'Star Trek: Lower Decks' 2.10 Seizoensfinale Review: Eerste Eerste Contact
Ons oordeel
Deze finale is een zeer vermakelijke manier om een seizoen vol ups en downs af te sluiten.
Voor
- - De aflevering heeft hoge inzetten die een premie op actie plaatsen
- - Elk van de hoofdrolspelers krijgt een conclusie van een seizoensboog, waardoor het seizoen achteraf bevredigender wordt
- - Intelligente ruimtedolfijnen
Tegen
- - De komedie is erg wisselvallig deze aflevering en heeft ook geen prioriteit
Dit bericht bevat spoilers voor Star Trek: Lagere Dekken . Bekijk onze laatste recensie hier.
Het zou waarschijnlijk onmogelijk zijn om de pure intensiteit van te overtreffen de bombastische, fanservice-finale van vorig seizoen , dus het is eigenlijk een opluchting dat Star Trek: Lagere dekken streeft dit jaar zichtbaar naar een ander soort spektakel. Ja, het is nog steeds een grotere, gevaarlijkere aflevering dan normaal, maar de nadruk ligt minstens even sterk op het laten schitteren van elk van de hoofdrolspelers, om te benadrukken hoe ze dit seizoen zijn gegroeid op manieren die meestal bevredigend zijn, ook al voldoen sommige afzonderlijke afleveringen van dit seizoen in de praktijk niet helemaal aan die bogen. Het zorgt voor een grotendeels plezierige aflevering, maar een die ook zijn eigen komedie symboliseert, afgezien van een paar belangrijke grappen die vooral dienen om ons eraan te herinneren dat we theoretisch mee lachen.
De emotionele beloning begint met het besef dat kapitein Freeman (Dawnn Lewis) op het punt staat te worden gepromoveerd bij de Cerritos, een feit dat Mariner (Tawny Newsome) afluistert en geen tijd spaart om het aan de brugbemanning te onthullen. Dit vormt de basis voor het besef dat Mariner de mensen wegduwt met wie ze het dichtst bij staat, een gevoel dat zich uitstrekt tot haar moeder, net zoals ze haar voldoende had laten oppassen om zich met haar te hechten. Het is een meeslepende verkenning van Mariner's transformatie van chaotische afvallige tot lid van een gevonden familie in de bemanning.
Boimler (Jack Quaid), aan de andere kant, heeft deze aflevering een allegaartje, als de terugkerende grap dat hij geobsedeerd is door Captain Freeman Day, een feest bedoeld voor kinderen, dun is en snel oud wordt. Echter, aangezien de Cerritos zichzelf in gevaar moeten brengen om te voorkomen dat een ander machteloos schip crasht op een pre-contact planeet, mag Boimler pronken met zijn capaciteiten als bemanningslid die bereid is het onbekende te omarmen. Toegegeven, hij mag dit doen door door het onderwaterverblijf te navigeren voor intelligente Starfleet-dolfijnen, wat zo'n off-the-wall keuze is dat het Boimlers subplot weer hilarisch wordt.
Rutherford (Eugene Cordero), wiens defecten in het nieuwe cybernetische implantaat een inconsistent achtergrondelement van dit seizoen waren, krijgt eindelijk iets dat in de buurt komt van groei in de vorm van een onwil om zijn overbodige back-upherinneringen aan Tendi te wissen, zelfs als hij bijna leeg begint te raken ruimte op zijn harde schijf. De oprechte angst dat hij de herinneringen aan zijn beste vriend opnieuw zou kunnen verliezen, is ontroerend, en het maakt Rutherfords gebrek aan boog dit seizoen in een commentaar op stagnatie. Het was leuk geweest als we wat meer aanloop naar die conclusie hadden gehad, maar het werkt uiteindelijk wel.
Tendi (Noël Wells) hoort Dr. T'Ana (Gillian Vigman) zeggen dat ze niet geschikt is voor medische hulp terwijl ze van het dienstrooster wordt verwijderd, wat leidt tot de veronderstelling dat Tendi van het schip zal worden verwijderd wegens incompetentie. Hoewel het duidelijk is dat de wetenschappelijke nerd die probeert niet snel uit de show wordt opgestart, werkt het conflict als een verkenning van Tendi's onzekerheden over haar eigen capaciteiten en benadrukt het hoe verbonden ze is geraakt met haar gevoel van plaats op het schip en met haar vrienden.
Het vlees van de aflevering rust op het gedurfde complot om het machteloos tuimelende schip te redden door middel van een ingewikkeld plan om de Cerritos van zijn buitenste verdedigingswerken te ontdoen om niet te worden gedecimeerd door een plasmaveld. Het is klassiek Star Trek technobabble, dat de aflevering zelf noemt als een directe metafoor voor de karakterboog van Mariner, en het werkt zeker als een verhoogde bedreiging om aan te pakken in de laatste momenten van het seizoen. Natuurlijk vallen de grappen grotendeels buiten de boot, ondanks een paar grappige regels (een emotionele uitbarsting van Billups van Paul Scheer komt in me op), maar het is een erg vermakelijke manier om een seizoen vol ups en downs af te sluiten. En in klassiek trektocht mode, de aflevering eindigt met een 'To Be Continued ...' cliffhanger, dus laten we hopen dat, ook in trektocht traditie zal seizoen 3 de knikken en groeipijnen die dit seizoen teisterden gladstrijken, zodat de show zijn plaats kan innemen als een waardige toevoeging aan de canon.
Alle afleveringen van Star Trek: Lagere Dekken ’ tweede seizoen zijn nu beschikbaar op Paramount Plus.
