Review 'Lovecraft Country' 1.04: een geschiedenis van geweld

Ons oordeel

Een gekmakende karakteraflevering met veel verhaalvoortgang om het goed te maken.

Voor

🌊Het is zover gekomen dat we hier elke week een plekje voor Leti moeten houden.
🌊Ruby's verhaal krijgt wat aandacht.
🌊Adequaat gebruik van spanning in plaats van traditionele monsters.

Tegen

🌊Verschrikkelijke karakterkeuzes voor iedereen!
🌊Bezorgdheid over hoe de seksualiteit van een bepaald personage zal worden behandeld.
🌊Racistische, seksistische politie Kapitein is nog niet op zijn tanden geslagen.

Dit bericht bevat spoilers voor Lovecraft land.
Bekijk de recensie van vorige week hier .

Soms geven afleveringsverhalen personages grote vooruitgang. Anderen, je ziet die personages vrolijk achteruit springen, de hele weg lachend. A History of Violence is een frustrerende combinatie van beide, maar er is genoeg om het verhaal vooruit te helpen in de aflevering om ons te redden van de schreeuwwaardige karakterkeuzes.

Na zijn ontmoeting met Christina Braithwhite (Abbey Lee), gaat Tic Freeman (Jonathan Majors) naar de bibliotheek om in de geschiedenis van The Order of the Ancient Dawn te graven, zodat hij genoeg kan leren om de verloren pagina's van het Boek van Adam te vinden. Helaas vond hij dat belangrijker dan Leti Lewis (Jurnee Smollett) vertellen dat het geld dat haar in staat had gesteld om het huis te kopen, geen late erfenis van haar moeder was. Christina, de vriendin die ze is, laat Leti graag op het geheim.

De twee botsen erover, maar pas als Leti contact zoekt met zijn vader, Montrose Freeman (Michael Kenneth Williams), wordt Tic ongewoon wreed. Hij en Leti zullen het grootste deel van de aflevering op gespannen voet blijven, maar eerst moeten ze allemaal tot de schoorvoetende overeenstemming komen dat ze naar Boston gaan om de kluis van Titus Braithwhite te vinden. Kleine hapering: Hippolyta (Aunjanue Ellis), jonge Diana (Jada Harris) en Tree (Deron J. Powell) gaan mee op de excursie.

Ondanks de onverwachte toevoegingen verloopt de reis naar Boston en het inbreken in de kluis van Braithwhite net zo soepel als verwacht. De drie lopen in een aantal boobytraps, en Leti laat uiteindelijk een schuwe Tic het hebben om te doen alsof hij de enige is die met alles te maken heeft, maar ze vinden de papieren uit The Book of Adam en meer. Als je bang was dat je geen griezels zou krijgen in A History of Violence, dan is er een mummiereanimatiescène om die angsten te kalmeren (en om je hele nieuwe te geven, het is een stevig tafereel).

De mummie die ze vinden is die van Yahima (Monique Candelaria). Ze is de ziel van zowel een man als een vrouw in één lichaam - de aflevering identificeert haar voorkeur als zij - en ze werd gevangengenomen door Titus Braithwhite om zijn pagina's van het boek te vertalen. Hij martelde haar, vermoordde haar mensen en veranderde haar in een sirene, zodat ze nooit de woorden van het boek zou kunnen uitspreken vanaf het schip waarop ze gevangen zat.

Voordat we naar het einde gaan en de rest analyseren, moeten we het hebben over twee belangrijke subplots uit A History of Violence. De eerste is de pushback die Christina Braithwhite ontvangt van de mannen die zichzelf de Orde in Chicago waardig achten. Kapitein Lancaster (Mac Brandt) is nooit ingewijd in de familie van de Orde van Braithwhite, maar de man die nooit was uitgenodigd om behulpzaam te spelen, herinnert haar eraan dat kutten niet zijn toegestaan. Braithwhite is misschien niet de vriend van Tic en Leti die ze volhoudt, maar ik kijk er naar uit om te zien hoe ze deze schlub toch neerhaalt.

De andere is het verhaal van Ruby Baptiste (Wunmi Mosaku), die een hele slechte dag heeft. Het is namelijk nog steeds verbonden met Braithwhite en haar complot om in te breken in het huis van Leti om het planetarium te stelen dat er niet meer is (Hippolyta verknoeide het tijdens het housewarming-feest) Christina stuurt William (Jordan Patrick Smith) - die blijkbaar het landhuis zeer goed heeft overleefd explosie - om Ruby te gaan verleiden na haar ellendige dag om erachter te komen dat de baan die ze wilde, was verdwenen en een vreselijk publiek bij haar avondoptreden. Ruby is geen dwaas, dus het vergt wat finesse van William, maar ze heeft het de laatste tijd ook moeilijk. Christina's handlanger krijgt heel goed wat hij zoekt.

Verhalend gesproken, de aflevering van deze week doet veel om het verhaal van het seizoen vooruit te helpen. We leren dat Tic net zo wreed kan zijn als zijn vader wanneer hij zich zorgen maakt om degenen van wie hij houdt (maak je geen zorgen, hij en Leti maken het uit voordat de aflevering is afgelopen), en dat hij, Leti en zijn vader slechts een fractie zijn van een stap voor Christina en William in het doel voor de pagina's. Als bonus hebben ze Yahima en hun tegenstanders niet.

Of dat doen ze tenminste, totdat Montrose de keel van de arme vrouw doorsnijdt.

De beslissing om Montrose een sprankje hoop te laten tonen en zich dan onmiddellijk om te draaien en iets monsterlijks te doen, zal ongetwijfeld het algemene serieverhaal goed van pas komen. Maar verdomd is het ooit frustrerend in de tussentijd. Zijn motivaties waren zeker om Tic te beschermen tegen het verkrijgen van de magie waarvan hij denkt dat het hem zal corrumperen of hem verder in het vizier van Braithwhite zal plaatsen, maar die motivaties negeren het grote geheel volledig. Kortom: Montrose blijft gek maken, maar zijn naderende verlossingsboog is duidelijk.

Christina's vooruitgang wordt belemmerd door Hippolyta die het planetarium in bezit heeft en de daaropvolgende zoektocht van eerstgenoemde om erachter te komen wat er werkelijk met haar overleden echtgenoot is gebeurd. Tic en Leti worden gedwarsboomd door het verraad van Montrose. Dus echt, niemand komt dichter bij hun doelen, maar iedereen is grotendeels gefrustreerd door elkaar.

Wat we overhouden is een perfect passende aflevering in het midden van het seizoen. Ja, zelfs HBO heeft die. Er zijn enkele onbeantwoorde vragen, zoals hoe de kluis verbinding maakt met Leti's kelder. Hoewel dat gemakkelijk door magie kan worden weggevaagd, duh, is er ook de kleine situatie met Tree. Zoals in, ik ben er vrij zeker van dat ze gewoon liet hem in Boston achter.

Terwijl hij in het museum aan het chillen is (en hopelijk denkt aan het feit dat hij een complete engerd is), moeten we waarschijnlijk ingaan op het feit dat Tree Montrose homo noemt. Zijn uitroepen is niet zozeer het probleem (hoewel het verachtelijk is om een andere persoon uit te sluiten). Het echte probleem is de reactie van Tic op de informatie. Het is leuk om te zien dat ze hem gebreken geven, en er is een zekere mate van vasthouden aan de tijd waarin zal worden geleund, maar de eerste behandeling van het onderwerp benadrukt me. We zullen zien wat er gebeurt als dat zich blijft ontvouwen.

Een geschiedenis van geweld is Lovecraft-land 's zwakste aflevering, maar hun slechtste is nog steeds beter dan de beste van sommige mindere series. Leti Lewis blijft de MVP van de serie, gedreven door spectaculair schrijven en een constant onberispelijk optreden van Jurnee Smollett. Geen enkel lid van de cast kan ook maar iets in de buurt worden genoemd. Zelfs op hun meest frustrerende, hebben deze personages een echtheid over zich die helpt bij het gronden van een anders buitenaardse show.