Top 20 horrorfilms van 2020
Een greep uit de beste horrorfilms van 2020. (Afbeelding tegoed: toekomst)
Deze lijst is exclusief de Top 20 horrorfilms van 2020. Als je op zoek bent naar onze Critic Top 10's, vind je ze hier .
Terwijl de klok luidt in een nieuwe cyclus van 12 maanden, richt ik mijn aandacht op het horrorgenre. Het was een duidelijk vreemd jaar dankzij vertragingen, pandemische reacties en bioscopen met luiken, maar laat me je verzekeren dat horror nooit een beat heeft overgeslagen. Ik heb mijn record van de meeste nieuwe horrortitels die in een enkel jaar zijn bekeken, met ongeveer dertig vernietigd. Meestal kom ik rond de 110-120 binnen, maar in 2020? Dit zelf-isolerende, afgesloten, ontsnapping-door-schermen jaar? Een schokkend, zelfs voor deze criticus, 150+ in totaal.
Nee Candyman , Nee Saint-Maud , Nee Halloween doodt . Hoe konden critici en het algemene publiek hun horror-jeuk krabben? Zoals je zult merken, mag de kracht van onafhankelijke en internationale horror niet worden onderschat. Misschien zullen we in toekomstige tijdlijnen stoppen met te doen alsof theatrale releases inherent superieur zijn aan VOD of streaming-releases? Laten we in de tussentijd naar mijn keuze gaan voor de bloedigste crème van de grimmigste, meest pittige en zelfs grappigste horrorgewas van dit jaar.
twintig. Uitzonderlijk - Horror kan ook zoet en saccharine zijn, voor geliefden! Mike Ahern en Enda Loughman duwen Paranormale activiteit en Ghostbusters door een Taika Waititi-filter voor een Ierse rom-com met Will Forte als een ouder wordend one-hit-wonder die zijn ziel verkoopt voor een nieuwe hit. Dingen worden ergens anders raar, satanisch en adorabel hilarisch. Een date night moet!
19. De jacht - De film zo opruiend dat onze regering bang was voor vrijlating! Jammer dat ze het niet zagen De jacht voordat hij linkse muiterij uitschreeuwt, terwijl deze satire van de verschroeide aarde de spot drijft met beide kanten. Van racistische beïnvloeders, van nep-bondgenootschap en vooral de lafheid van internettrollen die echte schurken helpen machtigen. Het is ook vreselijk gewelddadig en Betty Gilpin nagelt haar auditie voor haar eigen actiefranchise.
18. de loge - Van de makers van Welterusten mama komt iets somberder en met zijn eigen kerstsfeer. Riley Keough schittert als een stiefmoeder die al dan niet een door een sekte misbruikt verleden heeft dat wordt ontsloten door het verraderlijke kattenkwaad van kinderen. Wees voorzichtig met wie je brutaal martelt, vooral als er geen ontsnapping mogelijk is met kilometerslange sneeuw buiten.
17. Synchroon - Tijdreizen. verbrokkeling. Synthetische hallucinogenen. Justin Benson en Aaron Moorhead nemen Anthony Mackie mee op een emotionele reis over leven, dood en hervonden krachten. Voeg een vermiste persoon toe, en historische relevantie terwijl Mackie's personage Amerika door de tijdperken doorkruist? Benson en Moorhead blijven met de grootst mogelijke bedachtzaamheid genres stimuleren, versterken en buigen.
16. Snatchers - Laten we doorgaan: een middelbare scholier heeft seks en raakt geïmpregneerd door een Maya-vloek die binnen een paar dagen een monsterbaby eruit spuit. Het is komisch, doet een beetje denken aan de stijl van Joseph Kahn in Gevangenhouding , en richt zich op praktische effecten als stuiterende freakies vrij rondlopen. Had ik al gezegd dat het hoofdpersonage een gynaecoloog onthoofdt door haar kroost van haar beneden af te schieten als een kanon?
15. Ze sterft morgen
Van Amy Seimetz komt een visioen van existentiële angst die provocerend pittig en eindeloos verontrustend is. Wat als je weet, of dacht dat je morgen zou sterven, en je angsten besmettelijk waren? Terwijl karakters beginnen te kronkelen en de finaliteit de manier waarop levens worden geleid verandert, denkt Seimtz veel na over hoe iemand zou kunnen reageren, wetende dat hun verval slechts enkele uren in het verschiet ligt. Misschien is het waar? Misschien is het gewoon een omwenteling van onderbewuste angst? De reacties zijn in ieder geval diep paranoïde maar treffend eerlijk, maar ook nog eens humoristisch. Een bewijs van de vrijheid Ze sterft morgen omarmt onder het verpletterende gewicht van de sterfelijkheid.
14. Onderwater
De januari Horror-verdediger is ingelogd! Ook de aquatische horror-stan die blijft schreeuwen, Onderwater is Buitenaards wezen maar onder water... wat maakt het uit?! William Eubank weet de drassige sfeer goed te krijgen, intensiveert claustrofobie onder druk en haalt elk grammetje Ellen Ripley uit de uitvoering van Kristen Stewart. Nee, Onderwater is niet zo goed als Buitenaards wezen . Maar weet je wat? Het is nog steeds een ondergedompelde schepsel-functie met een blockbuster-budget dat enkele Lovecraftiaanse, gigantische verrassingen bevat. Ook iedereen die denkt, Ugh, maar T.J. Molenaar! Maak je geen zorgen; zijn karakter sterft. brutaal. Cijfer dat sommige meningen zou kunnen helpen beïnvloeden.
13. Monster
Ik weet niet hoeveel kansen ik nog heb om te kampioen Monster op deze website hier, en ja, ik heb zojuist de razernij van Sparkles benadrukt in mijn recente Hudder Originelen hyper , maar hier is nog een laatste toast. Naar een wezen uit de Joseon-dynastie dat koninkrijken omverwerpt en feodale dictaturen omverwerpt. Op een stel beste vriend monsterjagers die hun geld verdienen en een schop onder de kont geven. Aan het gigantische fantasiebeest genaamd Sparkles, misbruikt als huisdier, voor dood achtergelaten, en wraak zoekend op de heren die nu worden bedreigd door zijn aanwezigheid. Actie is hoogvliegend en soldaten worden gekauwd als piepend speelgoed: mystiek, magie en enorme opwinding.
12. Freaky
Wat krijg je als de zielen van een seriemoordenaar (gespeeld door Vince Vaughn) en een goodie-goodie van de middelbare school (gespeeld door Kathryn Newton) van lichaam wisselen? Christopher Landon's freaky , een scherp verzonnen transplantatie-slasher geschreven door Michael Kennedy. Het is nooit een gimmick van één noot. Vince Vaughn verkent zijn lichaam opnieuw door zijn tienerschoolmeisje zelf te voelen, terwijl Kathryn Newton een ijskoude psychopaat is met meer dan blikken die dodelijk zijn. volgens mijn volledige review , is de film een verkennende slasher-herdefiniëring die zijn kreten verdient en weet hoe het feest op gang moet worden gebracht. Die bloederige sterfgevallen stoppen ook niet.
11. De duisternis en de goddelozen
Voordat we bij Relikwie (spoiler), laat me de titel herkennen waarmee je moet combineren Relikwie : Bryan Bertino's The Dark And The Wicked . Nakomelingen, nu volwassen, keren terug naar hun hoeve als pa ziek wordt. Met moeder gaat het zelf niet goed, en oh ja, is er misschien een demon die beide ouders martelt? Bertino onthoudt zich niet van het meedogenloze schouwspel van de dood, en films van deze thematische rijkdom ook niet. zoals ik eerder schreef tijdens het verslag van Fantasia Fest eerder dit jaar, is de ervaring horror in zijn puurste vorm, geworteld in trauma's en emoties die geen mens kan negeren. Verlies is moeilijk, en nog moeilijker als we worden verwoest door de figuren uit ons verleden of entiteiten die durven te gedijen op ons ongemak.
10. Schiereiland
Maar Matt, je beoordeelde Schiereiland op 4,5 in uw recensie? Soms ondergaan critici veranderingen van hart. Het is onvermijdelijk. Toen ik naar Yeon Sang-ho's keek Trein naar Busan vervolg, ik was onder de indruk van woorden (nou ja, verder dan degene die ik schreef in mijn recensie ). Als ik de film nu vergelijk met zijn andere toppers? Ik geef toe dat er een beetje meer vet is wanneer het wordt gestapeld tegen de volgende magere, gemene horrormachines. Niet veel, zoals Schiereiland snelt nog steeds gemakkelijk mijn top tien binnen, met zijn Snel & Furieus ontmoet zombies mashup. Gewoon een beetje inzicht in het creatieve proces achter deze lijsten, en een erkenning dat, ja, je favoriete schrijvers ook mensen zijn!
9. Spoetnik
Uh, dat deed ik niet verwacht dat er dit jaar iets Russisch wordt genoemd in mijn horroroverzicht. Nou, totdat ik Egor Abramenko's keek Spoetnik . Een kosmische kruipfilm uit de Koude Oorlog over blind nationalisme, angsten van buitenstaanders en buitenaardse experimenten. Sterker nog, het heeft het meeste vertrouwen in het laatste. Geen rook-en-spiegels cinematografie die Abramenko's buitenaardse verstekeling verbergt. Spoetnik is een visionair wonder dat barst van de potentiële en gekapitaliseerde uitvoering in termen van speelfilmdebuut. Als we ons nog een keer wenden tot een van mijn volledige beoordelingen , het is een film 'over werelden die botsen en samenwerken onder een strengere sci-fi-lens, waarbij de vraag wordt gesteld of universele vrede kan worden bereikt als krijgsheren de leiding hebben.'
8. Relikwie
Natalie Erika James doet mee Relikwie waar de meest getalenteerde filmmakers op kunnen bogen. Neem een bekend verhaal (mentale achteruitgang bij iemand die je dierbaar is) en produceer dan een verhaal dat geheel fris en vernieuwd aanvoelt. Relikwie is pijnlijk, Relikwie is medelevend, en vooral, Relikwie is zo destructief origineel. Meerdere generaties vrouwen verbonden door dezelfde erfelijke aandoening, allemaal gedwongen om hulpeloos toe te kijken hoe degenen die ze koesteren veranderen in iets onherkenbaars. Hoe dit wordt weergegeven, is het kusmoment van James' chef-kok, zoals onze eigen Amelia Emberwing in haar samenvat volledige review : 'Het is een meesterlijk moment gedeeld tussen [familie] voordat de duisternis invalt, en Natalie Erika James en haar drie hoofdrolspelers zouden er verdomd trots op moeten zijn.' Hartverscheurende, angstaanjagende horror die nog steeds een helpende hand biedt in de meest zwarte tijden van nood.
7. Het platform
Ach, sociale experimenten. In Het platform , knaagt het classisme aan zijn tanden als gevangenen in een massieve, verdiepingsgewijze pilaar wordt gevraagd om te handelen voor het algemeen welzijn. Een tafel vol culinaire hoogstandjes, vermoedelijk genoeg om elke uitgehongerde buik te voeden, daalt van top tot teen. De gestelde vraag is of degenen die het eerst worden geserveerd alleen zullen rantsoeneren wat nodig is, of op barbaarse wijze zoveel bevroren, sappige of aangebraden decadentie in hun mond zullen scheppen voordat de gelegenheid verdwijnt. Aangezien dit een verzameling horrorfilms is, kun je aannemen hoe bunkmates en faciliteitsbewoners zich gedragen. Het is ongeëvenaarde wreedheid, aangezien een tiranniek systeem de zwakken en hongerigen berooft. Vergeet niet dat de panna cotta de boodschap is.
6. Maak me bang
Ik ga dit item op dezelfde manier beginnen als ik mijn . begon volledige review . Nee, Maken me bang zal je niet bang maken. Josh Ruben verkent de kracht van onze verbeelding, de beheersing van gesproken woorden en het idee dat je verdomd bijna met moord zou kunnen wegkomen als je charismatisch genoeg bent. Het is een oefening in het vertellen van verhalen tussen Ruben en Aya Cash, die spookachtige verhalen uitwisselen om een stormachtige nacht zonder elektriciteit door te komen. Competitieve jaloezie laait op als de twee creatieve schrijvers - de een mega-succesvol, de ander worstelt - verhalen over weerwolven, afgeleefde zielen en andere verdachten uit de nacht versterken door niets anders dan hun geïmproviseerde verstand. Het is magnetisch, als je van de kunst van oratoriumverstrikking houdt.
5. La Llorona
Stel je een wereld voor waar Jayro Bustamante's Llorona vertegenwoordigt Guatemala, Shudder en horrorcinema in de categorie Beste internationale speelfilm tijdens de komende Oscars-viering? Het zou kunnen gebeuren, als de nominatie gunstig uitschudt. Bustamante trouwt het verhaal van de Weeping Woman met het onderdrukkende dictatuurverleden van Guatemala en vertelt een cultureel rijp, politiek vernietigend commentaar door middel van beroemde Latijnse folklore. Dit is niet De vloek van La Llorona , wat geheime kruiden erin gooien om representatiepunten bij nader inzien te scoren. Nog steeds relevant is een citaat van mijn volledige review : Een gedempt horrorverhaal dat boekdelen spreekt over cultureel geweld, gruwelijke internationale misdaden en hoe mythologie een stem kan geven aan de stemlozen.
De beste Shudder-deals van vandaag huivering Amazone $ 1,99 Visie4. Gastheer
Staat u mij, als u wilt, een korte passage toe om mijn woorden op te eten. Toen de lockdown begon, rolde ik met mijn ogen bij het vooruitzicht van talloze pandemie-reflexieve projecten die in zelfisolatieboxen werden gedwongen. Psh, alsof iedereen dat wil zien. Toen filmde Rob Savage Gastheer want Huiver en, wel, mijn mes en vork zijn gepolijst. Spannende horror voor het leven op het scherm die zich aan de tijdslimieten van Zoom houdt, speelt met filterfuncties en is een zo natuurlijk mogelijke replicatie van digitale terreur die je je maar kunt voorstellen. Heb ik hier ook een volledige recensie van geschreven? NATUURLIJK! wat je kunt lees hier , of erken mijn fragment: Host is een geïnspireerde evolutie in bezitshorror die new-age-scenario's combineert met ouderwetse demonen voor een vreselijk gruwelijke genre-inkapseling van onze huidige maatschappelijke dynamiek.
3. Na middernacht
Na middernacht zou kunnen worden beschreven alsof Linklater's Before-trilogie een make-over kreeg met een schepselfunctie. Jeremy Gardner schrijft, regisseert en speelt de hoofdrol in de ontroerende herverbinding van een man met het belang van zijn leven, via een verloren romance die hem het hardst treft wanneer een oermonster elke avond door zijn Floridiaanse landgoeddeuren begint te bashen. Het is een vochtige, wazige ballad over goedkope drank, gekooide minnaars en hoe thuis gaat over wie er aan je zijde staat. Brea Grant straalt zonneschijn uit naast Gardner, terwijl deze mono-rom-dram zoete, verliefde akkoorden tokkelt om de steeds groter wordende diversiteit van horrorcinema te bewijzen.
2. Krijg Duked
Wat als Het gevaarlijkste spel werd gestraald met een Run The Jewels attitude-upgrade? Voer Ninian Doff's in Krijg Duked , een Britse klopjacht waarbij vier kansarme stadsjongeren het opnemen tegen een kampeerexpeditie in de Hooglanden, genaamd The Duke Of Edinburgh Award. Bereik het einde, verwerf door de gemeenschap favoriete vaardigheden, maar wat niet wordt gefactureerd, zijn de elitaire jagers die deelnemers stalken. Kunnen hasj-rokers, een DJ en een sociale introverte persoon een standpunt innemen tegen generatieverschrikkingen in een van de meest originele horloges van het jaar? Misschien wel het meeste plezier dat ik sindsdien heb gehad met een Britse genrefilm Val het blok aan .
1. Zijn huis
Remi Weekes, maak een buiging. Derde, zevende, tiende speelfilm zou niet zo geslaagd moeten zijn als dit debuut over Soedanese vluchtelingen die vreedzaam leven met de geesten van hun thuisland. Op het eerste gezicht is het een spookhuisverhaal dat we keer op keer hebben gezien. Waarom is dan? Zijn huis De horrorshowstopper van 2020 die je gezien moet hebben? Omdat Weekes, zoals Jayro Bustamante in Llorona , doet geweldig werk door intense culturele betekenis te verenigen met een teder gekwelde horrorbenadering. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Sope Dirisu en Wunmi Mosaku zichzelf verliezen in dromen, ontsnappen aan armoede en wat het betekent om iemands authenticiteit in te ruilen voor de welvaart van een ander. Nog een laatste keer, ik zal jullie allemaal linken naar een volledige review . Zijn huis nagelt de spookhuisschokken, versterkt zijn drama door culturele resonantie en vindt versterking van het subgenre door een megafoon te geven aan de stemlozen, aangezien gruwelen niet verder kijken dan de dagelijkse realiteit.
