'Dickinson' seizoen 3 aflevering 8 Review: My Life had stand - a Loaded Gun -
Voor
- - Production designer Neil Patel creëerde een sterk persoonlijk inferno-visual
- - Emily wordt geroepen wanneer ze de ellende van haar familie verwart met de oorlog
- - De warmte en gemakkelijke chemie tussen Steinfeld en Pullen
- - Hoe het titelgedicht wordt gebruikt om de thema's te onderstrepen
Tegen
- - De stad heeft Edward blijkbaar vergeven, maar deze verschuiving vond buiten het scherm plaats
- - Niet genoeg Vinnie en mevrouw Dickinson
Dit bericht bevat spoilers voor de Dickinson aflevering 'Mijn leven had gestaan - een geladen pistool -.' Lees onze 'Dickinson' seizoen 3 aflevering 7 recensie .
Hoop en hel zijn verstrengeld in het laatste seizoen van Dickinson , waarin de jonge dichteres worstelt met een land in oorlog en een strijd die binnen haar familie woedt. De comfortabele afstand tussen Massachusetts en de frontlinie betekende dat Emily's (Hailee Steinfeld) ervaring op armafstand is - waaronder pogingen om verband te maken en brieven die ze aan Higginson (Gabriel Ebert) schrijft. De dood is naar Amherst gekomen en deze keer komt Wiz Khalifa niet langs voor een koetsgesprek. In plaats daarvan neemt Emily afscheid van een vriend en confronteert ze de etterende familiewonden die niet willen genezen.
Dante's Inferno wordt verwezen naar door Frazar Stearns (Will Pullen) voordat hij zijn onvermijdelijke dood tegemoet ging en door Sylvia Plath (Chloe Fineman) in het korte tijdreisavontuur van vorige week. Een kloppende trommel is te horen wanneer de naam van de Italiaanse dichter wordt aangeroepen en dat geluid is onmogelijk te negeren wanneer Emily afdaalt in haar eigen onderaardse nachtmerrie.
De begrafenis van Frazar Stearns geeft Edward Dickinson (Toby Huss) de kans om verlossing te verdienen in het bijzijn van de stad die alleen een paar weken geleden bekeek hem met minachting - hoe hij dit voor elkaar kreeg, is onduidelijk. Austin (Adrian Blake Enscoe) vertelt zijn zus dat hij de herdenking overslaat omdat hij niet wil dat hun vader het over zichzelf maakt in plaats van over zijn overleden vriend. Emily noemt hem egoïstisch omdat zijn afwezigheid ook de aandacht van Frazar zal trekken. Austin spuugt dat ze vroeger zo onconventioneel was en nu ben je net als papa. Het is weer een diepe snee in deze voortdurende strijd. Mevrouw Dickinson (Jane Krakowski) en Vinnie (Anna Baryshnikov) zijn ook niet aanwezig en beide personages verschijnen slechts kort, en hun afwezigheid wordt gevoeld.
Toby Huss en Hailee Steinfeld in 'Dickinson'(Afbeelding tegoed: Apple tv+)
Frazar verscheen voor het eerst aan Emily in seizoen 2 als Nobody toen ze zijn overlijden voorzag. Het is passend dat hij naast haar zit terwijl Edward diepe (maar uiteindelijk lege) woorden gebruikt om dit offer en de fantasie van een band na de burgeroorlog te beschrijven (het gouden kanon dat Edward onthult is nog steeds in Amherst ). De warmte tussen deze twee personages is puur platonisch en Steinfelds chemie met Pullen draagt verder bij aan de emotionele resonantie van deze scène.
Het is opmerkelijk dat de lofrede van Edward lovende kritieken oplevert, maar we horen alleen fragmenten en het is Emily's gesprek met Frazar dat gewicht in de schaal legt. Hij gelooft niet in Emily's voortdurende verzekeringen over hoop, die vals beginnen te klinken naarmate ze deze gedachtegang vaker herhaalt. Het voelt ook kwetsend als ze haar persoonlijke oorlog vergelijkt met het aanhoudende bloedige conflict.
Gelukkig deelt Betty (Amanda Warren) enkele waarheden over Emily's voortdurende samensmelting van thuis en de gebeurtenissen die het land verscheuren. Betty's woede op Emily komt omdat ze niet de luxe heeft om te kibbelen met haar dierbaren: haar man is al weg. De wetenschap waar hij is, heeft haar zorgen niet weggenomen en ze wil niets met hoop te maken hebben. Niets. De enige hoop die ooit deed was me aan het huilen maken.
Na de begrafenis van Frazar zijn Emily en haar vader hechter dan ooit en zijn ze een wereld verwijderd van hun strijdlustige dynamiek in seizoen 1. Ondanks dit is Edward nog steeds rigide in sommige zaken, en hoewel hij erop vertrouwt dat zij de uitvoerder van zijn nalatenschap is, hij overweegt niet eens om haar als begunstigde te benoemen (de erfwetten van Massachusetts waren destijds niet van toepassing op ongetrouwde vrouwen, zoals Emily). In plaats daarvan laat Edward alles aan Austin over, en in het geval van zijn dood zou zijn nog naamloze zoon Emily's voogd zijn. Emily heeft terecht een afschuwelijke uitdrukking op haar gezicht door de nonchalante manier waarop haar vader zegt; De reactie van Steinfeld in combinatie met het gedicht dat bij deze scène hoort, versterkt het gut-punch-moment.
Hailee Steinfeld en Toby Huss in 'Dickinson'(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Opgekropte woede loopt door My Life had stond - een Loaded Gun - (zowel het gedicht als de aflevering) en deze woorden weerspiegelen de manier waarop wetten een manier hebben om iedereen tegen te houden die geen blanke welvarende man is. Het is geen vergissing dat Higginson dit gedicht voorleest terwijl de zwarte soldaten die waren uitgerust met de geweren – die niet eens bedoeld zijn om te hebben – de actieve keuze hebben gemaakt om de vijand frontaal te ontmoeten.
Hailee Steinfeld in 'Dickinson'(Afbeelding tegoed: Apple TV+)
Emily rent naar een open plek waar Frazar (of beter gezegd Niemand) staat te wachten naast een open kuil. Op een gebroken grafsteen staat Lasciate Ogne Speranza - wat zich vertaalt als Abandon All Hope - en deze afdaling verandert in een persoonlijk inferno door zeven cirkels van Dickinson-ellende. Vinnie woedt tegen haar zus omdat ze haar kans op romantische liefde heeft vernietigd, Austin geeft haar de schuld dat ze zijn huwelijk heeft verpest (en is op dezelfde manier gekleed als de psychiatrisch ziekenhuis arts ), gedraagt haar moeder zich als een peuter die wisselt tussen tranen en lachen en haar vader is dood. Sue's (Ella Hunt) positieve reactie is in contrast en de herenkleding die ze draagt is een directe callback naar seizoen 1. Ze dansen, maar Emily is afgeleid en Sue beschuldigt haar dat ze zich niet langer tot haar aangetrokken voelt. Het is een laatste minpuntje in een reeks meningsverschillen met de mensen van wie ze houdt.
Productieontwerper Neil Patel creëerde een nachtmerrieachtige versie van het vertrouwde Dickinson-huis, en elke kamer is een verwrongen versie van Emily's heiligdom. De eindeloze wenteltrap baadt in een rood licht dat de angstaanjagende fantasie verder benadrukt. Kostuumontwerper Jennifer Moeller heeft Emily uitgedost in het zogenaamde kenmerkende wit - wat bijdraagt aan deze zenuwslopende visie.
Als Emily wel naar buiten komt, is ze terug in het uniform van de Union-soldaten die ze kort droeg in de seizoenspremiere . Dode lichamen liggen op de vloer en ze wordt teruggeblazen door een explosie. Ze ziet dan een bekend gezicht onder de mannen en het is Henry (Chinaza Uche) die de First South Carolina Volunteers leidt tegen Zuidelijke troepen. Ze roept vanaf de zijlijn en hij ontsnapt ternauwernood met zijn leven.
De overwinning is aan ons, roept hij voordat Emily wordt teruggestuurd naar Amherst met de fladderende vleugels van een bekende gele vogel. Hoop is het ding met veren, en met nog maar twee afleveringen te gaan, heeft de dichter haar werk voor haar gedaan.
