'The Umbrella Academy' Seizoen 2 Review: Geen tweedejaars inzinking hier
Ons oordeel
De Umbrella Academy is nooit normaal, altijd interessant, en zeker de weekend binge waard!
Voor
- ️ Karaktergroei is traag en verdiend.
- ️ Complexe verhalen worden met zorg behandeld.
- ️ Maak je geen zorgen - de show is nog steeds raar.
- ️ Kostuums en decorontwerp blijven top.
Tegen
- ️ Zou baat hebben bij een meer diverse Writers Room.
- ️ Een onthulling aan het einde van het seizoen is een beetje abrupt, waardoor het een beetje verlamd aanvoelt (geen spoilers).
Toen we de familie Hargreeves voor het laatst zagen aan het einde van seizoen 1 van De Paraplu Academie , dingen waren behoorlijk nijpend. Vanya (Elliot Page) was net nucleair geworden als gevolg van haar hele leven voorgelogen te zijn en omdat bepaalde belangrijke familieleden ongelukkige beslissingen hadden genomen met betrekking tot haar zorg. Haar explosie trof de maan, die vervolgens naar de aarde stortte, waardoor nummer vijf (Aidan Gallagher) gedwongen werd om snelle beslissingen te nemen om het voortbestaan van zijn gezin te verzekeren.
Hij heeft nooit echt tijdreizen gemaakt, of wel?
In een poging om ze allemaal in leven te houden (zodat ze hopelijk de toekomst kunnen veranderen en de wereld kunnen redden), gooit Five de hele familie Hargreeves terug in de tijd. Maar er gaat iets mis met zijn reflexmatige berekeningen, en de familie bevindt zich verspreid over de tijdlijn in Dallas op verschillende punten in de jaren zestig. We halen met elk van hen weer op op het moment van hun landing, en bevestigen dat er geen tijdsverschil is tussen de twee seizoenen.
DE PARAPLU ACADEMIEDE KERN: Zeven wonderbaby's (zoals bij hun moeders die niet eens zwanger waren op de dag dat ze werden geboren) worden opgepikt door een excentrieke rijke man en opgevoed om misdaad te bestrijden als 'The Umbrella Academy'.
Nu volwassenen, hun nieuwe missie is om de wereld te redden van vernietiging - wat ze misschien wel hebben veroorzaakt.
SEIZOENEN: Twee. EPISODEN: twintig.
BESCHIKBAAR: Seizoen 2 is nu beschikbaar op Netflix .
Omdat dit is De Paraplu Academie , dingen kunnen niet zo eenvoudig zijn als het gezin dat vastzit in een tijd die niet de hunne is. Elk personage wordt geconfronteerd met een soort satellietprobleem, maar het belangrijkste is dit: hun aanwezigheid in de jaren zestig heeft het einde van de wereld met een aanzienlijke marge omhoog geduwd. De Academie heeft 10 dagen om de Derde Wereldoorlog te stoppen.
Er zijn veel spreekwoordelijke luchtcitaten in die laatste alinea, omdat de problemen waarmee de individuele personages worden geconfronteerd oneindig veel interessanter en complexer zijn dan een ander einde-van-de-wereldscenario. Dat is geen kans op het seizoen - dit lijkt meer een functie dan een bug te zijn. Het beste voorbeeld is de ervaring van Allison (Emmy Raver-Lampman) als zwarte vrouw die midden in het gesegregeerde Texas is gevallen.
De schrijvers werden hier geconfronteerd met een complex verhaal. Ze moesten laten zien dat Allison uit een betere tijd komt, maar toch illustreren dat het heden diep racistisch en fundamenteel gebroken blijft. Ze stonden voor de uitdaging om uiteindelijk haar blanke familie erbij te betrekken - een familie die haar redelijkerwijs zou willen helpen - zonder dat ze in de Witte Verlosser-trope terechtkwamen. Dan is er het onderliggende feit dat Allison Hargreeves iedereen kan 'geruchten' om alles te doen wat ze wil. Geen details tot na de première, uiteraard, maar het is vermeldenswaard dat ze het meeste hiervan lovenswaardig behandelen. Op dezelfde toon is het ook vermeldenswaard dat het verhaal had kunnen profiteren van het hebben van enkele zwarte schrijvers in hun schrijverskamer. Op het moment van schrijven van deze recensie lijkt het erop dat die er niet waren.
Zoals gebruikelijk voor het verhaalverloop, ontmoeten we in dit hoofdstuk een paar nieuwe personages. Lila Pitts (Ritu Arya) voegt zich bij de kudde als een hilarische en getalenteerde vriend en verijdelt Diego's (David Castañeda) koppige kont. De twee contrasteren en vullen elkaar mooi aan, waarbij hun respectieve merken van schade vrij goed bij elkaar passen. Lila's onstuimige relatie met Five houdt het ook interessant. Haar toevoeging aan het ensemble opent ook een aantal nieuwe verhaalrichtingen in de toekomst! We maken ook kennis met een aantal uitzonderlijke nieuwe huurmoordenaars, een vriendelijke samenzweringstheoreticus en meer dan een paar leiders op het gebied van burgerrechten waarvoor je meteen de handen uit de mouwen wilt steken.
Deze nieuwe introducties helpen ervoor te zorgen dat: De Paraplu Academie 's tweede seizoen is een stevige stap vooruit van het (nog steeds plezierige) eerste en speelt in op de algehele karakterontwikkeling van de serie. Narratief gesproken is het ook geweldig dat we de Dark Phoenix-herhaling in de verpakking van Vanya Hargreeves niet hoeven voort te zetten. Arme dame wil gewoon muziek spelen en van mensen houden, maar in haar zit een tijdbom gevangen die haar nooit is geleerd hoe ze goed moet beheersen. Het verhaal maakt echter een bewuste keuze om dat dit seizoen ook daadwerkelijk aan te pakken. Een aanval van geheugenverlies in combinatie met een schattig boerenmeisje en haar autistische zoon helpen Vanya een doel te geven, en we zien haar hierdoor langzaam beginnen te bloeien.
Langzaam zou kunnen zijn waar De Paraplu Academie slaagt het meest. Die zin klinkt misschien dom, want het is geen trage show door enige verbeeldingskracht, maar wat? is langzaam is de karaktervoortgang. En dat is geweldig! De familie Hargreeves is allemaal diep getraumatiseerd. Ze brachten hun hele leven door in een gewelddadig huishouden terwijl ze werden gedwongen in onhoudbare situaties waar kinderen niet mee te maken hadden gehad. Het is een van de slimste bewegingen in het repertoire van de serie om al deze fantastisch aangedreven helden te aarden in de echtheid van hun respectieve trauma's.
Die trauma's hebben ook niet alleen effect op hen. Hun relaties met elkaar zijn allemaal diep beschadigd. Terwijl Vanya en Allison erin slagen de strijdbijl te begraven als elkaars enige zus, blijven alle anderen het constant met elkaar oneens. Die eerder genoemde langzame groei is echter ook duidelijk in hun relaties als gezin. Luther (Tom Hopper) en Diego laten vooruitgang zien, Five begint geleidelijk te verzachten en Klaus (Robert Sheehan) en Ben (Justin H. Min) slagen erin om door te werken sommige van hun problemen voordat het allemaal gezegd en gedaan is. Je zult zelfs een solide uitbetalingsmoment voor broers en zussen zien voordat het seizoen voorbij is.
Waar je veel heldengerichte shows ziet worstelen, is een gebrek aan enige vooruitgang, wat De Paraplu Academie weet te vermijden. Die eerder genoemde langzame vooruitgang is nog steeds vooruitgang, en er zijn enkele duidelijk zichtbare mijlpalen in seizoen twee. Er is zeker wat vallen (of misschien springen) van de betrokken wagen, maar er zijn hier geen verhalende terugvallen te zien.
We moeten ook wat tijd besteden aan het praten over de productiewaarde en kostuums van deze show, want verdomd . De Commissie (tijdlijn babysitters) blijft dit seizoen duidelijk aanwezig, maar we gaan er meer van ontdekken. De architectuur is een leuke nevenschikking van klassiek en modern, hetzelfde geldt voor de respectievelijke kostuumontwerpen van bepaalde over-the-top personages. De Umbrella Academy is nooit een soort supersuite-bende geweest, maar we krijgen in de eerste aflevering wel een glimp van ze te zien in merkwaardige gevechtskleding waarvan ik zou willen dat we er meer van hadden gezien gedurende het seizoen.
In de kern, wat maakt? De Paraplu Academie zo'n geweldige show is hoe fundamenteel raar het is. Blij te kunnen melden dat die gekheid dit seizoen in schoppen terugkeert, zowel op oude als nieuwe manieren. Je krijgt je dansmontage, hoewel deze keer niet de hele bende is inbegrepen. Er zijn ook vreemde momenten met nieuwe vrienden en een aflevering die waarschijnlijk veel meer scheten bevat dan je had verwacht.
Als er dit seizoen één zwakte was, komt het door een onthulling aan het einde van het seizoen die vrij abrupt gebeurt. Plotwendingen zijn geen slechte zaak, deze voelt ver genoeg uit het linkerveld dat het onverdiend lijkt. deze draai doet interessante concepten bedenken voor de toekomst van de show. Dus, hoewel de onthulling een beetje ham-hocked was, is de introductie ervan geen algemeen nadeel voor de show.
Er is hier geen tweedejaars inzinking te zien. Het seizoen behandelt kritische actuele gebeurtenissen, evenals enkele thema's die dichter bij huis komen dan je zou verwachten. Het zit boordevol uitzonderlijke oneliners (en ja, de meeste zijn van Robert Sheehan's Klaus), en het zal je meer dan eens doen tranen. Er zijn scènes die moeilijk maar belangrijk zijn, en ze worden later gekoppeld aan scènes die onzinnig en leuk zijn. Er is een geweldige balans, hier. Dat evenwicht staat op zichzelf, terwijl het nog steeds goed werk levert om het volgende seizoen voor onze disfunctionele helden op te zetten. Er is een beetje voor elk wat wils. Het is nooit normaal, altijd interessant en zeker de weekendvreugde waard!
De Paraplu Academie Seizoen 2 is nu beschikbaar op Netflix .
De beste Netflix-deals van vandaag Netflix-standaard $ 13,99/mnd Visie
