‘Star Trek: Discovery’ 3.10 Review: Terra Firma, Deel 2

Ons oordeel

Dit niveau van verwennerij is te vergeven om Georgiou en het spiegeluniversum de melodramatische buigingen te geven die ze verdienen.

Voor

🖖🏻Georgiou krijgt een zeer passend einde van deze show.
🖖🏻The Mirror Universe blijft een melodramatisch genot.

Tegen

🖖🏻Het oprekken van dit plot in twee afleveringen voelt onnodig.
🖖🏻De plagerij voor de aflevering van volgende week doodt het emotionele tempo een minuut lang.

Dit artikel bevat spoilers voor Star Trek: Ontdekking .
Bekijk onze recensie van de aflevering van vorige week hier.

Het schrijven van een tweedelige aflevering van een televisieserie is een lastige zaak. Er is een zeker verwachtingspatroon dat hoort bij het scheiden van het begin en het einde van je verhaal met een week van anticipatie en opbouw, en Star Trek heeft een lange geschiedenis van inzicht dat de tweede helft van een boog van twee afleveringen meer zou moeten doen dan alleen inspelen op de verwachtingen. Helaas is het koude feit van de zaak dat Terra Firma geen twee afleveringen hoefde te zijn, aangezien de aflevering van deze week de conflicten op een nogal voorspelbare manier oplost. Maar dat betekent niet dat het niet de emotionele beats raakt die het nodig heeft om het verhaal van Georgiou naar de landing te brengen. Het betekent alleen dat het waarschijnlijk beter had gekund met een pittiger single-uitje.

De aflevering gaat verder waar de eerste helft was geëindigd en Georgiou (Michelle Yeoh) worstelt met de nasleep van het verijdelen van de staatsgreep van Terran Michael (Sonequa Martin-Green), maar weigert haar als verrader te vermoorden. Georgiou laat haar in plaats daarvan in een agonizer plaatsen, een martelwerktuig dat wordt bediend door Captain Killy (Mary Wiseman) met het uitdrukkelijke doel om Michael terug te brengen in de loyale kudde. Want hoe lang Michael's heropvoeding en jacht op haar mede-samenzweerders ook zijn, de ommekeer van de aflevering is vrij duidelijk, met als hoogtepunt een confrontatie waarin Michael opnieuw een aanval op Georgiou leidt. Het toont de onvermijdelijkheid aan van het verraad als gevolg van de levenslange giftige relatie tussen haar en Georgiou, en Georgiou's resulterende dood in de Terran-tijdlijn is een passend einde aan haar duisterste impulsen.

Het is vooral passend omdat de focus van deze aflevering evenzeer ligt op hoe Georgiou zacht is geworden in de ogen van haar volgers, maar echt een verhoogd vermogen tot empathie laat zien. Natuurlijk vertrouwt ze op marteling om Michael aan haar zijde te krijgen, maar ze zegt ronduit dat ze niet begrijpt hoe ze haar anders kan helpen en beseft hoe dan ook haar mislukking. Dat laatste overblijfsel van haar duisternis staat in schril contrast met hoe ze de tot slaaf gemaakte Saru (Doug Jones) als een vertrouweling behandelt en uiteindelijk de kennis doorgeeft dat het laten vallen van zijn bedreigende ganglia hem de kracht zal geven om terug te vechten tegen zijn onderdrukkers. Dat is een niveau van medeleven dat de oude Georgiou nooit zou hebben getoond, en Saru die erop wijst dat ze onmogelijk dezelfde keizer kan zijn die hij kende, legt alleen een fijner punt op hoe ze de afgelopen twee seizoenen is gegroeid.

Na de dood van Georgiou stuiteren we terug naar het Prime-universum, waar Michael het bewusteloze lichaam van Georgiou minder dan een minuut in de gaten houdt. Nu het theater uit de weg is, onthult Carl (Paul Guilfoyle) dat hij een personificatie is van de Guardian of Forever, een schattige knipoog naar de originele serie-aflevering The City on the Edge of Forever, ook al houdt het niet echt stand. elke plotbetekenis die verder gaat dan het testen van Georgiou's moraliteit en haar op weg te sturen naar een tijd waarin haar moleculaire toestand niet in gevaar dreigt te komen. Het laatste gesprek tussen Michael en Georgiou voordat ze het portaal van de Guardian betreedt, is oprecht en lief, een liefde voor elkaar die niet gebaseerd is op de gespiegelde persona's die ze missen, maar op wederzijds respect voor de persoon met wie ze tijd hebben doorgebracht met deze laatste jaren. Dit wordt nog eens benadrukt door de herdenking op de Ontdekking , waar de frustratie van iedereen voor Georgiou gepaard gaat met oprechte genegenheid voor een verloren bemanningslid.

Shoehorned in deze aflevering is een oplossing voor het overkoepelende plotconflict dat in de vorige aflevering werd opgeslokt, waarin Book (David Ajala) zijn onderzoek doet en het gebruik van Emerald Chain-technologie aanbiedt om het Kelpien-schip bij de bron van The Burn te hacken. Dit doet weinig anders dan het conflict voor volgende week opzetten en Saru's gecompromitteerde emoties herhalen, dus het is een beetje schokkend voor de aflevering om een pauze te nemen van zijn emotionele climax naar Georgiou's verhaal voor een uitgebreide plaag.

Maar over het geheel genomen, want zo voorspelbaar als Terra Firma, deel 2 eindigde, is het nog steeds een bevredigende afsluiting van Georgiou's ambtstermijn op 'Discovery'. De voorspelbaarheid is niet helemaal de schuld van de show, want het is al een tijdje bekend dat er een op Georgiou gerichte spin-off-show in de maak was die haar vertrek zou vereisen. Maar zelfs als ik merk dat ik een enkele aflevering wens die de groei van Georgiou op een meer beknopte en puntige manier onderzoekt, vind ik dit niveau van verwennerij vergeeflijk om Yeoh en het spiegeluniversum de melodramatische buigingen te geven die ze verdienen. De keizer is dood. Lang leve Georgio.