'Scream' review: het mes is niet bot geworden
Ons oordeel
'Scream' snijdt door de moderne horrorcultuur met een glad, meedogenloos mes in deze vijfde franchise-inzending die net zo levendig en scherp is als de originelen van Wes Craven.
Voor
- 🔪 Jasmin Savoy Brown doodt het als de rol van 'Randy Meeks'
- 🔪 Ghostface is nog steeds een intimiderende moordenaar
- 🔪 Vindt meer commentaar dat een vijfde film waard is
- 🔪 'HOE KUNNEN FANS GIFTIG ZIJN?!' [kus van de kok]
Tegen
- 🔪 Overdreven meta-humoristisch, zou sommigen kunnen afschrikken
- 🔪 Wiebelt een beetje op het einde
- 🔪 Karaktersterfgevallen voelen een of twee keer een beetje vroeg aan
Laten we doorgaan met de achtervolging Schreeuw : Ghostface's eerste bloedbad zonder de vingerafdrukken van Wes Craven voelt zich thuis in de masterfranchise. Nieuw regisseursduo Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett (een deel van het filmteam van Radio Silence) verwijzen naar de brutalistische basisprincipes van call, kill, repeat, terwijl schrijvers James Vanderbilt en Guy Busick de motieven van Craven begrijpen en de tradities van de horrorfranchise eren door heruitvinding en darmgiftige fandoms zonder genade.
Als Schreeuw 2 spiesjes sequels en Schreeuw 4 verwoest reboots, 2022's Schreeuw zet zijn vizier op een nieuwe franchisemijlpaal met behulp van woest horrorcommentaar dat opnieuw heersende genrepatronen verstoort. Niemand is veilig voor nostalgische poortwachters tot verheven horrorsnobs.
Decennia na het eerste Woodsboro-incident onder leiding van Billy Loomis (Skeet Ulrich) en Stu Macher (Matthew Lillard), wordt Californië's beruchte township de thuisbasis van een vijfde reeks seriemoorden. Sidney Prescott (Neve Campbell), Gale Riley (Courteney Cox) en Dewey Riley (David Arquette) verschijnen weer, want wat is een Schreeuw film zonder de originele helden? Sam Carpenter (Melissa Barrera), haar zus Tara (Jenna Ortega) en Sams vriend Richie Kirsch (Jack Quaid) vertegenwoordigen nieuwe slachtoffers die gehackt moeten worden, samen met een groot aantal verdachten van de middelbare school die deel uitmaken van de nieuwe Schreeuw vorm . Dit zijn de details die je mag weten, omdat zelfs een zin verder spoilergebied betreedt.
Oké, wat? kan Ik onthul in deze recensie?
Regisseurs Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett eren Cravens originele visie op Schreeuw als wreed en bloeddorstig. Begrijp me niet verkeerd, de dood plaagt de geschiedenis van Woodsboro - maar die van 2022 Schreeuw liet me opnieuw kronkelen en ineenkrimpen. Jachtmessen doorboren vlees terwijl de camera de torso's vasthoudt of prikken in torso's met Whac-A-Mole-snelheden op een manier die doet denken aan David Gordon Green's body counting-renovatie van Michael Myers in Halloween en Halloween doodt . Ghostface bespot legacy-personages terwijl ze staal ontwijken met zijn zielloze overmoed over stengels in de voorsteden, en toekomstige lijken behandelt als speldenkussens voor zijn iconische mes. Radio Silence toont hun gemene streak in Schreeuw , meer dan eerdere sequels, die op een gegeven moment Jay en Silent Bob cameo's bevatten.
Natuurlijk is het doorgeven van regels door Craven om slashers te overleven, onder bevel van het oorspronkelijke personage Randy Meeks (Jamie Kennedy), een integraal onderdeel van de macabere humor die fans van de franchise aanbidden. Betreed Mindy Meeks-Martin (Jasmin Savoy Brown) — een familielid van oom Randy — die een encyclopedische database spuwt die de troebelheid van franchise-requals (remake + vervolg) navigeert. De muur tussen in-universum 'Stab'-titels en Schreeuw zelf verbrijzelt als Mindy de hoogte-, dieptepunten en wat-the-hells van analyseert Schreeuw onder het mom van 'Stab'-beschrijvingen, brutaal de vijfde inzendingen in franchises roosteren als wanhopige pogingen om verder te gaan. Het is de enige aanpak die logisch is, aangezien sequels, threequels en reboots al zijn gedecimeerd door het verstand van Craven en Kevin Williamson. Deze Schreeuw zou niet moeten werken, en niemand begrijpt dat beter dan Radio Silence, Vanderbilt en Busick.
In het bijzonder verafschuwt het scenario van Vanderbilt en Busick de verdeeldheid in horrorfandom die horrorwaardering een slechte reputatie geven. Vanaf de openingsscène waarin een personage schlock belachelijk maakt als de bloederige 'Stab' terwijl ze de traumatische diepten van De Babadook tot latere monologen over de ondergang van de moderne horror onder ontwaakte regimes, Schreeuw is hooien aan het gooien. Vanderbilt en Busick draaien horrorfans een spiegel voor en onthullen de echte monsters, die de verkeerde kijkers zouden kunnen storen - en dat is goed. Het is in de geest van het behoud van de uniciteit van tijdperken in de geschiedenis van het genre, leren van het origineel Schreeuw en Schreeuw 4 . Mindy, Sidney en anderen steken een lont aan waarvan ik niet kan wachten om zijn culturele explosie te zien bereiken.
Dat gezegd hebbende, de karmozijnrode whodunit-structuur is wat het meest worstelt, en hoewel commentaren vaak agressief vlijmscherp zijn, Schreeuw wiebelt bij uitstappen. Radio Silence houdt stand door mashups van vers vlees en gehavende veteranen die tegen alles vechten, van uitputting tot heruitvinding, maar de grootse ontmaskering van de film mist de onbetwiste gotcha-intensiteit die ooit alledaags was. Ik kan niet meer zeggen, wat geen argumenten ondersteunt, maar elke verdere redenering zou ongewenste openbaarmaking vereisen.
Schreeuw is ongetwijfeld een succes dat staat als een vernietigende en gladde verwijdering van horror in het algemeen, en personages als Mindy overtreffen zelfs hun invloeden een of twee keer. Toch komen de onthullingen van de finale niet overeen met de algehele verhalende straf en protest die anders zo eigenzinnig is.
Maar waar Radio Silence, James Vanderbilt en Guy Busick precies in komen? Schreeuw is de canon van Wes Craven waardig. Alle schoten op overmatig gebruik van het verbergen van Ghostface achter open deuren of lachwekkende callbacks naar de niet te doden Roman Bridger zijn uit eerbied. Elke misstap in de structuur of het hanteren van spookbeelden uit het verleden lijkt op de grootste ambitieuze schommelingen. De franchisebasis van Craven is in ieder geval verder versterkt.
Moet er nog een zijn? Schreeuw binnenkomst met of zonder Sidney, Gale of Dewey? Als de grootste lof die ik kan opbrengen, zou ik de eerste zijn die een ander onderzoek steunt waarbij iedereen betrokken is die het laatste bloedbad van Ghostface overleeft.
Gewoon... nee, laat maar. We zijn hier klaar voordat ik het verpest Schreeuw .
Schreeuw zal op 14 januari exclusief in bioscopen wereldwijd worden uitgebracht.
