Review 'Blood Red Sky': hoogte en spanning stijgen samen
Ons oordeel
'Blood Red Sky' is een transatlantische terreur die actie, opwinding en onverwachte zoetheid combineert in wat klinkt als een SYFY-headliner op zaterdagavond.
Voor
- Peri Baumeister is een geweldige vampierartiest.
- Meer dan een dwaas titelconcept.
- Indrukwekkend uitgebalanceerd.
Tegen
- Een lange vlucht.
- Geen middernachter (een waarschuwing).
- Je moet jezelf aan de waanzin geven.
ik zal niet beginnen met mijn Bloedrode lucht recensie met een Slangen in een vliegtuig terugbellen. ik zal niet beginnen met mijn Bloedrode lucht recensie met a—IK HEB HET GEHAD MET DEZE MOTHERF@%KING VAMPIRES OP DIT MOTHERF&$KING VLIEGTUIG. Eigenlijk niet? Peter Thorwarth's airborne actioner heeft meer gemeen met Jaume Collet-Serra's Non-stop minus bloedzuigers en sappige splattereffecten. Dat is een positieve connotatie, om te bevestigen. ik geniet Non-stop als excentriek blockbuster-entertainment, en dat waardeer ik Bloedrode lucht in hetzelfde opzicht. Het is te lang en bezwijkt voor de schijnbare twee uur durende vereiste van Netflix, maar Thorwarth beheerst verder een spannend verhaal van mijlenhoge waakzaamheid met één verhandelbare bovennatuurlijke draai.
Peri Baumeister schittert als Nadja, die we ontmoeten als een beschermende moeder die naar Amerika gaat voor een geheime levensreddende procedure. Ze gaat aan boord van een vlucht met zoon Elias (Carl Anton Koch), beide optimistisch over het genezen van de ziekte die Nadja plaagt. Helaas haalt een bende kapers onder leiding van Berg (Dominic Purcell) het vliegtuig in om via een tragedie de aandelenkoersen te beïnvloeden. Nadat Elias op zoek is gegaan naar een schuilplaats, de instructies van Berg aan passagiers tartend, vermoordt de inwonende psycho-handlanger Eightball (Alexander Scheer) Nadja - althans dat denkt hij. Maar tot ieders verbazing verschijnt Nadja weer in haar juiste vorm als vampier, nu vastberaden op wraak en veilige reizen.
Wat zich ontvouwt zou niet moeten werken, maar dat is een bewijs van Thorwarth's talent achter de camera. Bloedrode lucht leunt in de brutaliteit van zijn vampirische concept met strengheid en dramatisch gewicht dat nachtelijke filmfanaten zou kunnen spotten. Toch houdt de strijd van het overleven van Nadja en Elias stand. Het herinnert aan de band tussen Martin Freeman en zijn dochtertje in Positie , waar horrorinvloeden (zombies in het geval van laatstgenoemde) familierelaties bedreigen die onbaatzuchtigheid eren tegen verbeurdverklaring. Baumeister is een fenomenale vampiermoeder in de manier waarop ze de meer beestachtige, verwilderde trekken van genegenheid verwoordt wanneer een moeder de zenuwen van haar kind kalmeert, zijn haar streelt, maar nog steeds met deze rigide oer-lichamelijkheid. Carl Anton Koch is misschien nog beter als een zoon die zijn moeder niet als een monster ziet, in staat om het publiek met betraande ogen te ontroeren of deze welpachtige omhelzingen van een wezen dat niets anders is dan zijn hele wereld. Het is pijnlijk warm, gespannen ontroerend en vrij mooi verweven tussen maaltijden tijdens de vlucht.
Een titel als Bloedrode lucht belooft geweld op grote hoogte, waar Thorwarth en co-schrijver Stefan Holtz niet van afzien. Ik noem het vervelende vampierontwerp om te benadrukken hoe Thorwarth vampieren ziet zoals 30 Dagen Nacht . Het zijn geen sexy beesten, en hun aanvallen zonder slordigheid zijn ook niet verwant aan roofdieren die hun prooi spier-van-been verscheuren. Er is een brute gemeenheid wanneer hoektanden aan nekvlees knagen, vergezeld van squirten van optimistische vloeistoffen die uit lichamen worden gespoten als een middel om horrorbeelden zoals Pollock-schilderijen af te leveren. Nogmaals, Thorwarth behandelt nooit Bloedrode lucht als kamp of komedie. De voordelen zijn gelijk aan een bloedstollende intensiteit, of dat nu de op hol geslagen ouderlijke instincten zijn of de tangentiële terroristische subplot. Een pluim voor de make-upafdeling voor het behandelen van vampiers met respect voor hun oplegging - een transformatie die Baumeister verliest voorbij verzonken ogen, hoekige oorvormen en make-uptoepassing die bij elke slok bloed past.
Het is dat ondenkbare huwelijk tussen meedogenloze stalk-and-bite-actie en gezonde familiewaarden dat het kenmerkende - ja, verkoopargument - wordt van Bloedrode lucht . Een personage als Eightball, wiens lafhartige lust voor criminaliteit een wildcard in de mix gooit, laat ons gissen tot aan zijn roekeloze geweerschoten in een onder druk staande cabine. Nadja is zelf een bedreiging voor passagiers, maar net als in Slangen in een vliegtuig , de gemeenschappelijke goede benden samen tegen gewapende indringers behalve een rot ei of twee. Er is ongetwijfeld een alternatieve realiteit waar Bloedrode lucht speelt meer als Hemelhaaien of Ijzeren lucht , maar Thorwarth blinkt uit door zijn verhaal te behandelen met de eerbied die het eerlijk gezegd verdient. Hoewel, ik zal erop wijzen dat het dicht bij de twee uur lopen een belemmering is die een al on-edge concept verlengt. Mythos en de noodzaak van voortdurende uitleg worden twijfelachtig met zoveel antwoorden.
Alles bij elkaar genomen? Bloedrode lucht is een transatlantische terreur die actie, opwinding en onverwachte zoetheid combineert in wat klinkt als een SYFY-headliner op zaterdagavond. Peri Baumeister is een fenomenale vampiermama die net zo straalt als de ondersteunende adolescente held van Carl Anton Koch, en we weten allemaal hoe gemakkelijk het is voor kleine costars om voorbij te glijden zonder het te merken. Voeg Kais Setti toe als Farid - die vecht om zijn onschuld te bewijzen nadat Berg hem als een religieuze extremist heeft bestempeld - en er is meer dan op het eerste gezicht lijkt tussen berserker woede en commentaar na 9/11. Peter Thorwarth maakt de start schoon en stuurt een relatief soepele rit ondanks al het bloedbad, wat zou kunnen zorgen voor Bloedrode lucht is een van de ontdekkingen van slaper horror die je dit jaar op streaming zult vinden. Kleur me een karmozijnrode gelovige.
