Amelia's Top 10 films van 2020
Krediet: Oscilloscope Laboratories
We draaien Top 10 functies van onze critici voor de rest van 2020! Je kunt ze volgen allemaal hier.
Welkom aan het einde van 2020. Veel dingen waren dit jaar harder en op meer manieren dan ooit tevoren. Maar goed, Millennials en de jongere generaties hoeven in ieder geval niet langer te horen dat onze ouders ons vertellen dat dingen een stuk moeilijker waren toen ze onze leeftijd hadden. Wat is dit, de derde grote recessie van ons leven? Daarmee beginnen we nog niet eens rekening te houden met de nazi's. Zo, dat is alles geweest groot.
Weet je wat ook goed was? Films. De staat van de theatertentoonstelling is misschien meer in gevaar dan we ooit hebben gezien, maar films zullen altijd goed zijn. Met het hellelandschap van 2020 kwam ook de kans voor VOD-titels om te schitteren. Dingen die de afgelopen jaren (ten onrechte) onder het tapijt zouden zijn geveegd, werden plotseling op de voorgrond geschoven en er waren geen andere opties beschikbaar. We zijn misschien allemaal bedolven onder 20 pond afval, maar we hebben tenminste films voor ons.
Dat verkwikkend peptalk terzijde, hier zijn mijn Top 10 films van 2020:
10. Zeekoorts
Zeekoorts is het type film dat zou worden gemaakt als iemand zou vragen welke elementen we samenvoegen om Mia's perfecte film te maken? Slimme, competente, eenzame vrouwelijke wetenschapper? Controleren. Onheilspellend zeedier? Controleren. Leuke jongens met parasieten in hun oogbollen? Controleren. We gaan niet verder op de lijst, anders gaan we naar de stad spoiler, maar wees gerust: Zeekoorts is geweldig.
We volgen Siobhan (Hermione Corfield) terwijl ze aan boord gaat van een Ierse trawlerboot om haar werk voort te zetten in het bestuderen van faunale gedragspatronen in het oceaanleven. Waar ze niet voor intekende, was een gevecht in de voedselketen met een in de oceaan levende parasiet die haar schip wil overnemen. Deze raakt zeker harder in het COVID-tijdperk dan toen hij in première ging op Fantastic Fest 2019, maar alleen op manieren die de film versterken.
9. Veelbelovende jonge vrouw
Als je hebt gehoord dat deze film sommige mensen zal kwellen, moet je weten dat dat de evangeliewaarheid is. Veelbelovende jonge vrouw zal niet voor iedereen zijn, en ik heb een aanzienlijke hoeveelheid tijd besteed aan het proberen te beslissen of een bepaald aspect ervan zelfs voor mij was. Maar na enig nadenken werd het duidelijk dat de algemene boodschap van de film groter was dan een individuele frustratie. Het is moeilijk uit te leggen zonder spoilers, maar zelfs die irritatie speelt in het web dat de film weeft. jij bent verondersteld er razend van worden. Uw kilometerstand kan variëren of dat iets is dat u van een film wilt.
Het is ook ronduit prachtig. Het irritante onderwerp wordt afgewisseld met een suikerspin-kleurenpalet dat in shot na prachtige shot wordt gebruikt. Als dat niet genoeg is om je naar binnen te trekken, is de soundtrack ook niet half slecht!
8. Roofvogels
Niemand van ons is immuun om af en toe Big Baby-fans te zijn (hoewel als je die onzin naar sociale media brengt, je een klootzak bent, ongeacht de frequentie). Roofvogels was een Big Baby Fan-moment voor mij. Er is geen Roofvogel zonder Barbara Gordon. En er is zeker geen Roofvogel die op de een of andere manier is opgericht door Harley Freaking Quinn.
Maar er was, en is er, en het is gewoon zo verdomd prachtig? Gebrek aan de oprichter en een uiterst frustrerende - en nu geschrapte - originele titel terzijde, Roofvogels kwam swingend uit met een verbluffend kleurenpalet, een knallende soundtrack en een mix van buitenbeentjes die je in de war zullen brengen als je games probeert te spelen. Elke uitvoering is uniek en ze komen allemaal samen in een prachtige mix die samenkomt Waterman , Shazam, en Wonder Woman als de balsems van de anders grimmige DCEU.
7. Monster
Af en toe is er een film die je omver blaast. Terwijl ik verwachtte te genieten van Shudder's? Monster, Ik had op geen enkele manier verwacht dat ik er maanden later nog over zou praten. Zoals je kunt zien aan de plaatsing in deze lijst, is dat stromen niet gestopt. Heo Jong-ho's historische actiefilm is alles wat ik wil in een film: een corrupte regering, een onwillige held, een brutale en capabele vrouwelijke hoofdrol en een heerlijk (en misschien verkeerd begrepen) wezen. De film speelt zich af tijdens het bewind van koning Jungjong in 1527 en volgt Yun-Kyum (Kim Myung-min), Myung (Lee Hye-ri) en Hur (Choi Woo-shik) terwijl ze op zoek gaan naar het wezen dat hun koninkrijk teistert. Maar is het probleem het monster zelf of de regering die het toelaat om hun mensen lastig te vallen? Je zult moeten kijken en zien, maar dit meisje is Team Sparkles voor het leven.
6. Relikwie
Hoewel ik de eerste persoon ben die zich neerlegt in een marathon vol bloed en bloed, heb ik het gevoel dat horror het meest uitzonderlijk is wanneer het de tijd kost om op niet-traditionele manieren angstaanjagend te zijn. In Relikwie geval , dat is bij wijze van een oprecht en verwoestend verhaal over sterfelijkheid. Zijn meest gruwelijke scène is ook zijn meest tedere. We zien dat drie generaties vrouwen in het reine komen met een onvermijdelijk lot en hoe dicht elke vrouw zichzelf daarbij vindt voordat het allemaal gezegd en gedaan is. Het verhaal dat leidt naar de complexe en gelaagde climax is ook niet traag. Het gebruik van plaknotities als expositie in deze film zal me tot op de dag van mijn dood verheugen.
5. De oude garde
Netflix-films kunnen algoritmisch en rommelig zijn, om zeker te zijn. Gelukkig is daar geen hint van in De oude garde . Een groep onsterfelijke huurlingen op een missie? Je hebt me geïntrigeerd. Twee van hen zijn homoseksuele minnaars die elkaar tijdens de kruistochten hebben ontmoet en elkaar sindsdien elke dag aanbaden? De leider is een norse maar gelaagde vrouw die afstand neemt vanwege een verloren liefde? Er kan een nieuwe onsterfelijke die hun weg vinden naar de mix?! Je hebt, en ik kan dit niet genoeg benadrukken, al mijn aandacht. De actie knaller van Gina Prince-Bythewood verspilt geen seconde van zijn looptijd van twee uur. We krijgen de tijd om elkaar te ontmoeten, ermee om te gaan en echt op te nemen wat deze onsterfelijken doormaken, terwijl ze zich een weg banen door degenen die zich tegen hen zouden verzetten.
De actiescènes van de film steken ver boven hun gewichtsklasse uit en de uitvoeringen – vooral van Theron als Andy – zijn ongelooflijk. 2020 was misschien een jaar zonder superheldentarief, maar daar twijfel ik niet aan De oude garde zou deel van het gesprek zijn gebleven, ook al was dat er geweest.
4. Zijn huis
Lovecraft-land liet me achter met een verlangen om te kijken naar alles wat Wunmi Mosaku sierde met haar aanwezigheid, en Zijn huis stelde zeker niet teleur . Rial (Musaku) en Bol (Sope Dirisu) zijn vluchtelingen uit Zuid-Soedan. In het begin van de film zien we een glimp van de verschrikkingen waarmee ze te maken kregen toen ze hun familie naar Europa probeerden te krijgen. Maar de verschrikkingen houden niet op ze te achtervolgen als ze eenmaal veilig zijn in de buitenwijken van Londen.
In de loop van de film kijken we naar een complex verhaal over het schuldgevoel van overlevenden, verweven met een stel dat probeert een nieuw leven te leiden in een land dat hen niet lijkt te willen. Terwijl Rial graag vasthoudt aan de tradities van hun verleden, wil Bol niets liever dan hun cultuur verlaten en overstappen naar een meer witvriendelijke versie van zichzelf. Hun strijdende perspectieven worden geplaagd door geesten uit hun verleden, maar wat er in hun hart is, kan ze vernietigen voordat de spoken de kans krijgen.
3. Spontaan
Wat een film Spontaan werd uiteindelijk . Het is een van die films waarvan je denkt dat ze de hype na maanden van online lof onmogelijk kunnen waarmaken, en toch met vlag en wimpel doet. Of, in dit geval, met vliegende lichaamsdelen. Terwijl ze in hun laatste jaar zitten, begint een hele klas op de middelbare school spontaan willekeurig te ontbranden. Er is geen rijm of reden voor wie er op een bepaald moment explodeert, en de overheid kan er niet achter komen hoe het probleem kan worden opgelost. Al die tijd proberen deze kinderen gewoon (letterlijk) de middelbare school te overleven. Als dat een beetje aanvoelt als een metafoor voor het hele schoolschieten, is dat omdat het precies is wat het is.
Katherine Longfords optreden als Mara slaagt erin om het toch al uitzonderlijke materiaal nog verder naar een hoger niveau te tillen. Het verdriet van haar optreden is voelbaar als ze lijdt door haar verliezen en de altijd aanwezige schuld van de overlevende. Het gevoel nooit te weten of iemand van wie je houdt al dan niet willekeurig zal ontploffen, wordt hier tastbaarder gepresenteerd dan mogelijk zou moeten zijn.
2. Een nacht in Miami...
Ik ben een meisje met een simpele smaak. Ik neig meestal naar actie- en horrorfilms omdat ik hou van wat ik kijk als een spektakel. Ik vermeld dit omdat ik duidelijk wil maken dat films die zich grotendeels in één setting afspelen - en een kleine ook - voor mij moeilijk te verkopen zijn. Dus je kunt je mijn verbazing voorstellen toen ik merkte dat ik volkomen overrompeld was door Regina King is ongelooflijk Een nacht in Miami…
De scène is eenvoudig: Cassius Clay (Eli Goree), Sam Cooke (Leslie Odom Jr.), Malcolm X (Kingsley Ben-Adir) en Jim Brown (Aldis Hodge) verschuilen zich 's nachts in Malcolms hotelkamer om Cassius te vieren. eerder op de avond winnen. Wat zich ontvouwt is laag na laag van gesprek, variërend van geloof tot hun respectievelijke verantwoordelijkheden voor de zwarte gemeenschap en hun respectievelijke dromen. Van alles wat het goed doet, Een nacht in Miami… illustreert op meesterlijke wijze de complexe relatie van de zwarte gemeenschap met Malcolm X, en hoe activisme van persoon tot persoon kan verschillen. Het voelde alsof ik bij elke scène een van de vier namen van de acteurs uit eerbied fluisterde. Hodge's we zijn niet iemands wapens, man sloeg me helemaal op mijn kont.
1. Sint-Franciscus
Saint Frances is het type film waarvan je niet weet dat je het nodig hebt totdat het op je schoot ligt. Als we horen dat er geen ander verhaal is zoals dit, moedigen we degene die het zegt vaak aan om meer films te kijken. Maar laat me je verzekeren: er is geen ander verhaal zoals dit.
De film gaat over zoveel dingen, en toch kan het worden teruggebracht tot slechts één: vrouw zijn. Het gaat over alle manieren waarop ons niet wordt geleerd over ons lichaam, en hoe we geacht worden het allemaal na te jagen, maar ook dat we uitsluitend door het moederschap worden vervuld. Dan gaat het erom dat er geen juiste manier is om een vrouw te zijn, en wat je ook bent zijn vervuld door is wat het beste voor u is en dat is het enige dat ertoe zou moeten doen. Tijdens de looptijd van de film worden zoveel kritische gesprekspunten aangeraakt, maar op de een of andere manier wordt geen van hen ondergewaardeerd of gebruikt als een soort lady-PSA.
Kelly O'Sullivans Bridget belichaamt perfect hoe het is om de moderne millennial-vrouw van in de dertig te zijn, terwijl de jonge Romana Edith Williams de show steelt als Frances. In dit adembenemende verhaal over vrouwelijkheid komen zoveel mooie dingen voort uit een toevallige, zeer opzettelijke abortus. Het is absoluut perfect, en de release is een beetje mislukt vanwege COVID. Dus als deze lijst je inspireert om slechts één film te bekijken, hoop ik van harte dat je deze haalt.
