‘Star Trek: Lower Decks’ 2.05 Review: Een Beschaamdheid van Dooplers
Ons oordeel
Een hilarisch bijpersonage draagt de humor met zich mee, terwijl de hoofdcast een belofte van gevonden familie en emotionele groei waarmaakt.
Voor
- 🖖🏻 Richard Kind is een schat.
- 🖖🏻 De animators worden gek met een leuke achtervolgingsscène.
- 🖖🏻 Boimler en Mariner krijgen een echt ontroerend groeimoment.
Tegen
- 🖖🏻 Rutherford en Tendi hebben een gekunsteld subplot dat een paar afleveringen te laat voelt.
Dit bericht bevat spoilers voor Star Trek: Lagere Dekken .
Bekijk onze laatste recensie hier.
Na de aflevering van vorige week van Star Trek: Lagere Dekken voelde als een dieptepunt voor de serie, ik was oprecht bezorgd dat de show op was. Baseline-amusement en de korte opleving van de derde aflevering terzijde, de show heeft grotendeels zijn banden laten draaien, bijna alsof hij halfbakken uit een door COVID-beïnvloede productiepijplijn kwam. Dus kleur me onder de indruk dat An Embarrasment of Dooplers precies het tegenovergestelde is van alles wat teleurstellend is aan de aflevering van vorige week. Het is verbazingwekkend hoe een goed ingelijste hommage, echte komische timing en oprechte karaktergroei kunnen zorgen voor een uitstekende aflevering van televisie, zelfs als de show waar het deel van uitmaakt, niet aan die normen voldoet.
Eerst en vooral rekwisieten voor de altijd getalenteerde Richard Kind voor het lenen van zijn stem aan het opvallende personage (s) van de aflevering, de Doopler-afgevaardigde. Terwijl het wezen ongecontroleerd dupliceert wanneer het emotioneel van streek is, waardoor een cascade van duplicatie ontstaat terwijl zijn nerveuze karakter elk exemplaar nog meer in verlegenheid brengt, wordt het overstromende schip een broeinest van chaos onderbroken door Kinds kenmerkende klagende smeekbeden. Het eerbetoon aan The Trouble with Tribbles ligt voor de hand, maar het is een leuke en komische draai aan het idee dat niet verzandt in nostalgie of ondoordringbare aanbidding. Het is gewoon een verfrissend grappige grap om te zien spelen gedurende twintig minuten, en het demonstreert de komische instincten van de show op hun scherpst.
De zwakke schakel van de aflevering, in klassiek Lagere dekken fashion, is het complot tussen Tendi (Noël Wells) en Rutherford (Eugene Cordero), die een model van een ruimteschip in elkaar zetten terwijl de Doopler zich door het hele schip blijft vermenigvuldigen. Hun conflict draait om Rutherford die zich ontoereikend voelt voor zijn vroegere zelf, het resultaat van ontbrekende herinneringen die het gevolg waren van de vervanging van het cyborg-implantaat van vorig seizoen, wat vreemd lijkt om pas halverwege het seizoen te behandelen en afhangt van informatie waarvan Tendi op de hoogte is, maar om de een of andere reden hem achterhoudt. Het laat een moment van onthulling toe dat bewijst dat Rutherford nog steeds dezelfde is als altijd, wat op zijn beurt de kracht van zijn vriendschap met Tendi bevestigt, maar het hele conflict voelt een beetje gekunsteld, vooral omdat de Doopler-horde de horde blijft stelen. schijnwerper.
De beste karaktermomenten zijn natuurlijk van Mariner (Tawny Newsome) en Boimler (Jack Quaid), die van het schip sluipen om een chique officiersfeest bij te wonen, waarbij Boimler zich voordoet als zijn transportkloon die nog steeds gestationeerd is op de USS Titan. Een uitgebreide achtervolging zorgt ervoor dat de animators zich echt uitleven met wat hectische energie en geweldige kijkgrappen, maar de kern van de aflevering is het besef dat Mariner zich in de steek gelaten voelde door Boimler's plotselinge verdwijning nadat hij vorig seizoen promoveerde. Er is een onuitgesproken afstand tussen de personages sinds Boimler's terugkeer naar de Cerritos, dus het was leuk om deze personages eindelijk onder woorden te zien brengen hoe belangrijk ze voor elkaar zijn. Het toont de groei van dit vreemde stel, terwijl Mariner's emotionele wacht voor haar beste vriend afneemt en Boimler zich realiseert dat er belangrijker dingen zijn dan zijn carrière.
An Embarrasment of Dooplers is precies het soort aflevering dat Lagere dekken in de toekomst moet blijven focussen. De sleutel tot succes ligt in het hebben van plezier en interessante bijpersonages die de humor dragen, terwijl de hoofdcast de belofte van gevonden familie en emotionele groei waarmaakt. Hoe minder Lagere dekken fungeert als een referentiële opslagplaats voor Star Trek in-grappen, hoe meer het functioneert als de waardige toevoeging aan de canon waarvan altijd is gesuggereerd dat het zou kunnen zijn.
Star Trek: Lagere Dekken brengt elke donderdag nieuwe afleveringen uit op Paramount+.
