig in hun karakterdimensies, maar ze zitten in een serie voor jonge volwassenen - dit was de juiste zet voor de show.
Hoewel de meeste van deze kinderen niet per se complex zijn, betekent dat niet dat ze niet in staat zijn om te groeien. Geleidelijk aan bereikt elk zijn respectieve persoonlijke hindernissen. De jonge Darius krijgt de meeste aandacht als 'hoofdpersoon' van het ensemble. Zijn verhaal met zijn familie en zijn vooruitgang worden beide doordacht behandeld, en op een manier die zijn uiteindelijke leiderschap van de groep rechtvaardigt. Zoals verwacht, zijn de meeste persoonlijke uitdagingen waarmee tieners worden geconfronteerd breed op een manier die resoneert met alle leeftijden. Het is merkbaar, maar niet iets dat op geen enkele manier tegen de serie werkt.
Het meesterlijke animatieteam van Dreamworks geeft Jurassic-fans de kans om het park te verkennen op een manier die we nog nooit eerder hebben gezien. Het creatieve team zorgde ervoor dat de blik achter de schermen die we van het park krijgen, anders is dan die we in het verleden hebben gezien. Dr. Henru Wu (BD Wong) is gevestigd in een gloednieuw ultramodern laboratorium. Het is in datzelfde laboratorium dat we de serie MVP ontmoeten, een a-symmetrische pasgeboren ankylosaurus die Ben Bumpy noemt, voordat Brooklyn iedereen van het terrein laat opstarten.
Counselors Roxie (Jameela Jamil) en Dave (Glen Powell) hebben de leiding over het grootste deel van de kampervaring van de kinderen. Door hen kunnen we terugkeren naar de gyrospheres voor meer herbivorenactie en de kinderen volgen terwijl ze over (en door) een migrerende kudde tokkelen. Het team heeft zichzelf echt overtroffen als het gaat om de animatie van zowel het park als de dinosaurussen. Vreemd genoeg werd die zorg niet uitgebreid tot de menselijke karakters. Vanuit een persoonlijk perspectief ben ik blij dat ze zich hebben gefocust op wat ze deden. Het is gewoon vreemd dat de mensen lijken te worden geanimeerd in een heel andere kunststijl.
Tegen de tijd dat we het einde van het seizoen bereiken (het is een snel horloge – acht afleveringen van elk ongeveer dertig minuten), hebben de kinderen geleerd om naast elkaar te bestaan en willen ze elkaar meestal niet vermoorden. Deze verschuiving komt minder van de normale ervaringen met kampbinding die ze aan het begin van het seizoen moesten doorstaan en meer omdat de dinosaurussen uit zijn en ze proberen op te eten, maar ze zijn er toch gekomen! Er zijn tal van climaxmomenten terwijl de serie naar de finish sleept, inclusief een stressvolle ontmoeting met de Raptor Squad (RIP Delta, Echo en Charlie), een zeer getikte carnotaurus die de kinderen Toro noemen, en een aantal betreurenswaardige run-in- ins met de indominous rex.
De avonturen vol dinosaurussen hebben alle inzetten die we gewend zijn van alles in de Jurassic Park franchise, maar de seizoensfinale deelt niet dezelfde prestatie. Na alles wat de groep heeft meegemaakt, voelt het alsof de dingen uit de hand lopen in plaats van een soort triomfantelijk einde te hebben. Een deel van de taak van een seizoensfinale is om het volgende hoofdstuk van het verhaal op te zetten, maar die opzet betekent weinig als je de dingen niet op een zinvolle manier afsluit.
Hoewel het einde een beetje een teleurstelling was, Kamp Krijt is nog steeds een hele show. Het presenteert het indominous als meer dreigend dan Jurassic World was in staat om (zegt ze als een trouwe) Jurassic World supporter) en behandelt het park met alle eerbied van een fan en alle spot van een generatie die InGen en Masrani Corp hun hele leven heeft zien verknoeien. Het is grappig, het is lief en het is absoluut de drie uur waard om de serie af te maken.
Jurassic World: Kamp Krijt zal beschikbaar zijn op Netflix 18 sept.
