‘Star Trek: Discovery’ 3.11 Review: Su’Kal

Ons oordeel

We zijn zo dankbaar dat 'Discovery' dit seizoen de landing lijkt te maken.

Voor

🖖🏻De oorsprong van The Burn is een terecht creatieve en emotionele onthulling.
🖖🏻Tilly krijgt de kapiteinsstoel, dat is alles.
🖖🏻We kunnen altijd meer holodeck-shenanigans gebruiken.

Tegen

🖖🏻Gray is terug, en dat hele subplot lijkt zinloos te zijn geweest.

Dit artikel bevat spoilers voor Star Trek: Ontdekking .
Bekijk onze recensie van de aflevering van vorige week hier.

Een doordringende zorg die ik dit seizoen heb gehad, is dat: Ontdekking niet in staat zou zijn om de kloof te overbruggen tussen een seizoen lang mysterie gaande houden en de landing vasthouden met antwoorden die tegelijkertijd bevredigend waren en geen expliciete pandering of gemak. Su'Kal had een te sterke voorafschaduwing kunnen zijn, te veel gebonden aan een reeds gevestigde canon, een te uniek punt om de melkweg van Star Trek verre toekomst om je enorm en divers te voelen. Gelukkig is deze aflevering geen van die dingen. Wat het meest schokkend is, is dat Su'Kal er op de een of andere manier in slaagt om het beste van twee werelden te hebben als een aflevering van een wegmissie met een intrigerende high-concept hook, terwijl hij tegelijkertijd de inzet voor het seizoen verhoogt en eindigt met een meeslepende cliffhanger.

De uit-missie komt in beeld als de Ontdekking onderzoekt ten slotte het signaal dat wordt uitgezonden door de schijnbare bron van The Burn. Wat ze vinden is een Federatie-schip dat is neergestort op een planeet die bijna volledig uit dilithium bestaat, gehuld in straling en een uniek levensteken aan boord vertoont. Saru (Doug Jones) concludeert dat dit het kind moet zijn van de laatst overgebleven Kelpien-wetenschapper aan boord van het neergestorte schip, en hij besluit het reddingsteam te leiden in een poging de 125-jarige overlevende te redden. Hij wordt vergezeld door Hugh (Wilson Cruz) en Michael (Sonequa Martin-Green), van wie de laatste bezorgd is dat Saru toestaat dat zijn verlangen om zich te herenigen met een andere Kelpien zijn oordeel vertroebelt. Tilly (Mary Wiseman) krijgt de leiding over het schip, gesterkt door een peptalk van Michael, maar nog steeds overtuigd van haar capaciteiten om te leiden.

Het transport naar het schip leidt tot een werkelijk bizarre wending, aangezien het trio zichzelf in een winterlandschap bevindt. Meer schokkend, Hugh verandert in een Bajoran, Michael verandert in Trill, en Saru wordt een mens voor iedereen in het publiek die nieuwsgierig was hoe Doug Jones er eigenlijk uitziet. Het is een hele TNG soort draai die voornamelijk lijkt te bestaan, zodat Saru niet onmiddellijk herkenbaar is als een Kelpien voor de kinderlijke overlevende, maar het voelt als het soort holodek-chicanery dat in deze iteratie van trektocht . En dit is een holodekprogramma, zij het een enorm en afbrokkelend programma, bevolkt door haperende programma's die overbodig proberen de overlevende Kelpien tot volwassenheid te brengen. De Kelpien, die we uiteindelijk kennen als Su'Kal, behoudt de angst van een Kelpien-adolescent voor het onbekende en lijkt immuun voor de straling die zijn potentiële redders bedreigt, wat een dilemma vormt voor de redders omdat ze door de holografische verdedigingswerken van zijn psyche en moet een manier vinden om hem de vrijheid die ze bieden te laten begrijpen.

Tilly heeft ondertussen de aanvoerdersband als het mis gaat en Osyraa (Janet Kidder) opduikt om de leiding over te nemen Ontdekking . Hoewel Osyraa's beschimpingen jegens Tilly een beetje te deskundig lijken en wijzen op een tegenstander die geen persoonlijke geschiedenis met Tilly heeft, is het nog steeds bevredigend om te zien hoe Tilly haar mannetje staat als kapitein en haar eigen vorm van zelfverzekerde badass is, net als haar spiegel universum zelf, maar zonder de zelf-ernst of sadisme. Het feit dat dit culmineert in een cliffhanger waarbij de impasse ertoe leidt dat Osyraa het schip overneemt, is echt zenuwslopend, vooral omdat het het uit-team achtergelaten in een radioactieve omgeving met een tikkende klok om te overleven en de Ontdekking een actief wapen tegen de Federatie.

Wat echter het beste werkt aan deze aflevering, is hoe de onthulling van de oorsprong van The Burn niet geforceerd of gekunsteld aanvoelt. Er is iets bijna poëtisch aan een enkel emotioneel gestoord wezen, gemuteerd in utero en afgestemd op een specifiek element, zonder het te weten een universum-verpletterende gebeurtenis veroorzaakt, simpelweg omdat het lot hem alleen liet zonder een gezin. Het geeft het weergalmende slaapliedje een krachtige betekenis en verandert het in een tragische coda die weerspiegelt hoe de gevolgen van het lijden van één persoon het vermogen hebben om een samenleving te doen afbrokkelen. Het is een omkering van Spocks klassieke aforisme: de behoeften van het individu zijn dezelfde als de behoeften van velen.

Met de Ontdekking bemanning gevangen, Adira (Blu del Barrio) naar de oppervlakte gestraald met anti-stralingsmedicijnen - hoe ze weten dat die medicijnen aan de oppervlakte nodig zullen zijn, is een bizar bedenksel dat ik zal laten glijden - om Hugh en Saru te vergezellen op hun voortdurende reis om Su'Kal te bereiken, en Michael herenigd met Book (David Ajala) aan boord van zijn schip, lijkt de aflevering van volgende week klaar te zijn om verder te gaan met meer actie en onthullingen. Ik ben gewoon dankbaar Ontdekking lijkt de landing dit seizoen vast te houden.