'The Crown' en het feit versus fictie-debat

Emma Corrin in The Crown. Krediet: Des Willie/Netflix

Dit bericht bevat milde spoilers voor De kroon.

De kroon is verre van het eerste historische drama dat een creatieve licentie neemt met de gebeurtenissen die het uitbeeldt - dit is tenslotte niet een documentaire - en eerdere seizoenen zijn niet met dezelfde verontwaardiging ontvangen als het onlangs uitgebrachte vierde uitje uit de jaren 80. Maker Peter Morgan, die het intieme leven van de Britse monarchie uitbeeldt, heeft roddelschandalen, vurige relatiedynamieken en de offers die in naam van plicht zijn gebracht, onderzocht. Suggesties dat het House of Windsor niet tevreden was met deze afbeelding zijn: al lang bestaand maar nog nooit was het zo luid als bij deze laatste aflevering. Zelfs de huidige Britse minister van Cultuur, Oliver Dowden, heeft erop aangedrongen dat er vóór de afleveringen een 'gezondheidswaarschuwing' moet verschijnen, zodat kijkers feiten niet voor fictie aanzien. Netflix is het daar niet mee eens en heeft deze bewerkingsnotitie beleefd afgewezen. Waarom is er na vier jaar plotseling een aanval van kwade trouw op het vermogen van het publiek om waarheid van verfraaiing te onderscheiden?

'Het is een prachtig geproduceerd fictiewerk, dus net als bij andere tv-producties, zou Netflix in het begin heel duidelijk moeten zijn, het is gewoon dat', vertelde Dowden aan de Post op zondag het benadrukken van een oplossing voor een schijnbaar recent probleem met betrekking tot hoe de streamer zijn inhoud presenteert. Onder verwijzing naar jongere kijkers die de turbulente jaren tachtig niet als zijn prioriteit hebben meegemaakt, lijkt de minister van Cultuur te vergeten dat er zoekmachines bestaan om de juistheid van scènes die zich afspelen in verschillende paleizen en statige huizen te verifiëren (of te weerleggen). Als een van de meest gedocumenteerde families van de 20e eeuw zijn de bronnen eindeloos - inclusief: minstens zes andere koninklijke familiedocumentaires of dramatiseringen alleen op Netflix. De olifant in de verklaring van Dowden is de komst van prinses Diana (Emma Corrin), die een van de meest controversiële periodes voor de Windsor-clan heeft opgebaggerd, terwijl ze ook vergelijkingen trekt met het besluit van prins Harry en Meghan Markle om op te stappen bij begin 2020 .

Verloving prinses Diana en prins Charles

(Afbeelding tegoed: Netflix/Des Willie)

De prinses Diana-factor

Halve waarheden, roddelschandalen en verzinsels maken al lang deel uit van het Windsor-tapijt, maar het heeft Seizoen 4 voor het ontevreden gefluister om te veranderen in een cultuuroorlog. Het dwalende oog van prins Phillip (Matt Smith), de weigering om prinses Margaret (Vanessa Kirby) te laten trouwen met haar favoriete minnaar (omdat hij gescheiden was), en het portretteren van president Kennedy (Michael C. Hall) als een door drugs gevoede puinhoop zijn allemaal verhaallijnen dat deed wenkbrauwen fronsen, maar niets op deze schaal. In seizoen 3 sneed Charles (Josh O'Connor) een sympathiek figuur terwijl hij worstelde met zijn geboorterecht en een gebrek aan medeleven van de familie. Een moeilijke relatie met zijn vader, gepest worden op school en romantische wegversperringen - een weerspiegeling van de situatie van zijn tante - maakten van de toekomstige koning iemand om voor te pleiten.

O'Connors optreden speelt in op de factor 'vastzitten door omstandigheden', maar hij is ook erg overtuigend als de nukkige echtgenoot die zich verzet tegen de populariteit van zijn vrouw. Deze wending van held naar schurk heeft mogelijk invloed gehad op het gerehabiliteerde imago van Charles en Camila. De officiële Clarence House-accounts hebben: reacties op sociale media uitgeschakeld als reactie op de negatieve opmerkingen die waarschijnlijk een afspiegeling zijn van die uit de jaren '90 - nu hebben ze ook memes om mee te kampen. Emma Corrin's geweldige vertolking van prinses Diana is geen gotcha-moment omdat deze verhaallijn onvermijdelijk was, dus dit specifieke soort verontwaardiging is belachelijk. Uiteindelijk is het Netflix die geniet van een cyclus van gratis promotie uit de krantenkoppen.

Prinses Margaret de Kroon

Prinses Margaret (Helena Bonham Carter) in 'The Crown' op Netflix.(Afbeelding tegoed: Netflix)

Wat is ‘waarheid’ in een historisch drama?

Vragen over authenticiteit en nauwkeurigheid zijn geen fenomeen uit seizoen 4, wat een terugkerend gesprek was lang vóór de controverse over de 'gezondheidswaarschuwing'. Wat is echt? En wat wordt er verbeeld? Wat is waarheid en wat is fictie? Wat is er gebeurd? Wat niet? vraagt showrunner Peter Morgan in het voorwoord van The Crown: The Inside History . Het is duidelijk geworden dat veel kijkers, terwijl ze naar The Crown keken, dit deden terwijl ze door de pagina's van Wikipedia scrolden, op zoek naar antwoorden op deze vragen, voegt Morgan toe in de inleiding van het boek van koninklijke historicus Robert Lacey over het eerste seizoen. Als The Crown's historisch adviseur, legt Lacey zijn benadering uit van de verhalen en gesprekken die niet letterlijk zijn. 'Ik verdedig heel sterk dat deze show het verleden heel aannemelijk herschept. Geschiedenis is een waarheid, maar er zijn andere waarheden die in het drama worden overgebracht, Lacey vertelde Town & Country anno 2017. Zelfs het ingebeelde en verfraaide heeft een element van onderzoek en nauwkeurigheid.

Na het beëindigen van een aflevering (of zelfs tijdens) is er een schat aan informatie beschikbaar om kijkers te informeren. Uit artikeluitleggers de realiteit doorbreken van de neven die waren verstopt in een psychiatrische afdeling tot meerdere biografieën over de belangrijkste spelers. Emma Corrin waarnaar wordt verwezen de documentaire van 2017 Diana: In haar eigen woorden als essentieel voor haar voorbereiding, die beschikbaar is om te bekijken op Netflix - de streamer werd ervan beschuldigd in de pot te roeren toen ze twitterden een clip van de prinses die praat over het drukke huwelijk. Het is duidelijk dat dit vanuit het oogpunt van Diana is, maar het is veel vernietigender dan de gebeurtenissen die tot nu toe in de serie van Morgan zijn behandeld. Een koninklijke insider vertelde de Mail deze tweet was een sinistere zet om meer woede te wekken, het suggereert eerder een slimme socialemediamanager die een andere vergelijkbare titel in de Netflix-bibliotheek benadrukt. Bovendien promoten opmerkingen zoals deze een documentaire die oorspronkelijk drie jaar geleden werd uitgezonden op Channel 4 in het VK.

Koningin Elizabeth (Olivia Colman)

Koningin Elizabeth (Olivia Colman) in 'The Crown' op Netflix.(Afbeelding tegoed: Netflix/Des Willie)

De Netflix-reactie

'We hebben altijd gepresenteerd' De kroon als een drama, en we hebben er alle vertrouwen in dat onze leden begrijpen dat het een werk van fictie is dat grotendeels gebaseerd is op historische gebeurtenissen, vertelde Netflix de post waarom ze het niet nodig vonden om een disclaimer toe te voegen. De weigering om te buigen voor deze suggestie van de cultuursecretaris wijst op vertrouwen in het publiek, terwijl ze bewijzen dat ze de koninklijke familie niet hoeven te huisvesten. Het is een flex van de streamer en zorgt er ook voor dat dit gesprek doorgaat. Dowden was niet de enige persoon die het ermee eens is dat er een disclaimer moet zijn. op de officiële Kroon podcast , was Helena Bonham Carter (die prinses Margaret speelt in seizoen 3 en 4) het ermee eens dat kijkers herinnerd moeten worden aan het fictieve element. is niet… het is geen drama-doc, we maken een drama.” Het zijn dus twee verschillende entiteiten. Ondertussen, Diana's broer Earl Spencer steunde ook deze oproep om het fictieve element te benadrukken, 'ik denk dat het zou helpen' De kroon enorm veel als er aan het begin van elke aflevering staat: 'Dit is niet waar, maar het is gebaseerd op een aantal echte gebeurtenissen.' Ondertussen vindt O'Connor de opmerkingen van Dowden 'behoorlijk schandalig'. Over praten De Envelop-podcast , had de acteur meer vertrouwen in de kijkers thuis: 'Je moet ze het respect tonen en begrijpen dat ze intelligent genoeg zijn om het te zien voor wat het is, wat pure fictie is.

Als The Crown's verhalende randen dichter bij het heden en gebeurtenissen die bijzonder pijnlijk zijn, is het begrijpelijk waarom sommige verhaallijnen consternatie veroorzaken - verwacht een herhaling van dit gesprek volgend jaar. Desalniettemin is het aandringen op een disclaimer wanneer eerdere seizoenen niet dezelfde kritiek hebben doorstaan duidelijk een reactie op de Diana-factor en de aanval op kwade trouw suggereert dat het de kijker ontbreekt aan kritisch denken. Fargo bewees bijna 25 jaar geleden dat titelkaarten die de waarheid claimen ook een geval van creatieve semantiek kunnen zijn, die een verhaal omkadert dat ook niet noodzakelijkerwijs op de realiteit is gebaseerd. Lang voordat televisie en het concept van 'gezondheidswaarschuwingen' bestonden, was de koninklijke familie onderhevig aan mythevorming en schandaal - nu kunnen zoekmachines tenminste met een paar klikken de meer dan levensgrote claims verifiëren of weerleggen.